เราเป็นคนซุ่มซ่าม แต่ก็เป็นคนระวังและสังเกตมากๆเหมือนกัน เราไม่รู้ว่าเราต้องพยายามแค่ไหนของถึงจะไม่พัง ล่าสุดเราแค่ค้ำโต๊ะ ใช้แค่แขนเดียววางไม่ถึง3วิกระจกอยู่ดีๆก็หักเป๊าะ แล้วเป็นรอยหักสวยด้วยไม่ได้แตกละเอียด บ่อยที่สุดที่เจอเลยคือการเดินชนขอบกระตู ทุกประตูในบ้านไม่มีอันไหนไม่เคยชนทั้งๆที่ก็เดินตรงปกติแต่พอผ่านประตูละชนตลอด พอมันมากขึ้นก็เริ่มรามมาที่ความสัมพันธ์ ไม่ใช่กับแฟน แต่เป็นกับเพื่อน ที่ทำงาน ครอบครัว เราพยายามระวังคำพูดตลอด ย้ำคิดย้ำทำเพื่อให้เกิดความผิดพลาดในงาน ใช้เหตุผลในการพูดคุย แต่เหมือนว่าเหตุผลพวกนั้นมันทำให้คนที่ฟังหลับหูหละบตาแล้วก็ตัดสินเราไม่ว่าเรื่องนั้นเราจะผิดหรือถูก สุดท้ายเราก็โดน บางทีมันรู้สึกแย่มากๆเพราะเราไม่ได้ตั้งใจพังแต่สุดท้ายก็จบ เราอยากรู้ว่าเราจะหายจากการเป็นคนแบบนี้ได้ยังไง นอกจากเราจะกลัวความผิดพลาดเรายังเริ่มกลัวการเริ่มต้นใหม่ มันน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆในทุกๆครั้งที่เริ่มทำความรู้จักคนใหม่หรือเริ่มใช้ของใหม่ เราจะกลัวไปหมด ปกติเราชอบความเปลี่ยนแปลง ท้ายทาย เรียนรู้ แล้วก็คิดบวกตลอดว่าถ้ามีอะไรผิดพลาดมันก็เป็นบทเรียน แต่พอบทเรียนพวกนั้นมันได้0คะแนนบ่อยๆมันเลยยิ่งทำให้เราไม่กล้า ไม่มั่นใจในตัวเอง อยากอาสาช่วยก็กลัว บางทีก็โดนห้ามไม่ให้ทำเพราะกลัวเราจะทำพัง 

คำถามคือ เราจะแก้นิสัยซุ่มซ่าม กับนิสัยที่ทำให้เสียคนรักไปยังไงดีคะ แล้วเราจะเพิ่มความมั่นใจตัวเองยังไง เราเคยกลัวด้วยว่าความมั่นใจที่มีมันจะหายไปแบบไม่เหลือเลย

ใครที่มีคนใกล้ตัวเป็นแบบนี้ เราขอเป็นตัวแทนบอกไว้เลยนะคะ ว่าพวกเค้าไม่ได้อยากทำของพัง หรือทำลายความสัมพันธ์ พวกเราก็พยายามที่จะแก้ไขเหมือนกัน