ก่อนอื่น กราบสวัสดีทุกคนก่อนเลย เรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อแม่ของเราอยากจะไปรับเด็กที่พ่อแม่เขาฐานะยากจนมาเลี้ยง ประเด็นมันมีอยู่เราว่าเป็นพี่สาวคนโตอายุ22ปีแล้วเรามีน้องชาย1คน อายุ 15 ปี แต่ๆๆคือเราเคยเป็นเด็กดีเอามากๆฟังพ่อแม่ทุกอย่างพ่อแม่อยากให้แต่งานมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอยากอุ้มหลานเราก็คุยกับผู้ชายมาเรื่อยๆเคยคุยกับผู้ชายมาก่อนจนถึงขั้นหมั้นหมายกันไว้แล้ว แฟนเราไปเรียนต่อแล้วเราก็มาหางานทำอยู่ ตจว ได้เจอเพื่อนใหม่เจอสังคัมใหม่แล้วก็รู้ใจตัวเองด้วยว่าตัวเอง(ชอบผู้หญิง) แล้วเราก็ได้แอบคบกับผู้หญิงคน1มาได้สักพักแล้วเราก็คุยกับที่บ้านว่าอยากจะขอหย่างกับคู่หมั้นที่เป็นผู้ชาย แต่ที่บ้านไม่ยอมให้หย่าง เรามาคิดทบทวนดูแล้วเราคงฝืนใจที่จะคุยกับผู้ชายคนนั้นต่อไปไม่ไหวเราเลยขอจบด้วยดี แต่แล้วยิ่งพี้กไปกว่านั้นคือน้องชายของเราเป็นกะเทีย คือที่บ้านเราไม่ชอบเอามากๆ ลูกผู้หญิงก็กายเป็นเลสเบี้ยน ลูกผู้ชายก็เป็นกะเทีย ท่านทั้ง2เลยมีความคิดว่าจะลูกคนอื่นมาเลี้ยงไว้ดูแลตอนแก่เฒ่า  แล้วก็จะมอบทรัพย์สินทุกอย่างให้เด็กที่เก็บมาเลี้ยงอยู่ตอนนี้ เรากับน้องชายก็แอบน้อยใจนะ ที่เราเป็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าเราไม่สามารถดูแลพวกท่านทั้ง2ไม่ไหวนะ คือเราเป็นลูกในไส้อ่ะ เห็นคนอื่นดีกว่าเราแบบนี้ เรารู้สึกไม่โอเคเลย ทุกวันนี้อ่ะเราทำงานหาตังค์ได้เราก็ฝากกลับบ้านทุกเดือนอยู่แล้ว เราฟังพ่อแม่ทุกเรื่องนะเราขอเรื่องนี้แค่เรื่องเดียวคือเราไม่สามารถแต่งงานกับผู้ชายให้ได้ เรามันดูแย่ขนาดนั้นหรอถึงขั้นต้องเก็บเอาคนอื่นมาเลี้ยง  เราอยากจะถามทุกคนนะว่าเราควนดีใจหรือว่าเสียใจดีที่พ่อแม่รับเด็กมาเลี้ยงแบบนี้  
   อยากให้ทุกคนช่วยให้คำคิดเห็นหน่อยค่ะ เพราะไม่รู้จะละบายให้ใครฟัง
    ***ถ้าเราพิมพ์ตรงไหนผิดก็ต้องขออภัยด้วยนะ เพราะว่าเราไม่ใช่คนไทย เป็นคนที่ สปป ลาว***