มีหลายอย่างที่ก่อให้เกิดความไม่พอใจ
เหตุการณ์เพิ่งเกิด ในวันที่ผมเขียน กระทู้นี้เลย
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผม เข้าไปจอดรถ ในสถานีกลางบางซื่อ อาจจะเป็นเพราะวันนี้เป็นวันตรุษจีน ผมคาดการณ์ว่า คนที่หยุดงานไหว้เจ้าในช่วงเช้า เขาจะออกมาเที่ยวในช่วงบ่าย ซึ่งมันเป็นจริงอย่างที่ผมคิด คนที่เค้าลางานเขามีวันหยุดเขาก็อยากออกมาพักผ่อน เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ แล้วเกิดอะไรขึ้น

ผมได้จอดรถ ที่บางซื่อ เพื่อจะไปทำงาน แถวอินทามระ 8 โดยการนั่งรถไฟฟ้าเอ็มอาร์ทีสายสีน้ำเงิน จากบางซื่อไป จตุจักร แล้วนั่งรถ มีต่อไป อินทามระ ข้าไปไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ ปกติรถเยอะธรรมดา ผมทำใจ แต่ผมดันขึ้นทางออกผิด อันนี้ ไม่ว่ากัน ผมอาจจะโง่เอง ที่ขึ้นทางออกผิด ป้ายทางออก 4 เขียนว่าออกที่สวน ซึ่งจริง ผมอาจจะสับสนในการดูแผนที่ในสถานี เพราะทางออก 4 มัน อยู่ฝั่งเดียวกับลานจอดรถ ซึ่งเป็นค่าที่ผมต้องนั่งรถต่อไป

ขากลับ ผมดูผ่านแอพเวียบัส ซึ่งค่อนข้างมีประโยชน์ในการดูรถเมล์ ซึ่งจะบอกตำแหน่งของรถ ว่าอยู่ตรงไหน สายอะไร
ผมเคยมีประสบการณ์กับรถเมล์ สาย 204 แล้ว ว่า นานมากกว่าจะมา หนึ่ง ในช่วงเวลาบ่ายวันศุกร์ ตำแหน่งที่ขึ้นก็คือซอยอินทามระ
ผมเลยต้องตัดสินใจนั่ง 117 เพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้า สถานี บางโพ เพื่อกลับ บางซื่อ ไปเอารถ
สิ่งที่ผมเจอคืออะไรรู้ไหม เมื่อผมนั่งรถถึงสถานี บางโพ ทางขึ้นสถานี ที่ผมนั่งรถถึง 117 มา อยู่คนละทิศละทาง กับป้ายรถเมล์ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด ป้ายรถเมล์ จึงต้องอยู่สภาพนั้น คือต้องเดินย้อนกลับไปที่ แยกไฟแดงแล้วเลี้ยวขวาเพื่อขึ้นบันได จากนั้นขึ้นบันไดไปแล้ว บันได ยาวสูงมาก เดินเหนื่อยเลย พอถึงข้างบน ต้องเดินข้ามไปอีกฝั่ง หนึ่ง เพื่อเข้าสถานี สงสารผู้สูงอายุจริงๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ แล้วเอ็มอาร์ที วันนี้ ดัน ไม่ตรงเวลา

เข้าไปสถานีผมก็พยายามหาที่แสตมป์บัตรจอดรถ ทั้งขาไปแล้วก็ขากลับ ไม่เจอสักอัน จะว่าไม่เจอก็ไม่ใช่ เจอนะมีป้ายบอก ว่าจะยกเลิกที่สแตมบัตร ให้แสตมป์ที่สถานีที่ขึ้น ไม่ใช่สถานีที่จอดรถ ผมก็เลย ต้องไปที่บางซื่อ ถามพนักงานที่สถานีบางซื่อ บอกว่าบัตรที่ถืออยู่เป็นของสถานี รถไฟสายสีแดง ขอบคุณครับ แล้วจะทำสถานีไว้ที่เดียวกันทำไม

พอไปถึง ที่สถานีรถไฟสีแดง ผมก็ไปถามที่ประชาสัมพันธ์ น่ารักนะ ตอบค่อนข้างสุภาพ แต่ไม่ช่วย ไรเลย
คุณจะต้องมีใบเสร็จมาให้แล้วแสตมป์นะครับ อ่า ไม่ผิด ใช่ต้องมีใบเสร็จ แล้วกูมีไหมเนี่ยกูใช้บัตร อีเอ็มวี
ผมก็พยายามเข้าไปในแอพเพื่อที่จะเอาใบเสร็จมาให้เขา กดไปกดมากูจ่ายเต็มก็ได้ และก็เริ่มโมโหและ ยุ่งยากเลยขนาดนี้
แล้วก็บอกพนักงานเค้าไปว่า ทีหลังใช้ระบบนี้ได้มั้ย ยุ่งยาก พนักงาน ก็ตอบมาน่ารัก ว่า ผมกินแค่พนักงานครับ นโยบายเขาออกมาเป็นอย่างนี้
ผมตัดสินใจเดินออกมาเลย เพราะ คุยไปก็เสียเวลา แล้วพลิกไปเห็นเบอร์โทรข้างหลังพอดี ผมเลยโทรหา
เขาก็พูดดีนะ แต่ผมมันโมโหไปแล้ว เขาบอกผมว่า บัตรใบเนี่ย แสตมป์เฉพาะคนที่ใช้รถไฟฟ้าสายสีแดง พร้อมกับสายสีน้ำเงิน ผมก็ตอบไปด้วยความโมโหเลย นี่ผมจะต้องนั่งสีแดงไปรังสิต แล้วกลับมาต่อสีน้ำเงิน ไปพระราม 9 แล้วนั่งรถกลับมาเริ่มผมถึงจะได้ส่วนลด ค่าจอดรถใช่ไหม
ผมคิดในใจ แล้วกูจะจอดที่ บางซื่อเพื่อ เขาก็พยายามที่จะ ช่วยผมอยู่นะ แต่ผมไม่รับแล้วไง มันโมโหเกินกว่าที่จะรับและ
เอาจริงๆก็โมโหตั้งแต่ขาเข้ามาแล้ว ประตูทางเข้าสถานีกูอยู่ไหน เดินวนอยู่ใน ลานจอดรถเกือบ 5 นาที ลานจอดรถกว้างมากเลยนะ แต่ให้ ยุงอยู่ มีหลุดจอด ถึง 20 คันหรือเปล่า

สิ่งที่ผมเอามาโพสวันนี้ ไม่ใช่แค่ระบายอารมณ์เท่านั้น ผมจะสื่อให้เห็นว่า การจะสร้างอะไรขึ้นมาเพื่อให้ประชาชนส่วนใหญ่ใช้ ประชาชนต้องใช้งานอย่างสะดวก เสียเงินไม่ว่า แต่ต้องสะดวก แล้วผมจะให้ดูภาพในลานจอดรถของสถานีกลางบางซื่อ ยังกะที่รกร้าง ไม่คอยมีคนใช้บริการ แล้วสร้างขึ้นมาทำไมเอาเงิน งบประมาณของชาติมาสร้างของพวกนี้ทำไม สร้างแล้วไม่มีคนใช้ สร้างแล้วใช้งานไม่สะดวก สร้างมาแล้วสร้างความลำบากให้คนใช้งาน และค่าใช้จ่ายในการใช้งานไม่ได้ถูกนะ คนที่ใช้งานจะต้องมีฐานะระดับนึงเลย แต่สิ่งที่ได้รับคุณดูเอาละกัน สรุปคือผมต้องจ่ายหนี้สิน ที่กู้มาสร้างแล้วไม่ได้ใช้ ไปเพื่ออะไรเนี่ย ผ่อนจน ผมตายไปแล้วไม่รู้จะ หมดหรือเปล่า นี่ยังแค่ สถานีกลางบางซื่อ ยังมีอีก หลายสถานี ที่เป็นแบบนี้

สถานีรังสิต ถ้าใครเคยใช้ จะบอกเลยว่า ไกล แย่ เหนื่อย สร้างไว้ทำไม สถานีโคตรใหญ่ แต่ใช้แค่นิดเดียว ช่วยกันครับเรื่องนี้เราต้องเป็นปากเป็นเสียง มิฉะนั้นเราจะต้อง จ่ายหนี้ให้ใคร เอาไปใช้เงินยังไงก็ได้ โดยที่เราไม่ได้รับประโยชน์เลย