ฉันชื่อโฟนฉันเเอบรักผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อเเพมเราอยู่ชั้นม.3เธออยู่ม.6เราห่างกัน3ปีเธอเป็นคนที่เก่งกีฬาทุกประเภทเรียนก็เก่งเเถมเป็นคนดีมากเเละเวลายิ้มโครตน่ารักอีกอย่างเธอเป็นคนเท่มากเธออยู่ทามกลางผู้คนมากมายเพราะเธอเปรียบเหมือนดั่งเเสงสว่างเธอมีคนรู้จักมากมายมันทำไห้ฉันไม่กล้าทักหรือเเม้เเต่พูดคุยกับเธอเเม้เเต่ครั้งเดียวได้เเต่เเอบมองเธออยู่ห่างๆคอยดูเธอประสบความสำเร็จในชีวิตฉันได้ข่าวว่าเธอสอบติดจะไปเรียนที่ มศว. กรุงเทพมหานคร ฉันรู้สึกเสียใจเเละรู้ก็รู้สึกดีใจในเวลาเดียวกันมันทำไห้มีกำลังใจไปเรียนทุกวันเเละมันทำให้ฉันเป็นคนที่ดีขึ้นเพราะการที่ได้เจอเธอทุกวันมันทำให้ฉันมีความสุขเเต่การที่จะได้คบกับเธอมันคงเป็นเพียงฝันเพราะเเค่พูดฉันยังไม่กล้าพูดคุยกับเธอเลยฉันควรทำยังไงดี