เวลามีสัมภาษณ์คนดัง นักกีฬา ศิลปิน นักการเมือง เกี่ยวกับคำถามว่า "เชียร์ทีมอะไร เริ่มเชียร์ได้ยังไง"

ผมสังเกตว่า
1.คำตอบ 98 จาก 100 คน จะตอบว่าทีมที่เชียร์ปัจจุบันเป็นทีมแรกที่เชียร์แต่แรกเลย
2.คำตอบราวๆ 70 จาก 100 คน จะตอบว่าจุดที่เริ่มต้นเชียร์นั้นมาจาก เนื่องจากบังเอิญจากการชักชวน(ของใครก็แล้วแต่)จึงได้ดูการแข่งขันของทีมดังกล่าวและนัดนั้นทีมดังกล่าวเล่นมันส์มากและชนะในที่สุด จึงเชียร์มาตั้งแต่นั้นจนถึงปัจจุบัน

ผมเคยเห็นคอลัมนิสต์ หรือ Content Creator หลายคนเคยพูดถึงประโยคทำนองว่า "แฟน ที่ทำงาน วงดนตรีโปรด สีที่ชอบ ยังเปลี่ยนง่ายกว่าทีมฟุตบอลที่เชียร์ "

ผมก็เห็นด้วยในบางกรณีนะครับถ้าเราเชียร์ทีมไหนเป็นหลัก การเปลี่ยนทีมเชียร์หลักก็คงยาก(แต่ทีมที่แอบเอาใจช่วยเป็นเบอร์ 2-3 อาจจะมีเปลี่ยนบ้าง) ในกรณีที่เราเชียร์เป็นทีมหลักมาเป็น 15-20 ปีแล้ว มันคงจะเปลี่ยนยากแล้ว

แต่อยากฟังเรื่องราวของเพื่อนๆที่ทีมที่เราเชียร์หลักปัจจุบัน ไม่ใช่ทีมที่เราเชียร์เป็นหลักในตอนแรกเริ่มดูฟุตบอล
แต่ขอเป็นตามกรณีดังนี้นะครับ
1.ทีมแรกที่เราเชียร์ก่อนเปลี่ยน ขอให้เป็นระยะเวลา 4 ปีขึ้นไปหน่อยนะครับ เพราะถ้าสั้นกว่านั้น ผมคิดว่ายังเป็น Phase ศึกษาและเลือกอยู่
2.ขอเป็นทีมระดับสโมสรนะครับ เพราะพฤติกรรมการเชียร์ทีมชาติมันต่างกันออกไปหน่อย เพราะคนเชียร์ทีมชาติจำนวนไม่น้อยจะเปลี่ยนไปทุกๆ Major ขึ้นอยู่กับว่า รอบนั้นนักเตะหรือโค้ชที่แฟนบอลคนนั้นชื่นชอบ อยู่ทีมชาติอะไรกันบ้าง

ตัวอย่างเรื่องราวของผม

ผมดูบอลครั้งแรกราวๆ ป.1 ซึ่งเริ่มดูครึ่งหลังของซีซั่น 1996-97 ซึ่งเป็นการขับเคี่ยวระหว่าง แมนยู กับ นิวคาสเซิล เล่นกันมันทั้งคู่เลย ก็ตามเอาใจช่วยทั้งคู่ตามเท่าที่ช่อง 7 จะถ่ายทอดสด ถ่ายทอดแห้ง55

ท้ายสุดจบซีซั่นนั้นเป็นแมนยูได้แชมป์ และ คันโตน่าแขวนสตั๊ด ทันที รู้สึกทีมนี้เท่กว่านิวคาสเซิลขึ้นมา
ก็เลยตัดสินใจเป็นแฟนตัวยงแมนยู และแอบเอาใจช่วยนิวคาสเซิลอยู่ห่างๆ

ตัวยงขนาดไหน ผมเป็นเด็ก ป.4 ที่ตื่นขึ้น ตี2 ตี3 มาเชียร์ แมนยูเตะแชมเปี้ยนลีกทุกนัด ถ้าไม่ติดสอบจริงๆ จนแมนยูสร้างปาฏิหารย์ที่คัมป์นู โคตรฟิน

และผมก็เชียร์แมนยูมาเป็นเวลา 7-8 ปี

ราวปี 2004 เท่าที่จำได้(ถ้าผิดขออภัย) เป็นช่วงเวลาที่แมนยูเก่งมาก ไร้เทียมทานมาหลายปี แม้นักเตะจะผลัดเปลี่ยนใครออกไป จากยอร์ค โคล เชอริงแฮม มาเป็น รุด รูนี่ ก็ยังไม่มียุคห่างหายความสำเร็จหลายๆปี มีปืนใหญ่ที่ก็เก่งมากมาแซมๆได้บ้างในการแข่งขันแย่งแชมป์ลีก

ทำให้เพื่อนๆ 3-4 ที่เชียร์แมนยูด้วยกันเริ่มโม้ เริ่มขิง กับเพื่อนๆแฟนทีมอื่น จนเราเองรู้สึกรำคาญ ไม่อยากเชียร์ด้วยแล้ว55 (ตอนเด็กบางทีเหตุผลก็มาจากอารมณ์ง่ายแค่นี้แหละครับ55) จริงๆก็บวกกับความรู้สึกอิ่มตัว กับความสำเร็จช่วงนั้นของแมนยู เชียร์ไม่มัน เวลาได้แชมป์ลีก มันไม่ได้มีความสุขเหมือนกับตอนได้แชมป์ครั้งแรกๆที่เราดู

ผมก็เลยเบนมาเชียร์ทีมที่แอบเอาใจช่วยมาตลอดตั้งแต่ปี 97 อย่างนิวคาสเซิล
ที่ช่วงนั้นเล่นได้อย่างน่าดู มีนักเตะที่การเล่นน่าดูอย่าง
เชียร์เรอร์ เบลามี่ ดายเออร์ โบวเยอร์ โรแบต์ โซลาโน่ กิฟเว่น กับโค้ชสุดเก๋าอย่าง เซอร์ บ็อบบี้ ร็อบสัน
เจ้าของตอนนั้นมีใจรักสโมสร แฟนคลับท้องถิ่นมีความเหนียวแน่นที่สุดในลีก(ไม่มีอ้างอิงนะครับ ตอนนู้นฟังจากผู้บรรยาย) บรรยากาศการเชียร์ในฐานะทีมเหย้าเร้าใจ เสียงดัง เฮทุกๆจังหวะปะทะ อัตราการขายบัตรทีมเหย้าเป็นอันดับ 2 ของลีก ณ ตอนนั้น (ไม่มีอ้างอิงอีกเช่นกัน)

ด้วยเหตุปัจจัยความน่าดู ความเท่ห์ของสโมสรในมุมต่างๆ ผมจึงย้ายมาเป็นแฟนนิวคาสเซิลเป็นหลักทีมเดียว โดนแมนยูก็ถูกถอดออกจากการเชียร์ไปเลย ไม่แม้แต่แอบเอาใจช่วยเหมือนตอนเชียร์แมนยู แล้วแอบเอาใจช่วยนิวคาสเซิล

หลังจากนั้นก็สมใจอยากเลยเปลี่ยนทีมเชียร์เพราะมีหนึ่งในสาเหตุมาจากการอิ่มตัวในความสำเร็จและชัยชนะ ล้มลุกคลุกคลาน ยังไม่เคยได้แชมป์สักแชมป์เดียวสักที(ไม่นับอินเตอร์โตโต้ ที่แชมป์มีหลายทีมในปีเดียว) ชัยชนะแต่ละนัดไม่ได้มาง่ายๆ
ตกชั้น 2 รอบ ในการตกชั้นรอบแรก การหาช่องทางธรรมชาติเพื่อดูฟุตบอลไม่ได้ง่ายเหมือนยุคหลังๆ ผมต้องไปติดดาวเทียมประเทศเพื่อนบ้าน เพื่อดูแชมเปี้ยนชิพ

นั่นก็คือเรื่องราวการเปลี่ยนทีมเชียร์ หลังจากเชียร์ทีมแรกมา 8 ปี

และเพื่อนๆล่ะครับ มีใครเปลี่ยนทีมเชียร์กันบ้าง อะไรทำให้เปลี่ยน มาแลกเปลี่ยนกันหน่อยครับ หรือเอาเรื่องราวของ คนรู้จักมาเล่ากันก็ได้นะครับ

ปล. เพื่อนผม อีกคน ก็เชียร์แมนยู มา 10 ปี แล้วเปลี่ยนเป็น ท็อตแน่ม ตอน ม.5 
นี่แหละครับ ในชีวิตผม รู้จักแค่เพื่อนผมคนนี้อีกคน ที่เปลี่ยนทีมเชียร์หลังจากดูบอลมาเป็นเวลานาน
นอกนั้นไม่พบเจออีกเลย จึงอยากฟังเรื่องราวของคนอื่นบ้าง