เข้าเรื่องเลยนะคะเรามีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลค่ะแต่ไม่ค่อยได้สนิทกันสักเท่าไหร่มองเป็นเพื่อนร่วมห้องเฉยๆค่ะไม่ได้สนิทกันมาก พอขึ้นม.1 เราย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกันค่ะกับเพื่อนผู้หญิงอีกหนึ่งคน ตอนขึ้นม.หนึ่งแรกๆเราทั้งสามยังไม่มีเพื่อนค่ะเลยเล่นด้วยกันสักพักจนหากลุ่มกันได้ พอขึ้นม.2 มา เพื่อนผู้ชายคนนั้นของเราก็คบกับเพื่อนในกลุ่มของเราค่ะ ( สมมุติชื่อเป็นเอนะคะ ) เอก็คบกับบีได้สักพัก ส่วนตัวเราไม่ได้คิดไรมากแต่ส่วนใหญ่จะแซวตามประสาเด็กค่ะ พอหลังๆมาเอไม่ค่อยพอใจในความสัมพันธ์ค่ะเพราะบีค่อนข้างขี้เขิน ความสัมพันธ์เอกับบีคือคุยกันแค่ในแชตส่วนในห้องจะไม่คุยกันเลยค่ะ เอกับบีทะเลาะกันหลายรอบจนฝ่ายเอเป็นฝ่ายบอกเลิกค่ะ (ส่วนตัวเราในตอนนั้นก็มีแฟนค่ะ ) พอขึ้นม.สามเทอมหนึ่งมา ตัวเราก็เลิกกับแฟนไปค่ะ ทางเอกับทางบีเท่าที่เห็นคือทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันค่ะ เราเองก็ไม่ได้ยุ่งเอเองก็ดูจะมูฟออนได้ * มีช่วงปิดเทอมฐานะทางครอบครัวเราย่ำแย่ก็เป็นเอที่ช่วยหางานให้เราทำค่ะช่วงนั้นเป็นงานที่บ้านเอทำช่วยกันค่ะ ในความคิดหนูเอคือผู้มีพระคุณคนหนึ่งเลยค่ะ *

 

พอขึ้นมาเทอมสองเรากับบีเริ่มมาสนิทกันค่ะ จนช่วงหลังๆไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ( ส่วนใหญ่ไปตลาดนัดด้วยกัน แล้วก็หาร้านอาหารกินกันบางวันค่ะ บางทีมีธุระอะไรก็จะวานบีช่วยขับรถให้ไปส่งค่ะเพราะบ้านใกล้กัน ) เลยกลายเป็นสนิทกันมากๆค่ะ พอเอรู้อย่างนั้นเลยไม่ค่อยพอใจค่ะช่วงหลังๆเอเริ่มพูดเรื่องเรากับบีกับเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มค่ะ เพื่อนคนนั้นเลยมาบอกเรา เราเองควรทำยังไงคะ ควรตีตัวออกห่างเพื่อให้เพื่อนสบายใจรึป่าวคะ

ปล. ยิ่งช่วงใกล้จะจบหนูเองมีแพลนไปเรียนต่างจังหวัด เลยอยากเก็บความทรงจำดีๆไว้เยอะๆค่ะ

ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ล่วงหน้านะคะ หนูแค่เด็กม.สามที่อยากมาปรึกษาปัญหาเล็กๆของหนู ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านค่ะ ❤️