ตอนนี้เราอายุ 20 เรียนอยู่ปี 3 กลับบ้านมาพ่อกับแม่ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ใช้คำพูดประชดประชันเหมือนคนเกลียดกัน เวลาทำอะไรก็ทำเสียงดังปิดประตูวางข้าวของโยนของ ทะเลาะกันเสียงดังจนดึกดื่น คำพูดแต่ละคำเถียงกันเหมือนจะเอาชนะกันทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อยให้เป็นเรื่องใหญ่โต วันนี้เราทนไม่ไหวเลยกรี๊ดออกไปสุดเสียงเพราะเราหลับอยู่ เราทำงานเสาร์อาทิตย์ถึงดึกจันทร์ถึงศุกร์เรียนเพราะสงสารที่บ้านไม่อยากให้เหนื่อย เรากลับมาจากการเรียนล้างจานให้แม่ทุกครั้ง เพราะเราคิดว่าถ้าทำดีกับพวกเขา เขาจะเอ็นดูและไม่ทะเลากันเพราะเราแต่มันไม่ใช่ เรารู้สึกเศร้าและไม่อยากอยู่แล้ว มันท้อไปหมดกลับมาจากการเรียนที่เครียดและปวดหัว