สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราเป็นนักศึกษา วันนี้เป็นวันที่เราไปเรียนหลังจากที่สอบเสร็จ แต่เจอคำพูดของอาจารย์ว่าถ้าเราเป็นคนแบบนี้จะไม่มีอนาคตค่ะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือตอนเด็กเราเป็นคนที่สดใสร่าเริง เรียนเก่ง กล้าแสดงออก มีเพื่อนเยอะมากๆ แต่หลังจากที่เราย้ายโรงเรียนตอนขึ้น ม.1 เราโดนบูลลี่เรื่องรูปร่าง หน้าตา ต่างๆนาๆ จนทำให้เรากลายเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เก็บตัว ไม่กล้าแสดงออก คบเพื่อนน้อยลง(แค่คนที่ไว้ใจ) คิดมาก ชอบเก็บทุกๆเรื่องมาคิด เข้าข่ายซึมเศร้า จากนั้นแล้วก็ย้ายโรงเรียนอีกตอน ม.4 มีสังคมที่ดีขึ้นมีเพื่อนเพิ่มขึ้น พูดเยอะขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น เวลาทำงานกลุ่มเราก็จะเป็นผู้นำอยู่เสมอ ดูเหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น จนขึ้นมาเรียนมหาลัยทุกอย่างก็ปกติจนวันนี้อาจารย์พูดว่า
วันนี้อาจารย์ได้ตรวจข้อสอบแล้ว มีคนหนึ่งที่ได้คะแนนสอบสูงสุด แต่ ข้อเขียน เขียนมาได้…(ไม่ใช่คำหยาบมากแต่ไม่อยากจะพิมพ์ค่ะ)มาก เขียนมาไม่กี่บรรทัด (ซึ่งเราก็เขียนประมาณนั้นเพราะเราคิดว่าเราตอบตรงประเด็นและอาจารย์ไม่ได้กำหนดว่าต้องตอบอย่างน้อยกี่บรรทัดเราก็เขียนไปตามความเข้าใจของเรา) อาจารย์พูดว่าถ้าเขียนมาเท่านี้จะไม่ให้คะแนนนะ พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธ แล้วก็พูดต่างๆนาๆ พูดถึงว่าถ้าในอนาคตไปทำงานโน่นนั่นนี่ แล้วเราจะไม่มีอนาคต ไม่มีใครต้องการ (ตอนนั้นเราฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เหมือนเหม่อไปเลย น้ำตาไหล) แล้วก็พูดว่าที่กามาไม่รู้ว่าเดารึเปล่า เค้าอาจจะเดาเก่ง แล้วได้คะแนนเยอะก็ได้(อันนี้เป็นอันที่เจ็บสุด เราที่ตั้งใจอ่านหนังสือวิชานั้นมาก ปวดหัวก็ยังอ่าน ฟังแบบนั้นแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เพราะปกติจะไม่ค่อยอ่านแต่ก็สอบได้ A เกือบจะทุกวิชา อาศัยการนั่งฟังในชั้นเรียนแล้วจำ) ถึงจะใช่เราหรือไม่ใช่เราแต่ฟังแล้วจิตตกมากๆเลยค่ะ เรารู้ตัวว่าเราเป็นคนที่อธิบายไม่เก่ง พูดไม่เก่ง พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง บรรยาอธิบายไม่เป็น แต่เราก็พยายามที่จะพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ ทุกวันนี้ดีกว่าแต่ก่อนมากๆแต่เหมือนว่าวันนี้ที่เราตั้งใจทุกๆอย่างคงจะไม่ดีพอ
***เราอยากจะได้วิธีที่จะช่วยทำให้การบรรยาอธิบาย อะไรต่างๆของเราดีขึ้นค่ะ***
ช่วยแนะนำด้วยนะคะ จะตั้งใจนำไปปฏิบัติค่ะ
(ปกติอ่านหนังสือนะคะแต่เป็นหนังสือที่ทำให้ผ่อนคลาย เพราะเวลาอ่านหนังสือที่มีความรู้มากเราจะปวดหัวมากๆเหมือนมีคนมาบีบหัวอยู่ตลอดเวลา)
ที่พิมพ์มาข้างบนนี้เราพยายามเรียบเรียงแล้วนะคะ แต่ก็อาจจะงงๆบ้าง
เป็นคนที่อธิบายบรรยาไม่เก่งแต่เข้าใจว่าตัวเองหมายถึงอะไรแต่สื่อสารออกไปไม่ได้ ต้องแก้ยังไงคะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือตอนเด็กเราเป็นคนที่สดใสร่าเริง เรียนเก่ง กล้าแสดงออก มีเพื่อนเยอะมากๆ แต่หลังจากที่เราย้ายโรงเรียนตอนขึ้น ม.1 เราโดนบูลลี่เรื่องรูปร่าง หน้าตา ต่างๆนาๆ จนทำให้เรากลายเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เก็บตัว ไม่กล้าแสดงออก คบเพื่อนน้อยลง(แค่คนที่ไว้ใจ) คิดมาก ชอบเก็บทุกๆเรื่องมาคิด เข้าข่ายซึมเศร้า จากนั้นแล้วก็ย้ายโรงเรียนอีกตอน ม.4 มีสังคมที่ดีขึ้นมีเพื่อนเพิ่มขึ้น พูดเยอะขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น เวลาทำงานกลุ่มเราก็จะเป็นผู้นำอยู่เสมอ ดูเหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น จนขึ้นมาเรียนมหาลัยทุกอย่างก็ปกติจนวันนี้อาจารย์พูดว่า
วันนี้อาจารย์ได้ตรวจข้อสอบแล้ว มีคนหนึ่งที่ได้คะแนนสอบสูงสุด แต่ ข้อเขียน เขียนมาได้…(ไม่ใช่คำหยาบมากแต่ไม่อยากจะพิมพ์ค่ะ)มาก เขียนมาไม่กี่บรรทัด (ซึ่งเราก็เขียนประมาณนั้นเพราะเราคิดว่าเราตอบตรงประเด็นและอาจารย์ไม่ได้กำหนดว่าต้องตอบอย่างน้อยกี่บรรทัดเราก็เขียนไปตามความเข้าใจของเรา) อาจารย์พูดว่าถ้าเขียนมาเท่านี้จะไม่ให้คะแนนนะ พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธ แล้วก็พูดต่างๆนาๆ พูดถึงว่าถ้าในอนาคตไปทำงานโน่นนั่นนี่ แล้วเราจะไม่มีอนาคต ไม่มีใครต้องการ (ตอนนั้นเราฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เหมือนเหม่อไปเลย น้ำตาไหล) แล้วก็พูดว่าที่กามาไม่รู้ว่าเดารึเปล่า เค้าอาจจะเดาเก่ง แล้วได้คะแนนเยอะก็ได้(อันนี้เป็นอันที่เจ็บสุด เราที่ตั้งใจอ่านหนังสือวิชานั้นมาก ปวดหัวก็ยังอ่าน ฟังแบบนั้นแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เพราะปกติจะไม่ค่อยอ่านแต่ก็สอบได้ A เกือบจะทุกวิชา อาศัยการนั่งฟังในชั้นเรียนแล้วจำ) ถึงจะใช่เราหรือไม่ใช่เราแต่ฟังแล้วจิตตกมากๆเลยค่ะ เรารู้ตัวว่าเราเป็นคนที่อธิบายไม่เก่ง พูดไม่เก่ง พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง บรรยาอธิบายไม่เป็น แต่เราก็พยายามที่จะพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ ทุกวันนี้ดีกว่าแต่ก่อนมากๆแต่เหมือนว่าวันนี้ที่เราตั้งใจทุกๆอย่างคงจะไม่ดีพอ
***เราอยากจะได้วิธีที่จะช่วยทำให้การบรรยาอธิบาย อะไรต่างๆของเราดีขึ้นค่ะ***
ช่วยแนะนำด้วยนะคะ จะตั้งใจนำไปปฏิบัติค่ะ
(ปกติอ่านหนังสือนะคะแต่เป็นหนังสือที่ทำให้ผ่อนคลาย เพราะเวลาอ่านหนังสือที่มีความรู้มากเราจะปวดหัวมากๆเหมือนมีคนมาบีบหัวอยู่ตลอดเวลา)
ที่พิมพ์มาข้างบนนี้เราพยายามเรียบเรียงแล้วนะคะ แต่ก็อาจจะงงๆบ้าง