สวัสดีค่ะทุกๆคน ..จากกระทู้นี้
https://ppantip.com/topic/38671063 ที่เป็นเรื่องราวของรุ่นน้องกับรุ่นพี่คนนึงที่แอบชอบตอนอยู่ ม.ต้น
วันนี้ เราก็คือเด็กคนนั้นคนเดิม จะมาเล่าเรื่องราวน้องน้ำกับพี่โชน เวอร์ชั่น ม.ปลาย ให้ทุกๆคนที่เข้ามาอ่านได้รับรู้ความใจง่ายของเราไปอีก 555555
อย่างที่ต่อจากกระทู้ข้างต้น ย้อนกลับไปเมื่อตอนจบ ม.ต้น เรากับรุ่นพี่คนนั้นก็ต่างคนต่างเรียน ไม่ค่อยได้พูดคุยหรือทักทายอะไรกันในโลกออนไลน์ เพราะมหาลัยคืออีกขั้นของการเรียนหนักๆ มันจะถือว่าเป็นการรบกวนเขาเปล่า ๆ ปัจจุบัน เราเรียกจบแล้ว และเปลี่ยนงานมาเรื่อย ๆ
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ ...หลังจากที่เราขึ้น ม.ปลายแล้ว เราเองก็ตั้งใจเรียนเพื่อที่จะเอาเกรดสอบเข้ามหาลัยดัง ๆ แต่หัวใจตอนนั้นคือ มันอาจจะมีเสี้ยวของความเจ็บปวดจากพี่คนนั้นอยู่ พอนาน ๆ ไปความทรงจำของเรากับพี่เขาก็เลือนลางไปตามกาลเวลาบ้าง หากมันมีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น ก็ยังระลึกถึงพี่เขาอยู่เสมอ จนเพื่อนที่เรียน ม.ต้นมาด้วยกัน เห็นว่า เราเองก็อยู่แบบนี้มานาน เลยอยากจะหาใครซักคนมาให้เราไม่เหงาใจ และมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่านี้
เราเองเป็นเด็กกิจกรรมค่ะ ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลาย เพื่อนห้องเดียวกันชอบลากไปรำบ่อย ๆ จนรำออกงานเลยก็มี แต่สวยนะว่าไม่ได้ ชอบแต่งตัวเป็นนางรำ ชอบแต่งชุดไทย มันสวยดี 55555 แต่เรื่องการเรียน เราเองก็ไม่พลาดนะ เรียนรู้เรื่อง ทำเสร็จก่อนเพื่อนก็มี จนเพื่อนต้องมาขอลอก ทั้งๆที่ตัวเองก็เข้าเรียนตลอดมากกว่าเรา วันหนึ่งตอนเช้าเป็นคาบว่างหลังเข้าแถวเสร็จ เลยให้เพื่อนลอกการบ้านอยู่ในห้อง ส่วนเราขอออกมานั่งเล่นตรงระเบียงทางเดินหน้าห้อง และกดโทรศัพท์เล่นไปพลาง ๆ หาอะไรทำแก้เบื่อ ไม่นาน เพื่อนจากห้องข้าง ๆ ก็เดินมานั่งด้วยกัน แล้วถามสารทุกข์สุขดิบเราไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง เพื่อนถามว่า ช่วงนี้เงียบๆ ทำไมยังไม่มีแฟน และนางก็แนะนำทอมคนหนึ่งให้
ทอมคนนี้เป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี อยู่คนละโรงเรียน อยู่คนละอำเภอ (ห่างไกลมาก ประมาณ 50-60 กิโล) เคยนั่งดื่มด้วยกัน เพื่อนร่วมวงว่างั้น นางบอกเสปคและนิสัยให้เราฟังว่าเป็น
คนสูงยาว น่ารัก เฟรนลี่ เราเลยเอ๊ะตรงคำว่า เฟรนลี่ ของนาง ซึ่งถ้าหากว่าเฟรนลี่ไปทั่ว ต้องใช้คำว่า เจ้าชู้ เลยหรือเปล่า เราเองจึงบอกไปว่า ดีนะ ดีแค่สูง ที่เหลือไม่ผ่าน เพราะดูโหงวเฮ้งแล้ว เจ้าชู้แน่นอน เพื่อนเลยบอกว่า ไม่หรอก ถ้าพี่เขาได้คบกับเรา เขาต้องเปลี่ยนนิสัยแน่นอน เราเลยบอกว่า อ๋ออ จะเอามาให้เราดัดนิสัยงี้หรอ เราเลยปฏิเสธคำแนะนำนี้ไป ....แต่เพื่อนไม่ย่อท้อ ส่งชื่อ FB ของพี่เขาใส่กระดาษและยัดใส่กระเป๋ากระโปรงเราทันใด เราก็..เฮ้อ ถ้าห้ามมันก็จะงอนเราอีก เราเลยทำเป็นนิ่ง แล้วเดินกลับเข้าห้องเรียนไป...
และจากการคำแนะนำของเพื่อนในวันนั้น แทนที่เราจะหักห้ามใจไม่ให้ไปแอบชอบใครอีกนอกจากพี่คนนั้นตอน ม.ต้น แต่กลับทำให้เรากลับมาแอบชอบใครซักคนอีกครั้ง และคนๆนั้นก็คือ รุ่นพี่ที่เพื่อนแนะนำ นั่นเองค่ะ เริ่มจากการแอบส่อง FB ของเขาไปเรื่อย ๆ ความรักครั้งนี้เกิดขึ้นไม่รู้ตัวว่าเมื่อไหร่ ยังไง แต่เป็นความรักอีกแบบ ไม่เคยบอกเขา ไม่เคยเจอเขา ไม่เคยพบหน้ากัน หรืออยู่ใกล้ชิดเขาเลย FB เขาก็มีความเคลื่อนไหวเรื่อย ๆ จนวันหนึ่ง เรามารู้จากปากเพื่อนข้างห้องอีกคน ว่าเพื่อนในห้องกำลังคุยกับรุ่นพี่คนนี้อยู่ เราเจ็บมาก เจ็บแบบเพื่อนรู้แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะผิดที่เราไม่บอกเขามาตั้งแต่แรก และต่อมาพี่เขาก็คบกับรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกัน นั่นคือความเจ็บปวดถึงขั้นว่า เราตรอมใจจนเข้าโรงพยาบาล พ่อแม่และครอบครัวถามหาสาเหตุนี้ แต่เราไม่เอ่ยปากว่าเพราะใครหรือเพราะอะไร และกาลเวลาก็ทำให้เรื่องราวเหล่านั้น ค่อยๆเลือนหายไป...
7 ปีต่อมา เราเรียนจบจากมหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพแล้วค่ะ แต่ทำงานประจำกับบริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งอยู่ เราเองก็มีแฟนค่ะ เป็นทอม คบกันตั้งแต่เราอยู่ ม.5 (หลังจากเจ็บกับรุ่นพี่คนนี้ประมาณ 3-4 เดือน) แรก ๆ ความรักมันดีเสมอค่ะ แต่พอนาน ๆ ไปอยู่ด้วยกันก็เหมือนไม้เบื่อไม้เมา ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องที่อยากทะเลาะ ถึงขั้นมีทำร้ายร่างกายกันบ้าง จนเราคิดอยากจะหาหนทางเพื่อที่จะยุติความสัมพันธ์นี้ซักที ทุกอย่างมีทางเลือก แต่เรากลับไม่มีทางเลือก นอกจาก
นอกใจ
.....เรานอกใจแฟนหลายต่อหลายครั้ง ทั้งไปกินข้าว ไปมี SEX กัน และไปเที่ยวด้วยกัน แต่แฟนก็สืบจนเจอ จนจับได้ทุกครั้งไป **กระทู้นี้ก็นอกใจแฟนค่ะ
https://ppantip.com/topic/39859178 ** แฟนเลยถือโอกาสช่วงที่เราขนของย้ายกลับบ้าน (ระบาดโควิด) โทรไปขออนุญาตทางบ้านของเราเพื่อขอหมั้น ทางบ้านเราก็ตกลง แต่เราไม่โอเคเพราะเราอยากจะเลิกกับเขามาก ๆ แต่เขาไม่สน เขาเดินทางขึ้นมาบ้านเราพร้อมกันเพื่อทำพิธีหมั้นแบบเงียบ ๆ จนเราเสียกิ๊กไปคนนึงที่เรากำลังแอบคบกันอยู่ เราเองรู้สึกเกลียดกับสิ่งที่เขาทำ มันลบล้างความผิดที่เขาทำร้ายร่างกายเราไม่ได้จริง ๆ และเมื่อกลับไปทำงานต่อที่บ้านของเขา เราเองก็เริ่มหางานใหม่ที่บ้านไปเรื่อย ๆ และอยากนอกใจแฟนต่อ เราเลยโหลด App หาคู่มาแอพนึง ซึ่งเราก็ลองหาทอมคุยไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง มีทอมคนหนึ่งทักมาหาเราใน App นั้น อายุไล่เลี่ยพอๆกับเรา แต่เขาอยู่คนละอำเภอประมาณ 50-60 กิโล เราเองก็ทำความรู้จักกัน กระทั่งเราเดินทางไปสัมภาษณ์งานๆหนึ่งจังหวัดใกล้ๆ เขาเลยอาสาจะมารับเราตอนขากลับเพื่อไปส่งที่บ้าน และเขาก็มารับ และก็กลับไป ตอนแรกเขาชวนไปกินข้าวก็ไม่ไป เพราะกลัวแฟนจับได้ก่อน ต่อมาเราก็คุยกันเรื่อย ๆ จนเราอยากมีช่องทางการติดต่อให้มากกว่านี้ เราเลยแลกไลน์และคุยกันในนั้นเป็นต้นมา แต่เราอยากรู้จักให้มากกว่านี้ เลยเอาชื่อเล่นและชื่อจริงของเขา (ตั้งชื่อไลน์ เป็นชื่อจริง) ไปค้นหาใน FB ค่ะ....
สิ่งที่เราเจอ...
คือ FB รุ่นพี่คนนั้นเมื่อ 7 ปีที่แล้วเด้งขึ้นมาหน้าจอ
เราเลยคิดว่า...ใช่หรอ?
เลยกลับไปส่องรูปเขาในไลน์อีกที
แล้วกลับมาส่องหน้า FB อีกครั้ง
ค่ะ ใช่ค่ะ
คนคุยคนนี้ คือรุ่นพี่คนนั้นเองค่ะ
โลกกลมหรือ พรหมลิขิต!?
ติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ
ถ้ามีรุ่นพี่ให้แอบชอบตอน ม.ต้น อย่าคิดว่า ม.ปลายจะไม่มี แต่พีคกว่านั้นเยอะ
วันนี้ เราก็คือเด็กคนนั้นคนเดิม จะมาเล่าเรื่องราวน้องน้ำกับพี่โชน เวอร์ชั่น ม.ปลาย ให้ทุกๆคนที่เข้ามาอ่านได้รับรู้ความใจง่ายของเราไปอีก 555555
อย่างที่ต่อจากกระทู้ข้างต้น ย้อนกลับไปเมื่อตอนจบ ม.ต้น เรากับรุ่นพี่คนนั้นก็ต่างคนต่างเรียน ไม่ค่อยได้พูดคุยหรือทักทายอะไรกันในโลกออนไลน์ เพราะมหาลัยคืออีกขั้นของการเรียนหนักๆ มันจะถือว่าเป็นการรบกวนเขาเปล่า ๆ ปัจจุบัน เราเรียกจบแล้ว และเปลี่ยนงานมาเรื่อย ๆ
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ ...หลังจากที่เราขึ้น ม.ปลายแล้ว เราเองก็ตั้งใจเรียนเพื่อที่จะเอาเกรดสอบเข้ามหาลัยดัง ๆ แต่หัวใจตอนนั้นคือ มันอาจจะมีเสี้ยวของความเจ็บปวดจากพี่คนนั้นอยู่ พอนาน ๆ ไปความทรงจำของเรากับพี่เขาก็เลือนลางไปตามกาลเวลาบ้าง หากมันมีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น ก็ยังระลึกถึงพี่เขาอยู่เสมอ จนเพื่อนที่เรียน ม.ต้นมาด้วยกัน เห็นว่า เราเองก็อยู่แบบนี้มานาน เลยอยากจะหาใครซักคนมาให้เราไม่เหงาใจ และมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่านี้
เราเองเป็นเด็กกิจกรรมค่ะ ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลาย เพื่อนห้องเดียวกันชอบลากไปรำบ่อย ๆ จนรำออกงานเลยก็มี แต่สวยนะว่าไม่ได้ ชอบแต่งตัวเป็นนางรำ ชอบแต่งชุดไทย มันสวยดี 55555 แต่เรื่องการเรียน เราเองก็ไม่พลาดนะ เรียนรู้เรื่อง ทำเสร็จก่อนเพื่อนก็มี จนเพื่อนต้องมาขอลอก ทั้งๆที่ตัวเองก็เข้าเรียนตลอดมากกว่าเรา วันหนึ่งตอนเช้าเป็นคาบว่างหลังเข้าแถวเสร็จ เลยให้เพื่อนลอกการบ้านอยู่ในห้อง ส่วนเราขอออกมานั่งเล่นตรงระเบียงทางเดินหน้าห้อง และกดโทรศัพท์เล่นไปพลาง ๆ หาอะไรทำแก้เบื่อ ไม่นาน เพื่อนจากห้องข้าง ๆ ก็เดินมานั่งด้วยกัน แล้วถามสารทุกข์สุขดิบเราไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง เพื่อนถามว่า ช่วงนี้เงียบๆ ทำไมยังไม่มีแฟน และนางก็แนะนำทอมคนหนึ่งให้ ทอมคนนี้เป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี อยู่คนละโรงเรียน อยู่คนละอำเภอ (ห่างไกลมาก ประมาณ 50-60 กิโล) เคยนั่งดื่มด้วยกัน เพื่อนร่วมวงว่างั้น นางบอกเสปคและนิสัยให้เราฟังว่าเป็น คนสูงยาว น่ารัก เฟรนลี่ เราเลยเอ๊ะตรงคำว่า เฟรนลี่ ของนาง ซึ่งถ้าหากว่าเฟรนลี่ไปทั่ว ต้องใช้คำว่า เจ้าชู้ เลยหรือเปล่า เราเองจึงบอกไปว่า ดีนะ ดีแค่สูง ที่เหลือไม่ผ่าน เพราะดูโหงวเฮ้งแล้ว เจ้าชู้แน่นอน เพื่อนเลยบอกว่า ไม่หรอก ถ้าพี่เขาได้คบกับเรา เขาต้องเปลี่ยนนิสัยแน่นอน เราเลยบอกว่า อ๋ออ จะเอามาให้เราดัดนิสัยงี้หรอ เราเลยปฏิเสธคำแนะนำนี้ไป ....แต่เพื่อนไม่ย่อท้อ ส่งชื่อ FB ของพี่เขาใส่กระดาษและยัดใส่กระเป๋ากระโปรงเราทันใด เราก็..เฮ้อ ถ้าห้ามมันก็จะงอนเราอีก เราเลยทำเป็นนิ่ง แล้วเดินกลับเข้าห้องเรียนไป...
และจากการคำแนะนำของเพื่อนในวันนั้น แทนที่เราจะหักห้ามใจไม่ให้ไปแอบชอบใครอีกนอกจากพี่คนนั้นตอน ม.ต้น แต่กลับทำให้เรากลับมาแอบชอบใครซักคนอีกครั้ง และคนๆนั้นก็คือ รุ่นพี่ที่เพื่อนแนะนำ นั่นเองค่ะ เริ่มจากการแอบส่อง FB ของเขาไปเรื่อย ๆ ความรักครั้งนี้เกิดขึ้นไม่รู้ตัวว่าเมื่อไหร่ ยังไง แต่เป็นความรักอีกแบบ ไม่เคยบอกเขา ไม่เคยเจอเขา ไม่เคยพบหน้ากัน หรืออยู่ใกล้ชิดเขาเลย FB เขาก็มีความเคลื่อนไหวเรื่อย ๆ จนวันหนึ่ง เรามารู้จากปากเพื่อนข้างห้องอีกคน ว่าเพื่อนในห้องกำลังคุยกับรุ่นพี่คนนี้อยู่ เราเจ็บมาก เจ็บแบบเพื่อนรู้แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะผิดที่เราไม่บอกเขามาตั้งแต่แรก และต่อมาพี่เขาก็คบกับรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกัน นั่นคือความเจ็บปวดถึงขั้นว่า เราตรอมใจจนเข้าโรงพยาบาล พ่อแม่และครอบครัวถามหาสาเหตุนี้ แต่เราไม่เอ่ยปากว่าเพราะใครหรือเพราะอะไร และกาลเวลาก็ทำให้เรื่องราวเหล่านั้น ค่อยๆเลือนหายไป...
7 ปีต่อมา เราเรียนจบจากมหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพแล้วค่ะ แต่ทำงานประจำกับบริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งอยู่ เราเองก็มีแฟนค่ะ เป็นทอม คบกันตั้งแต่เราอยู่ ม.5 (หลังจากเจ็บกับรุ่นพี่คนนี้ประมาณ 3-4 เดือน) แรก ๆ ความรักมันดีเสมอค่ะ แต่พอนาน ๆ ไปอยู่ด้วยกันก็เหมือนไม้เบื่อไม้เมา ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องที่อยากทะเลาะ ถึงขั้นมีทำร้ายร่างกายกันบ้าง จนเราคิดอยากจะหาหนทางเพื่อที่จะยุติความสัมพันธ์นี้ซักที ทุกอย่างมีทางเลือก แต่เรากลับไม่มีทางเลือก นอกจาก นอกใจ
.....เรานอกใจแฟนหลายต่อหลายครั้ง ทั้งไปกินข้าว ไปมี SEX กัน และไปเที่ยวด้วยกัน แต่แฟนก็สืบจนเจอ จนจับได้ทุกครั้งไป **กระทู้นี้ก็นอกใจแฟนค่ะ https://ppantip.com/topic/39859178 ** แฟนเลยถือโอกาสช่วงที่เราขนของย้ายกลับบ้าน (ระบาดโควิด) โทรไปขออนุญาตทางบ้านของเราเพื่อขอหมั้น ทางบ้านเราก็ตกลง แต่เราไม่โอเคเพราะเราอยากจะเลิกกับเขามาก ๆ แต่เขาไม่สน เขาเดินทางขึ้นมาบ้านเราพร้อมกันเพื่อทำพิธีหมั้นแบบเงียบ ๆ จนเราเสียกิ๊กไปคนนึงที่เรากำลังแอบคบกันอยู่ เราเองรู้สึกเกลียดกับสิ่งที่เขาทำ มันลบล้างความผิดที่เขาทำร้ายร่างกายเราไม่ได้จริง ๆ และเมื่อกลับไปทำงานต่อที่บ้านของเขา เราเองก็เริ่มหางานใหม่ที่บ้านไปเรื่อย ๆ และอยากนอกใจแฟนต่อ เราเลยโหลด App หาคู่มาแอพนึง ซึ่งเราก็ลองหาทอมคุยไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง มีทอมคนหนึ่งทักมาหาเราใน App นั้น อายุไล่เลี่ยพอๆกับเรา แต่เขาอยู่คนละอำเภอประมาณ 50-60 กิโล เราเองก็ทำความรู้จักกัน กระทั่งเราเดินทางไปสัมภาษณ์งานๆหนึ่งจังหวัดใกล้ๆ เขาเลยอาสาจะมารับเราตอนขากลับเพื่อไปส่งที่บ้าน และเขาก็มารับ และก็กลับไป ตอนแรกเขาชวนไปกินข้าวก็ไม่ไป เพราะกลัวแฟนจับได้ก่อน ต่อมาเราก็คุยกันเรื่อย ๆ จนเราอยากมีช่องทางการติดต่อให้มากกว่านี้ เราเลยแลกไลน์และคุยกันในนั้นเป็นต้นมา แต่เราอยากรู้จักให้มากกว่านี้ เลยเอาชื่อเล่นและชื่อจริงของเขา (ตั้งชื่อไลน์ เป็นชื่อจริง) ไปค้นหาใน FB ค่ะ....