กาพย์ยานี 11: เรื่องเล่า(บ่น) จากผู้สูงอายุ

สงสารหลานตัวเล็ก
ยัง เป็นเด็กถูกดุว่า
การบ้านเข้าใจช้า 
พ่อสอนมาไม่เข้าใจ 

เสียงดังพ่อหงุดหงิด
โมโหคิดว่าทำไม 
แค่นี้ทำไม่ได้ 
ดุขู่ไปว่าจะตี 

หลานนั่งน้ำตาริน 
ลืมหมดสิ้น 2 3 4
ต่อไปอะไรนี่ 
กลัวดุตียิ่งลนลาน

เนื้อตัวสั่นสะอื้น 
ใจย่า ตื่นสงสารหลาน 
ใจแม่ก็ร้าวราน 
สุดทนทานต้องเข้าไป 

แม่บอกให้พ่อพอ 
แม่จะขอสอนลูกให้
แต่พ่อไม่ยอมใคร 
ฉุดลูกไว้แม่ไม่ยอม 

ตะโกนทะเลาะกัน
พ่อดึงดันไม่ออมชอม
แม่อุ้มพ่อก็ล้อม
ย่าตะล่อมให้ใจเย็น

อารมณ์ขึ้นถึงจุด
สติหลุดมองไม่เห็น
ยื้อยุดเด็กเป็นๆ
เหมือนเล่นแย่งตุ๊กตา

นึกย้อนตอนพ่อเด็ก
ตอนยังเล็กคงโดนว่า
ดุตีแบบนี้มา
โตขึ้นมาอาจฝังใจ

คนเป็นปู่ซึมคิด
เราเคยผิดทำลูกไว้
วันนี้ภาพย้อนให้
ปีศาจในตัวเราชัด

สงสารทั้งหลานลูก
หวังดีปลูกให้ดีดัด
แรงไปอาจเคืองขัด
ผิดถนัดผลลัพธ์ลบ

ครุ่นคิดหาวิธี
ให้พอดีพ่อลูกพบ
สองใจสุขสงบ
ความสุขครบบ้านโรงเรียน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่