หน้านี้เป็นกระทู้เเรกของเรานะค่ะท่ามีอะไรผิดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ    
 เข้าเรื่องเลยคือ
เราเป็นคนที่ขาดความมั่นใจไม่ค่อยมีเพื่อนมาเล่นด้วยเท่าไหรเเต่ถ้าเราอ่อนเเอก็จะถูกเเกล้ง เเต่ตอนนี้เราอยู่ม.2เทอม2ค่ะเเละเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งเเต่ก็พอเข้าใจได้ค่ะเรื่องมันเริ่มตั้งเเต่เพื่อนผู้ชายเเละหญิงบางคนชอบพูดคำเเรงๆใสค่ะเเละชอบพูดความลับของเราให้คนอื่นได้ยินซึ่งเราไม่เข้าใว่าทำไมต้องทำอย่างนั้นเเต่เราก็ปล่อยผ่านๆไปเเละเรามีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันค่ะส่วนตัวเราคิดว่าเพื่อนคนนี้น่าสงสารค่ะเพื่อนโดนเพื่อนผู้ชายเเกล้งเเละทั้งที่เขาอยู่เฉยๆก็เดินมาตบหัวเเละบางครั้งมาว่าด้วยเเละเพื่อนคนนั้นเขาดูเป็นคนอ่อนเเอเลยโดนเเกล้งง่ายเหมือนเราเเถมเพื่อนผู้หญิงชอบบาดเเขนตัวเองบ่อยๆนั้น
ทำให้เราคิดว่าเขาเป็นคนน่าสงสารเเต่ถึงน่าสงสารเเต่เขาเป็นที่นิสัยเสียมากจนเราเข้าใจเพื่อนคนที่เเกล้งได้เลยเเต่เราก็โดนเพื่อนผู้หญิงคนนี้ชอบหักหน้าใส่ค่ะเขาชอบตบหน้าตบหัวเราในที่สาถารณะชอบพูดคำเเรงๆใสชอบด่าว่า"เอ๋อว่าปํญญาอ่อน"เขาเป็นไรไม่รู้ถึงได้ด่าเราอย่างนั้นหรือเป็นเพราะว่าเขาเศร้าหรือไม่มีที่ระบายเลยมาระบายใส่เราเเต่ตอนนั้นเราก็คิดคำเเรงๆใส่เขาเหมือนกันเเต่เราก็ไมากล้าพูดเพราะเราขาดความมั่นใจรึเปล่า
เเละตอนที่เรียนคอมพิวเตอร์ตอนนั้นเราเห็นเขาถือเมาอยู่เเละดูเหมือนจะทำไม่เป็นเราเลยจะช่วยเพื่อนสนิทเพราะเรารู้ว่ามันทำไงเเต่สิ่งที่เพื่อนตอบมาคือ
"ไม่อะเราไม่เชื่อเอง"มันได้ด้วยหรอ?คนเขาอุตส่าห์ช่วยเเละพอไม่ช่วยก็ด่าว่า"หัดฟังครูบ้างดิไม่ใช่นั่งอย่างเดียว"เเละเขาก็เหล่ตาใส่เเละเหมือนจะโมโห
นั้นเอาทำเรารู้สึกเเน่เลย จริงๆเราขาดเรียนบ่อยมากเลยจนเกือยจะติดม.สเเล้วค่ะเพราะเพื่อนเเล้วครูนี่เเหละก็เข้าใจเเหละว่าครูเขาเป็นตรงๆชอบพูดคำเเรงๆใส่เเต่ก็เข้าใจว่าครูคนนั้นเป็นครูที่ดีเเต่เข้าพูดเเรงเกินไปจนเราเเบบเกือบจะร้องไห้เลยเเต่เราก็อดทนได้เเต่พอเราขาดเรียกเเล้วรู้สึกสบายเหมือนได้พักผ่อนไม่ต้องอึดอัดในโรงเรียนอีกตั้งเเต่ตอนนั้นเราเลยยิ่งขาดเรียนเเบบไม่ได้ลาจนถึงตอนนี้เราพึ่งโดนเเม่ด่ามาว่า"เด็กที่ขาดเรียนเยอะเป็นเด็ก "นั้นทำให้เรารู้สึกเสียกำลังใจเลยคนเป็นเเม่ต้องผู้คำเเบบนั้นด้วยหรอเเต่ก็รู้เเหละว่าเเม่ที่เข้าใจลูกหรือเเม่ที่พูดดีกับลูกก็ไม่ได้มีเสมอไปเเละเราก็ไปกล้าไปโรงเรียนเพราะอายเพื่อนประนามเเถมยังโดนเเม่ว่า"รู้จักอายเพื่อนอายครูสมควรอ่านเเล้วเเหละขาดเรียนเป็นอาทิตย์จะขาดห่าอะไรของห้ะยิ่งขาดก็ยิ่งอายเพื่อนน่ะสิใส่ร้ายก็ยิ่งโง่เป็นควายกุจะไม่เข้าบ้านละยุคนเดียวอย่างนั้นเเหละ"คือได้ยินคำนี้นี่น้ำตาคอเลยเพื่อนก็ว่าทุกคนก็ว่าไปโรงเรียนก็ได้ทำไม่ต้องตื่นสายทุกที่ตอนจะไปโรงเรียนก็เข้าใจเเม่เข้าใจครูเเหละว่าไมอยากให้ขาดเรียนเเต่ไม่น่าทันเเล้วเเหละตอนนี้น่าจะติดม.สเเล้วถ้าจะของานครูก็ไม่กล้าอีกเป็นเเบบนี้ไงทำไรก็ผิดหมดไม่เคยเลยสักครั้งที่เราทำถูกเราอยากจะถามว่าชีวิตนี้เราผิดคนเดียวหรอทุกคนบนโลกไม่ใช่มีเราคนเดียวที่ขาดเรียนเยอะกว่านะเราผิดหรอที่เราโง่เราผิดหรอที่มีดีเเต่วาดรูปเเต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยรู้สึกอยากจะเเก้เเค้นตอนที่ตัวเองได้ดีเเล้วจริงๆก็รู้ว่าเเม่เสียใจที่เราไม่ไปเรียนจนน่าจะติดม.สเเต่ไม่เห็นจะต้องพูดคำเเรงใส่ก็ได้นิเราพยายามปรับตัวไม่ให้อ่อนเเอ่พยายามไม่ให้โดนเพื่อนหักหน้าใส่พยายามโต้ตอบอย่าวที่เราทำได้ถึงจะอดทนก็ไม่ได้มันทำไมได้อยู่ดีค่ะ.

*ถ้ามีตรงไหนที่เราทำผิดบอกเราด้วยนะค่ะจะได้ลองปเเก้