ข้างบ้านทำพื้นปูนติดกับเสาหลักดินของพื้นที่เรา และข้างบ้านที่เป็นญาติกันก็สร้างห้องอะไรสักอย่าง ติดหมุดที่ดินเรามากๆอีก ในอนาคตจะฟ้องได้มั้ยคะ
บ้านเราเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าลึกลงไป เรื่องคือ พื้นที่บ้านเราตอนแรกเป็นผืนเดียวกับข้างบ้านฝั่งซ้าย เป็นพื้นที่ของทวด ทวดเสียปี 2016 แล้วแยกที่ดินเป็น 3 ผืน เราอยู่ขวาสุด
ปี 2023 คนที่อยู่ด้านหลังบ้าน(ไม่ใช่ญาติ) หลังสวน สวนเล็กมาก เขาสร้างบ้านใกล้ที่ดินเราสุดๆ เทปูนติดกับหมุดที่ดินเราเลยค่ะ เป็นพื้นปูนรอบบ้านของเขาไว้เดิน แล้วด้วยความที่เค้าอยู่หลังบ้านเราจึงเกิดนิสัยเสียเรื่องมารยาทขึ้นคือเดินทะลุบ้านเขาเข้ามาที่สวนเราแล้วเดินออกไปถนน ผ่านทางบ้านเรา แต่เราไม่มีรั้ว ตอนแรกแค่คนแก่ๆ แต่ตอนนี้เหมือนมีคนเดินผ่านบ้านเราทุกวันเป็น 10 คน เด็กๆลูกหลานคนหลังบ้าน ชักเริ่มีแจ่ใครก็ไม่รู้
เราไม่พอใจและรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวมากค่ะ ไม่ได้ทำทางให้เขาเดินด้วยแต่เขาเดินกันเอง เดินมาหลายปีตั้งแต่ทวดยังไม่เสียคนแก่คนเดียว ตอนนี้เยอะเกินไปละ ตอนแรกๆเป็นป้าแก่ที่เรารู้จักตั้งแต่เด็กไม่สนิท ตอนนี้เริ่มเป็นใครไม่รู้ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น เด็กประถม ม.ต้น เดินผ่านบ้านเราและผ่านห้องเรา เรามีบ้านสองหลังแล้วก็เดินผ่านทั้งสองบ้าน นั่งอยู่ในบ้านเปิดหน้าต่างแง้มๆก็มีคนเดินผ่าน บางทีเป็นเด็กคุยกันเสียงดัง บางทีจะเดินไปอีกบ้านต้องมาเจอคนแปลกหน้าในพื้นที่ตัวเอง ถ้าเป็นป้าคนนั้นก็เข้าใจแต่หลังๆใครไม่รู้ ชักจะอยากบอกป้าให้หยุดแล้ว แต่สงสารแกสุด
แล้วตอนนี้ค่ะ ปี 2024 คนข้างบ้านเราญาติเราฝั่งซ้ายตรงกลาง เขาสร้างห้องต่อมาจากบ้านเขา เข้ามาใกล้หมุดที่ดินเราอีก ยิ่งรู้สึกไม่ส่วนตัว แต่เราไม่มีรั้ว
พ่อเราเป็นพวกไม่สนใจปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบไม่อยากมีปัญหา บอกว่าเดี๋ยวมีปัญหากับข้างบ้าน ด่าพวกเดินผ่านหลับหลังอย่างเดียว รั้วก็ไม่ติด
ปัจจุบันเราอายุ 20 ยังไม่มีงาน ถ้าในอนาคตเราจะฟ้อง เราจะสร้างรั้ว จะเปิดสงครามกับข้างบ้านสักที มันจะสายเกินไปรึป่าวคะ เพราะตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้ นั่งอยู่บ้านก็ได้ยินคนคุยกัน ไปๆมาๆ มีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าต่างอีก 3-4 คน
ล่าสุดวันนี้ เดินออกมาจากบ้านจะไปหน้าบ้าน มีคนมานั่งยองๆหน้าบ้านเรา รือมารอรับคนหลังบ้าน
มาก เราก็กลับบ้านนั้นไปเพราะกลัวของหาย
ในอนสคตเราไม่รู้จะอีกกี่ปีเราถึงจะมีเงินพอทำรั้วลวดหนาม หรือว่าฟ้องคนข้างบ้าน มันสามารถปล่อยข้ามไปได้กี่ปีคะ อยากแก้ไขปัญหาสุดๆแต่ติดที่พ่อเราไม่เอาไหน อย่างเดียว คอยด่าคอยว่าเราให้ระวังอย่างเดียว นับวันเราจะไม่ไหวแล้ว
คนข้างบ้านเดินผ่าน และสร้างบางอย่างใกล้พื้นที่บ้านเรามากๆ ในอนาคตเราฟ้องได้มั้ย
บ้านเราเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าลึกลงไป เรื่องคือ พื้นที่บ้านเราตอนแรกเป็นผืนเดียวกับข้างบ้านฝั่งซ้าย เป็นพื้นที่ของทวด ทวดเสียปี 2016 แล้วแยกที่ดินเป็น 3 ผืน เราอยู่ขวาสุด
ปี 2023 คนที่อยู่ด้านหลังบ้าน(ไม่ใช่ญาติ) หลังสวน สวนเล็กมาก เขาสร้างบ้านใกล้ที่ดินเราสุดๆ เทปูนติดกับหมุดที่ดินเราเลยค่ะ เป็นพื้นปูนรอบบ้านของเขาไว้เดิน แล้วด้วยความที่เค้าอยู่หลังบ้านเราจึงเกิดนิสัยเสียเรื่องมารยาทขึ้นคือเดินทะลุบ้านเขาเข้ามาที่สวนเราแล้วเดินออกไปถนน ผ่านทางบ้านเรา แต่เราไม่มีรั้ว ตอนแรกแค่คนแก่ๆ แต่ตอนนี้เหมือนมีคนเดินผ่านบ้านเราทุกวันเป็น 10 คน เด็กๆลูกหลานคนหลังบ้าน ชักเริ่มีแจ่ใครก็ไม่รู้
เราไม่พอใจและรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวมากค่ะ ไม่ได้ทำทางให้เขาเดินด้วยแต่เขาเดินกันเอง เดินมาหลายปีตั้งแต่ทวดยังไม่เสียคนแก่คนเดียว ตอนนี้เยอะเกินไปละ ตอนแรกๆเป็นป้าแก่ที่เรารู้จักตั้งแต่เด็กไม่สนิท ตอนนี้เริ่มเป็นใครไม่รู้ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น เด็กประถม ม.ต้น เดินผ่านบ้านเราและผ่านห้องเรา เรามีบ้านสองหลังแล้วก็เดินผ่านทั้งสองบ้าน นั่งอยู่ในบ้านเปิดหน้าต่างแง้มๆก็มีคนเดินผ่าน บางทีเป็นเด็กคุยกันเสียงดัง บางทีจะเดินไปอีกบ้านต้องมาเจอคนแปลกหน้าในพื้นที่ตัวเอง ถ้าเป็นป้าคนนั้นก็เข้าใจแต่หลังๆใครไม่รู้ ชักจะอยากบอกป้าให้หยุดแล้ว แต่สงสารแกสุด
แล้วตอนนี้ค่ะ ปี 2024 คนข้างบ้านเราญาติเราฝั่งซ้ายตรงกลาง เขาสร้างห้องต่อมาจากบ้านเขา เข้ามาใกล้หมุดที่ดินเราอีก ยิ่งรู้สึกไม่ส่วนตัว แต่เราไม่มีรั้ว
พ่อเราเป็นพวกไม่สนใจปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบไม่อยากมีปัญหา บอกว่าเดี๋ยวมีปัญหากับข้างบ้าน ด่าพวกเดินผ่านหลับหลังอย่างเดียว รั้วก็ไม่ติด
ปัจจุบันเราอายุ 20 ยังไม่มีงาน ถ้าในอนาคตเราจะฟ้อง เราจะสร้างรั้ว จะเปิดสงครามกับข้างบ้านสักที มันจะสายเกินไปรึป่าวคะ เพราะตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้ นั่งอยู่บ้านก็ได้ยินคนคุยกัน ไปๆมาๆ มีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าต่างอีก 3-4 คน
ล่าสุดวันนี้ เดินออกมาจากบ้านจะไปหน้าบ้าน มีคนมานั่งยองๆหน้าบ้านเรา รือมารอรับคนหลังบ้าน
ในอนสคตเราไม่รู้จะอีกกี่ปีเราถึงจะมีเงินพอทำรั้วลวดหนาม หรือว่าฟ้องคนข้างบ้าน มันสามารถปล่อยข้ามไปได้กี่ปีคะ อยากแก้ไขปัญหาสุดๆแต่ติดที่พ่อเราไม่เอาไหน อย่างเดียว คอยด่าคอยว่าเราให้ระวังอย่างเดียว นับวันเราจะไม่ไหวแล้ว