นิทานก่อนนอน: ช้างน้อยหลงป่า,

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีช้างน้อยตัวหนึ่งชื่อ "พลายน้อย" อาศัยอยู่กับฝูงช้างในป่าใหญ่ พลายน้อยเป็นช้างที่ร่าเริง ชอบเล่นซน และชอบออกผจญภัย,
วันหนึ่ง พลายน้อยกำลังเล่นสนุกกับเพื่อนๆ อยู่ดีๆ ก็เผลอเดินออกห่างจากฝูงช้าง พลายน้อยเดินไปเรื่อยๆ เพลิดเพลินกับการชมธรรมชาติ โดยไม่ทันสังเกตว่าตัวเองได้เดินลึกเข้าไปในป่าจนหลงทาง,
พลายน้อยเริ่มรู้สึกกลัว มองไปทางไหนก็เห็นแต่ต้นไม้สูงใหญ่ พลายน้อยพยายามเดินหาทางกลับไปยังฝูงช้าง แต่ยิ่งเดินก็ยิ่งหลง พลายน้อยเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว,
ทันใดนั้น พลายน้อยก็ได้ยินเสียงร้องของนกฮูก นกฮูกบินลงมาเกาะบนกิ่งไม้ข้างๆ พลายน้อย,
"ทำไมเจ้าถึงร้องไห้ล่ะ" นกฮูกถาม,
"ผมหลงทางครับ" พลายน้อยตอบ,
"ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวฉันจะช่วยเจ้าหาทางกลับไป" นกฮูกพูด,
นกฮูกบินนำทางพลายน้อยไปเรื่อยๆ ผ่านป่าดงดิบ ผ่านลำธาร ผ่านภูเขา ในที่สุดก็มาถึงชายป่า พลายน้อยเห็นฝูงช้างของตัวเองอยู่ไกลๆ,
"ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยผมหาทางกลับมา" พลายน้อยพูด,
"ไม่เป็นไร เจ้าต้องจำไว้ว่า เวลาไปไหนมาไหนต้องระวังหลงทางนะ" นกฮูกสอน,
พลายน้อยวิ่งกลับไปหาฝูงช้างด้วยความดีใจ พลายน้อยเล่าเรื่องที่ตัวเองหลงทางให้แม่ฟัง แม่ช้างกอดพลายน้อยไว้แน่นด้วยความรัก,
"ต่อไปนี้ เจ้าต้องไม่ไปไหนคนเดียวอีกนะ" แม่ช้างสอน,
พลายน้อยสัญญากับแม่ว่าจะไม่ไปไหนคนเดียวอีก และจะระวังไม่ให้ตัวเองหลงทาง,
นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็กๆ รู้จักการเผชิญปัญหาและหาทางแก้ไข เมื่อพลายน้อยหลงทาง พลายน้อยไม่ได้กลัวจนหมดสติ แต่พยายามหาทางแก้ไข พลายน้อยร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ และในที่สุดก็ได้รับความช่วยเหลือจากนกฮูก,
นิทานเรื่องนี้ยังสอนให้เด็กๆ รู้จักฟังคำสอนของผู้ใหญ่ พลายน้อยสัญญากับแม่ว่าจะไม่ไปไหนคนเดียวอีก และจะระวังไม่ให้ตัวเองหลงทาง,
ข้อคิดจากนิทาน,
เวลาไปไหนมาไหนต้องระวังหลงทาง
เมื่อหลงทาง ไม่ต้องกลัว ให้พยายามหาทางแก้ไข
ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ
ฟังคำสอนของผู้ใหญ่