สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะถามทุกคนครับ พอดีมันเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตผมและแม่ครับ โดยแม่ของผม เปิดร้านอาหารครับ โดยในแต่ล่ะวันแม่ผมจะต้องตื่นตั้งแต่ตี4 ทุกวันเพื่อมาหาเงินเลี้ยงดูผมครับ โดยผมจะเล่าว่าผมเนี้ยนอนตอน22:00 ทุกวันครับ แล้วผมเป็นคนที่นอนแล้วตื่น6:00 ประจำ โดยทำให้อาจไม่ได้เจอแม่ในตอนเช้า เพราะแม่ผมต้องออกไปส่งข้าวทุกวันครับ ผมเนี่ยขอมองในมุมผมก่อนนะครับ ว่าผมเนี่ยตื่นเช้ามาต้องอาบน้ำ  แต่งตัว และทายาครับ(เป็นโรคภูมิแพ้ผิวหนัง )กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ล่อไป7:00กว่าแล้ว พอผมลงมาต้องกินข้าว และไปโรงเรียนเลย บางทีอาจไม่เจอแม่ด้วยซ้ำ ผมเนี่ย อยากมองไป อนาคต ผมมองว่า ผมจะต้องตั้งใจเรียน  ต้องเรียนสูงๆ หาเงินเลี้ยงแม่กับน้องให้ได้ครับ  ผมคิดแบบนี้มานานแล้ว  ที่รร. ผมเลิกเรียนตอน 16:00 ผมต้องไปเรียนพิเศษต่อจนถึง18:00 พอกลับบ้านมา ผมก็อาบน้ำแต่งตัวปกติ ซึงหลังจากแต่งตัวเสร็จก็กินข้าว เสร็จอีกทีก็19:30 แล้ว หลังจากนั้นผมก็อ่านหนังสือต่อ จนถึง21:00 แล้วอีก1ชั่วโมง ก็เป็นเวลาตายเครียด ผมก็เล่นเกม และเปิดเพลงฟังบ้าง แต่พอมาถึงวันนี้ ผมรู้สึกว่าแม่ผมเปลี่ยนไป แม่ผมเล่าว่าผมไม่ตื่นมาช่วยแก ทำงาน บ่นว่า อยากเจอ หน้าลูกตอนเช้าก็ไม่ได้เจอ  แล้วแก่ ก็บ่นว่า เงินไม่รู้จะหาทำไม ลูกใช้เยอะกว่าแม่อีก แถมยังบอกว่า ถ้าแกตายไปก็จะรู้สึก บางทีแกก็อารมณ์ขึ้นๆลงๆ จนผมได้ยินจนผมรู้สึกว่า จะเกรียนหนังสือไปทำไม  ผมเริ่มไม่อยากจะ เรียนต่อแล้วครับ พอผมได้ยินคำนี้ ว่าตายไปก็จะรู้สึก แบบนี้ทุกวัน 
ผมก็ท้อทันที บางทีผมก็อาจเป็นลูกไม่ดีก็ได้ครับ ผมก็ถือว่า เสาร์อาทิตย์ ผมก็ช่วยงานบ้านทุกอย่าง ทำความสะอาดบ้านแทนทุกอย่าง แต่พอผมทำเสร็จแกก็มาทำต่อ แล้วก็บ่นว่าผม ทำไม่ได้เรื่อง แล้วก็บ่นว่าเหนื่อย ผมก็พยายามจะลดภาระ ส่วนนี้แล้วนะครับ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อ แล้ว มันก็เป็นแบบนี้ทุกวันอ่ะครับ บางทีผมก็ปรับ อารมณ์ไม่ทันนะครับ กลับมาขากที่เรียนพิเศษอ่ะครับ ใครพอจะมีอะไรแนะนำแนวทางได้ไหมครับ บางทีผมอาจผิดก็ได้ครับ (ขอคำแนะนำหน่อยนะคะรับ)