เรากับเพื่อนคนนี้มารู้จักกันในช่วงเวลา ไม่นานมาก เพราะพึ่งเรียนด้วยกัน ก่อนวันเกิดเหตุประมาณ3วัน เรากับเพื่อนคนนี้อยู่ด้วยกันเกือบตลอด เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ดีมากๆ ช่วยเหลือแทบจะทุกครั้ง เขาเป็นคนใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ คอยช่วยแก้ปัญหาเรื่องนั้นเรื่องนี้เราจึงรู้สึกเริ่มรักและสนิทกับีเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษเพราะมี ไลฟ์สไตน์ หรือการใช้ชีวิตที่คล้ายๆกันมาก ในวันที่เกิดเหตุ เพื่อนคนนี้ได้มาหาเรา แล้วเขาก็ชวนเราไป สังสรรค์ข้างนอก ตอนไปเราขับรถไปคนละคันกับเพื่อน เพราะทางบ้านเขาและเราอยู่กันคนละทาง เขาพาเราไปบ้านเขาก่อนซึ่งระหว่างทางจะมืดและเป็นทางโค้งเยอะมากๆ แต่เราไม่ได้เอะใจอะไรเพราะปกติเพื่อนคนนี้ก็จะกลับบ้านมืดๆได้ตลอด พอพากันไปสังสรรค์จนได้ที่แล้วเราก็เริ่มดึม จึงบอกให้เพื่อนกลับ เเต่เพื่อนเมาแบบยังลุกไม่ไหว เราบอกจะไปส่งเขา ก็บอกยังลุกไม่ไหวเราจึงให้เพื่อนนั่งพัก  ได้สักพักใหญ่ๆเขาลุกได้และเหมือนจะเริ่มสร่างแล้ว เราก็ถามเขาว่าเขาไหวไหม เขาก็ยังยืนยันว่าไหว เราเลยให้เขาลองขับรถให้ดู เขาขับไหวจริงๆ แถบขับไม่เซและยังหันมาโบกมือเรา เราก็พอกึมๆ พอเห็นว่าเพื่อนกลับได้เราเลยขับรถกลับไปทางของเรา แต่พอถึงห้องเราทักถามเขาว่าเขาถึงรึยัง ซึ่งเขาไม่ได้ตอบ เราก็ไม่ได้เอะใจ เพราะคิดว่าเขาอาจจะเมาแล้วหลับไปรึป่าว พอตื่นเช้ามาเราก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วช่วงสายๆถึงได้รู้ว่าเขาจากไปแล้ว พอเรารู้เราก็ร้องไห้ตลอดเพราะทำใจไม่ได้ เขาคือคนที่อยู่ข้างๆเราในวันที่เราต้องการเพื่อนสักคน.เราได้แต่คิดและโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเรารึป่าวที่ไม่ดูแลเพื่อนให้ดีพอ เราไม่สามารถมูฟออนได้เลยที่เพื่อนจากเราไปกระทันหันแบบนี้