พอดีมีลูกแล้วนะคะ มีลูกตอนอายุ17-18ค่ะไม่ได้เรียนแล้วทำงานแล้วน่ะค่ะ อยู่บ้านแฟน ตอนนี้ลูก8เดือนแล้วค่ะ แรกๆหนูเป็นดูลูกตลอดจนถึง2เดือน พ่อแม่แฟนเขาเข้ามาช่วย ตอนนั้นหนูก็คิดแล้วว่าโชคดีที่มีเขาช่วยหน่อยๆ แต่หลังๆมันมีอะไรหลายๆอย่างหนูไม่ค่อยพอใจกับการดูแลของเขานิดหน่อย แต่ก็พยายามจะเข้ากับเขาให้ได้ค่ะ แต่มันก็ไม่ไหว เหมือนขัดใจเราทุกอย่างนิดนึงน่ะค่ะ เวลาที่หนูเป็นแบบนี้หนูก็คิดว่าตัวเองก็ดูงี่เง่า อย่างเช่น เขาให้หลานกินซีลีแลค แต่หนูอยากให้กินกับข้าวที่ทำเองค่ะ หนูพึ่งให้ลูกทำกินครั้งแรกตอน6เดือนกว่า กินแค่1 ครั้ง เขาก็ไม่ให้กินเลยค่ะ เพราะลูกไม่กินกับถ้ายเหนียวค่ะ แต่หนูก็ไม่กล้าเถียงอะไรกับพ่อแม่แฟนเลยค่ะ เอาแต่มานั่งคิดคนเดียวเครียดนิดหน่อย แล้วบางมุมก็คิดว่าหนูงี่เง่าด้วย บอกแฟนแต่เขาก็มีความคิดเหมือนพ่อแม่เขา หนูเลยไม่รู้อยากจะปรึกษาใคร ช่วงนี้เรื่องหลักที่เครียดคือเรื่องการกินของลูกน่ะค่ะ กลัวจะไม่ได้รับสารอาหารมากพอ กลัวไม่แข็งแรงค่ะ เขาจะให้หลานกินข้าวจริงตอน2เดือนหรือ1ขวบค่ะ พอมีใครแนะนำอะไรหนูบ้างไหมคะว่าควรปรับตัวทำตัวยังไง หนูคิดมาตลอดส่าเป็นแม่ที่แย่ เครียดมาตลอดจริงๆค่ะ แต่ไม่อยากมีปัญหาเพราะตอนมีลูกแรกๆหนูเคยทะเลาะกับเขามาแล้วค่ะ เครียกันหลายวันกว่าจะจบเรื่องค่ะ บางทีเขาก็ตามใจหลานจนลูกของหนู เขาไม่ค่อยชอบอยู่กับหนูเลยค่ะ อยู่กับหนูเขาเอาแต่ร้องงอแง พออยู่กับพ่อแม่แฟนเขาเงียบยิ้มสนุกค่ะ
ทำหนูน้อยใจนิดหน่อยด้วยค่ะ ดูงี่เง่าอีกแล้วใข่ไหมคะ หนูขอคำปรึกษาผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ได้ไหมคะ หนูควรทำตัวยังไง หรือปรับตัวยังไงดีคะ ขอโทษที่ยาวนะคะ 🙏🏻🩷
#ขอบคุณล่วงหน้านะคะ🙏🏻🙏🏻
อยากถามนะคะ ถึงจะดูงี่เง่ามากๆ แต่ไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ
#ขอบคุณล่วงหน้านะคะ🙏🏻🙏🏻