สวัสดีค่ะขอแนะนำตัวก่อน เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ตอนนี้อายุ 31 ปี(ปี2567) อยากมาแชร์เรื่องราวที่ทำให้เกิดความรู้สึกอิ่มใจ ใจฟู ใจฝ่อ ดิ่ง เศร้า เสียใจ และอยากขอกำลังใจจากเพื่อนๆที่ผ่านจุดนั้นมาแล้วค่ะ
เกริ่นก่อนนะคะย้อนกลับไปเมื่อปี2560 (7ที่แล้ว)เราเริ่มทำงานบ.ที่นึง เราเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกเงียบๆนิ่งๆไม่ค่อยพูด พูดน้อยพูดจาเพราะน่ารักจนเป็นที่เอ็นดูของพี่ๆในที่ทำงาน มีคนจีบเยอะ (ตามที่หลายๆคนพูด เขาบอกว่าเราเป็นผู้หญิงสวยเรียบร้อย ยิ้มสวยมีเสน่ห์ แต่เราไม่ได้ศัลยกรรมนะคะ) เวลาขอความช่วยเหลือทุกคนก็พร้อมช่วยเสมอ มีคนมาเตาะๆจีบๆบ้างแต่เราไม่เคยสนใจเลยค่ะ อยู่เป็นโสดมาตลอดที่ทำงานที่นี่ จนกระทั้งทำงานได้ครบ 3 ปี(2563)ก็มีพนักงานคนใหม่เข้ามาหน้าตาดีหล่อจนเราแอบปลื้ม สาวๆเกือบทุกคนชอบเขามาก ตลอดระยะเวลาที่พี่เขาเข้ามาทำงาน เราก็แอบชอบ แอบมองอยู่ตลอด 4 ปี (แต่ไม่เคยบอกให้ใครรู้เลยแม้แต่คนเดียว) ใครมาจีบเราก็ไม่สนใจค่ะ เพราะหัวใจให้พี่เขาไปแล้ว 
เขาหล่อแต่โลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยยุ่งกับใคร สาวๆก็จะแย่งกันอ่อยๆพี่เขาตลอด (เขาก็ชอบแซวคนนู้นคนนี้บ้างเวลาปาร์ตี้เหล้าหลังเลิกงาน) เราก็ได้แต่นิ่งๆเงียบๆจุกๆในใจแต่ไม่กล้าบอกใครเลย ในใจก็คิดว่าเขาคงไม่มาสนใจผู้หญิงแบบเราหรอก ไม่กล้าหวังให้เขามาชอบเราขอแค่แอบปลื้มก็พอ
จนวันนึงเมื่อช่วง ธ.ค.66 เราเลิกงานกำลังจะกลับบ้าน พี่เขามาชวนไปกินข้าว เราว่างพอดีก็เลยไป ไม่ทันคิดอะไร คิดว่าเดี๋ยวก็ชวนคนอื่นไปด้วย พอไปถึงที่ร้านสรุปว่ามากันแค่สองคน ก็สั่งอาหารมากิน นั่งกินกันไปคุยกันไป สรุปพี่เค้าสารภาพว่าแอบชอบเรามานานแล้วแต่ไม่กล้าบอก😍 จะชวนไปกินข้าวหลายครั้งก็ไม่กล้า กลัวโดนปฏิเสธเพราะว่าเราเป็นคนนิ่งๆเงียบๆไม่ค่อยพูดไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แล้วมีคนจีบเยอะด้วย พอเราได้ฟังแล้ว ใจฟูมากเต้นตุบตับๆ ทั้งดีใจทั้งเขินทำตัวไม่ถูก ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนที่เราแอบชอบมาตลอดจะมาชอบเรา พี่เขาบอกว่า รู้ไหมว่ามีคนชอบเราเยอะมากแต่พี่กั๊กไว้หมด สุดท้ายก็แอดไลน์คุยกัน
คุยกันได้ 3 วันพี่เขาก็เงียบไป เราก็เลยถามว่าทำอะไรให้โกรธหรือเปล่า เขาบอกว่า ไม่ได้โกรธเห็นเงียบๆก็คิดว่ายุ่งไม่ค่อยกล้าคุยด้วย หลังจากนั้นก็เคลียร์ใจแล้วกลับมาคุยใหม่ ก็มีหวานบ้างอะไรบ้างช่วงนั้นอินเลิฟมาก หน้าตาสดใสสวยขึ้นจนคนรอบข้างทัก
คุยกันได้เดือนกว่าเกือบสองเดือน ตลอดเวลาที่คุยกันเป็นการคุยที่น้อยมากวันนึงแทบไม่ได้คุยส่งแค่สติกเกอร์เช้ากับเย็นกู๊ดไนท์กับมอนิ่งต่างฝ่ายต่างบอกว่างานยุ่งเดี๋ยวไปทำงานก่อน ซึ่งคิดว่าผิดปกติจากคนที่จีบกันใหม่ๆที่ต้องคุยกันมากกว่านี้ ก็พยายามประคองมาตลอด
😔จนมาถึง 1 อาทิตย์ ก่อนวันวาเลนไทน์ (ก.พ.67)
วันที่ 7 อยู่ๆพี่เขาก็เงียบหายไป ไม่อ่านแชต
วันที่ 8-9 ก็ยังไม่อ่านแชตแต่มาทำงาน 
วันที่ 9 เหมือนพยายามหลบ เราเลยเข้าไปถามว่า ไม่สบายหรอ เขาบอกมีเรื่องนิดหน่อยเดี๋ยวเล่าให้ฟัง(แต่สุดท้ายก็ไม่มาเล่า)
วันที่ 10-11 ก็ยังไม่อ่านแชต แต่มาทำงานอยู่พยายามหลบเหมือนเดิม
วันที่ 12 อ่านแชตแล้ว แต่ไม่ตอบกลับ เขาทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นสัตว์ที่เขาจับมาขังกรงไว้เล่นคนเดียวพอเขาเบื่อเขาก็ทิ้งเราไว้ แต่พอมีคนอื่นจะมาเล่นกับเราเขาก็ไล่ไปหมด แล้วเราก็อยู่ในกรงแบบนั้นเพื่อรอให้เขาอยากมาเล่นด้วยและไม่สามารถออกไปเล่นกับใครได้
วันนี้วันที่ 13 ก.พ.แล้ว เขาพยายามหลบ พอกำลังจะเดินสวนกันถ้าเงยหน้าขึ้นมาเจอเราเขาจะเลี้ยวไปทางอื่นทันที คือเราเสียใจมาก ถ้าจะไม่คุยกันต่อก็น่าจะบอกกันตรงๆ หรือมีแฟนอยู่แล้วมาแอบคุยกับเรา เราก็จะหยุดคุย ถ้าบอกกันตรงๆว่าไม่อยากคุยเราจะไม่เสียใจขนาดนี้เลย แต่นี้เราเสียใจเสียความรู้สึกตรงที่ เขาทำเหมือนเราเป็นอากาศธาตุ รังเกลียดเรา ขยะแขยงเราจนไม่อยากมองหน้า ไม่อยากเดินไปทางเดียวกัน ไม่อยากเข้าใกล้ 
ในหัวเรามีแต่คำถามเยอะแยะไปหมดว่า เพราะอะไร? เกิดอะไรขึ้น???? คุยหวานกันปกติ ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลย ไม่มีคำพูดรุนแรง ทำไมเป็นแบบนี้
เราเศร้าเสียใจมาก ไปทำงานปกติ แต่กลับมาห้องร้องไห้ทุกวันกับคำถามในหัวเราตัดใจจากเขายากมากเพราะเราชอบเขามาหลายปีแล้วตอนนี้ดิ่งมากร้องไห้จนเหนื่อย

☺️สุดท้ายแล้วพรุ่งนี้ 14 ก.พ.2567 เป็นวันแห่งความรัก💗💕❤️ขอให้ทุกคนมีความสุขกับคู่ของตัวเองมากๆนะคะ ถึงมันจะเป็นวาเลนไทน์ที่แย่ที่สุดในชีวิตเรา เราก็ขอยินดีกับทุกคนที่สมหวังด้วย ใครพอจะมีพลังใจเหลือๆแบ่งมาให้เราบ้างเราก็ยินดีรับไว้ค่ะ ขอบคุณค่ะ🙏