สวัสดีค่ะ.เราไม่มีเพื่อนเลยตอนนี้กำลังเรียนมหาวิทยาลัยกำลังจะขึ้นปี3เเล้ว.เราเป็นนักศึกษาทุน ผลการเรียนเฉลี่ยล่าสุด3.96 เราเป็นคนยิ้มกับทุกคน.เเต่ความรู้สึกตอนอยู่ในห้องเหมือนไม่มีตัวตนเพื่อนในห้องพูดจากันสนุกสนามถามตอบกันข้ามหัวเราตลอดไม่เคยมีบทสนทนากับเราเลย.เรามีเพื่อนอยู่คนนึงตอนปี1เป็นผู้หญิงตอนนั้นเราคิดว่าเขาดีใสซื่อมากๆ เเต่สุดท้ายเรามารู้ว่าเขาไม่เคยคิดว่าเราเป็นเพื่อนเลย.ทุกครั้งที่เราลาป่วยจะให้เขาลาให้หรือฝากส่งใบลาเเต่สุดท้ายความเเตกว่าที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยลาให้เราเลยเรารู้สึกไม่ดีเเละน้อยใจมากๆหลังๆเริ่มห่างเราบอกเขาไปว่าเราคงผิดเองที่คิดมาก...เขาอ่านข้อความเเต่ไม่ได้ตอบกลับอะไรมา.....ส่วนเพื่อนในห้องเราไม่รู้สาเหตุเลยจริงๆว่าทำใมไม่ชอบเรา.เราไม่เคยสนิทเราเเทบจะไม่พูดคุย.เราเป็นคนติดใส่เเมส.เเต่เรื่องนึงที่เราเสียใจมากจนไม่เคยสบตาเพื่อนในห้องเลยตั้งเเต่วันที่ได้ยินเรื่องมีอยู่ว่า

วันนั้นเป็นการประกาศผลสอบซึ่งสอบทั้งหมดประมาณ7วิชา ในเเต่ละวิชามีคนผ่านน้อยมาก.ซึ่งเราทำข้อสอบได้ทุกวิชาเเละได้ท็อปคะเเนนสูงสุดของสาขาตอนนั้นอาจารย์ก็ชื่นชมเราเเละอาจารย์พูดมาว่าข้อสอบเขียนมีวิธีกานเขียนไม่ใช่ท่องจำมาเขียนใครไม่เข้าใจให้มาถามเราตอนนั้นเรนไม่ได้คิดอะไรได้เเต่ฟัง.หลังจากนั้นอาจารย์มีสายโทรศัพท์เข้า.อาจารย์จึวขอตัวไปคุยธุระ.หลังจากนั้นเราได้ยินเพื่อนด้านหลังพูดว่า "มันเก่งตรงไหนที่มันได้คะเเนนดรเพราะอาจารย์รักมัน จริงๆถ้าให้กูเป็นมันกูยอมสอบตกทุกวิชา"หลังจากนั้นก้หัวเราะ....เราได้ยินเเละก้มหน้าหลังจากนั้นเราไม่เคยยกมือตอบคำถามอาจารย์อีกเลย....จนวันนี้เราก็ไม่มีเพื่อน..เราไม่ค่อยกินข้าวที่มหาวิทยาลัย..เวลาพักเรามาเเอบนั่งในห้องน้ำ
..เราเหงามาก....เราไม่รู้ว่าจะทนได้นานเเค่ไหน....เราผิดเเปลกมากไหมที่ไม่มีเพื่อน😢