ก่อนอื่นขอเกริ่นคร่าวๆก่อนนะคะ คือเรากับแฟนคบกันมาได้ 13 ปี
ตอนนี้มีลูกด้วยกัน 1 คน และตอนนี้ตัวเราเองอยากสร้างครอบครัว อยากอยู่กับลูก อยากเลี้ยงลูกเอง...
>> คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงที่เราคบกับแฟน ได้ประมาณ 4 ปี ช่วงนั้นเพิ่งเรียนจบเข้ามาทำงาน กทม.กันใหม่ๆ
ทางแม่แฟนเราจึงขอให้ลูกซื้อบ้านให้ที่ตจว.( แม่แฟนเราเขา เลิกรากับพ่อของแฟนเรา และมีสามีใหม่ เป็นชาวต่างชาติ )
คือคนทางบ้านแฟนเรา เขาอยู่บ้านเช่า กันมาตลอด แม่เขาจึงอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง บวกกับที่ลูกได้ทำงานแล้วจึงสามารถกู้ได้
แฟนเรากู้ซื้อให้ ตอนช่วงที่ขอกู้แม่แฟนเราก็บอกว่าส่งกันคนละครึ่ง แต่ไปๆมาๆ ผ่านมาได้ปีเดียว แฟนเราก็มารับผิดชอบคนเดียวทั้งหมด
ทางแม่ก็ไม่ได้ช่วย ทางฝรั่งเขาไม่เคยยื่นเงินช่วยเลย
ตัวเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร กับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบตรงนี้ของแฟน ก็คิดมาตลอดว่าเขากตัญญู กับแม่ก็ดีแล้ว และมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เรากับแฟนก็ทำงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ
>> จนกระทั่งเข้าช่วงปีที่ 11 จะเข้า12 เราท้อง และได้หมั้นกัน วินาทีที่รู้ว่าท้องและกำลังจะเป็นแม่คน เราก็คิดวางแผนอนาคต สร้างครอบครัว
ของตัวเอง และแน่นอนมันมีหน้าที่รับผิดชอบเพิ่มขึ้นแน่ๆ แต่เรื่องการเงินช่วงนั้นตัวเราเอง ไม่ค่อยเครียดมาก เพราะเราก็มีเงินเก็บฉุกเฉินอยู่
ช่วงที่เราอุ้มท้อง เราทำงานประจำ และเปิดร้านขายของไปด้วย ด้วยความที่อยากมีเงินเก็บไว้ดูแลลูกตอนคลอด พอช่วงที่ใกล้จะคลอด
แฟนเราก็ให้ออกจากงาน มาเลี้ยงลูก และร้านก็ปิด หยุดขายไปเลย
>> ตั้งแต่วินาทีที่ลูกเกิด จนเราเลี้ยงลูกมาได้เข้า 8 เดือน ค่าใช้จ่ายของลูกทั้งหมด เราเอาเงินเก็บมาจ่าย ส่วนค่าบ้านเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ
แฟนเรารับผิดชอบ และแฟนก็ยังส่งค่าบ้านที่ตจว.ด้วย
>> ตั้งแต่คบกันมาเรากับแฟนไม่เคยยุ่งเกี่ยวเงินเดือนของกันและกัน แต่ส่วนไหนที่หาร่วมกัน(รายได้เสริม) ก็เก็บเข้าส่วนกลางไว้เป็นเงินฉุกเฉิน
ส่วนเงินเดือนก็ให้บริหารใช้จ่ายให้พอในแต่ละเดือน บางทีเงินเดือนแฟนเราก็ไม่พอใช้ เขาก็มาขอเราบ้าง ให้เราจ่ายค่าบ้านเช่าบ้าง
เพราะ แฟนเราต้องรับผิดชอบค่าบ้านที่ตจว.+ค่าเช่าบ้าน+ค่าเดินทาง ค่ากินไปทำงาน+ค่าบัตรเครดิต บางเดือนก็ไม่พอ
>>และประเด็นมันอยู่ตรงนี้ <<
คือเงินเดือนแฟนเราไม่เคยเหลือหรือเจียดมา ให้ค่าใช้จ่ายของลูกเลย (อ๋อ ลืมบอกไปเราเอาลูกไปให้แม่เราเลี้ยงให้ตอนน้อง 9 เดือน)
เพราะเงินเก็บเริ่มใกล้หมด เราต้องมาหางานทำส่งค่าใช้จ่ายของลูก และให้แม่ใช้ด้วย เพราะแกเลี้ยงหลานให้ ก็ไม่มีรายได้เลย
ค่าใช้จ่ายของลูก เรารับผิดชอบมาคนเดียวตลอดเลย เพราะเงินเดือนของแฟน ลำพัง ใช้หนี้+ค่ากินส่วนตัว บางเดือนก็ยังไม่พอ
บางเดือนก็ต้องมาขอเรา เราจึงรู้สึกว่า เราเหมือนแม่เลี้ยงเดี่ยวเลย😂
ทุกๆเดือน เราต้องมานั่งเครียด เวลาเขามาขอเงินเราๆ กลัวไม่พอซื้อของให้ลูก เงินเดือนของเราได้น้อยกว่าของเขาอีก เขาได้เยอะกว่าเรา 1 เท่า
เราต้องบริหารอย่างรอบคอบ ทั้งค่าใช้จ่ายลูกเดือนละประมาณหมื่น ค่ากิน ค่าเดินทางไปทำงาน ค่าใช้จ่ายจิปาถะส่วนตัว
และตั้งแต่จากลูกมาทำงาน ไม่มีวันไหนมีความสุขเลย คิดถึงลูกมากๆ ความเครียดสะสม คุยกับแฟนก็ไม่ได้ เพราะต่าง คนต่างเครียดจากงาน
จนตอนนี้ไม่รู้จะเริ่มสร้างครอบครัวยังไง สร้างกับใคร จะมีบ้านเป็นของตัวเอง เอาลูกมาอยู่ใกล้ๆ ด้วยก็ไม่ได้
>> หากอ่านแล้วมันดูงงๆ ก็ขออภัยด้วย ตอนนี้เราเองก็งงกับตัวเอง มากในสมองคิดแค่ว่าอยากอยู่กับลูก
อยู่ใกล้ลูก เพราะเพิ่งจากลูกมา🥺
>> สิ่งที่เราเล่ามา เราอยากฟังความเห็นจากเพื่อนๆ ว่าควรทำอย่างไรดี...
มองโลกในแง่ดี จนไม่มีใครมาแคร์เรากับลูก...
ตอนนี้มีลูกด้วยกัน 1 คน และตอนนี้ตัวเราเองอยากสร้างครอบครัว อยากอยู่กับลูก อยากเลี้ยงลูกเอง...
>> คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงที่เราคบกับแฟน ได้ประมาณ 4 ปี ช่วงนั้นเพิ่งเรียนจบเข้ามาทำงาน กทม.กันใหม่ๆ
ทางแม่แฟนเราจึงขอให้ลูกซื้อบ้านให้ที่ตจว.( แม่แฟนเราเขา เลิกรากับพ่อของแฟนเรา และมีสามีใหม่ เป็นชาวต่างชาติ )
คือคนทางบ้านแฟนเรา เขาอยู่บ้านเช่า กันมาตลอด แม่เขาจึงอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง บวกกับที่ลูกได้ทำงานแล้วจึงสามารถกู้ได้
แฟนเรากู้ซื้อให้ ตอนช่วงที่ขอกู้แม่แฟนเราก็บอกว่าส่งกันคนละครึ่ง แต่ไปๆมาๆ ผ่านมาได้ปีเดียว แฟนเราก็มารับผิดชอบคนเดียวทั้งหมด
ทางแม่ก็ไม่ได้ช่วย ทางฝรั่งเขาไม่เคยยื่นเงินช่วยเลย
ตัวเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร กับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบตรงนี้ของแฟน ก็คิดมาตลอดว่าเขากตัญญู กับแม่ก็ดีแล้ว และมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
เรากับแฟนก็ทำงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ
>> จนกระทั่งเข้าช่วงปีที่ 11 จะเข้า12 เราท้อง และได้หมั้นกัน วินาทีที่รู้ว่าท้องและกำลังจะเป็นแม่คน เราก็คิดวางแผนอนาคต สร้างครอบครัว
ของตัวเอง และแน่นอนมันมีหน้าที่รับผิดชอบเพิ่มขึ้นแน่ๆ แต่เรื่องการเงินช่วงนั้นตัวเราเอง ไม่ค่อยเครียดมาก เพราะเราก็มีเงินเก็บฉุกเฉินอยู่
ช่วงที่เราอุ้มท้อง เราทำงานประจำ และเปิดร้านขายของไปด้วย ด้วยความที่อยากมีเงินเก็บไว้ดูแลลูกตอนคลอด พอช่วงที่ใกล้จะคลอด
แฟนเราก็ให้ออกจากงาน มาเลี้ยงลูก และร้านก็ปิด หยุดขายไปเลย
>> ตั้งแต่วินาทีที่ลูกเกิด จนเราเลี้ยงลูกมาได้เข้า 8 เดือน ค่าใช้จ่ายของลูกทั้งหมด เราเอาเงินเก็บมาจ่าย ส่วนค่าบ้านเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ
แฟนเรารับผิดชอบ และแฟนก็ยังส่งค่าบ้านที่ตจว.ด้วย
>> ตั้งแต่คบกันมาเรากับแฟนไม่เคยยุ่งเกี่ยวเงินเดือนของกันและกัน แต่ส่วนไหนที่หาร่วมกัน(รายได้เสริม) ก็เก็บเข้าส่วนกลางไว้เป็นเงินฉุกเฉิน
ส่วนเงินเดือนก็ให้บริหารใช้จ่ายให้พอในแต่ละเดือน บางทีเงินเดือนแฟนเราก็ไม่พอใช้ เขาก็มาขอเราบ้าง ให้เราจ่ายค่าบ้านเช่าบ้าง
เพราะ แฟนเราต้องรับผิดชอบค่าบ้านที่ตจว.+ค่าเช่าบ้าน+ค่าเดินทาง ค่ากินไปทำงาน+ค่าบัตรเครดิต บางเดือนก็ไม่พอ
>>และประเด็นมันอยู่ตรงนี้ <<
คือเงินเดือนแฟนเราไม่เคยเหลือหรือเจียดมา ให้ค่าใช้จ่ายของลูกเลย (อ๋อ ลืมบอกไปเราเอาลูกไปให้แม่เราเลี้ยงให้ตอนน้อง 9 เดือน)
เพราะเงินเก็บเริ่มใกล้หมด เราต้องมาหางานทำส่งค่าใช้จ่ายของลูก และให้แม่ใช้ด้วย เพราะแกเลี้ยงหลานให้ ก็ไม่มีรายได้เลย
ค่าใช้จ่ายของลูก เรารับผิดชอบมาคนเดียวตลอดเลย เพราะเงินเดือนของแฟน ลำพัง ใช้หนี้+ค่ากินส่วนตัว บางเดือนก็ยังไม่พอ
บางเดือนก็ต้องมาขอเรา เราจึงรู้สึกว่า เราเหมือนแม่เลี้ยงเดี่ยวเลย😂
ทุกๆเดือน เราต้องมานั่งเครียด เวลาเขามาขอเงินเราๆ กลัวไม่พอซื้อของให้ลูก เงินเดือนของเราได้น้อยกว่าของเขาอีก เขาได้เยอะกว่าเรา 1 เท่า
เราต้องบริหารอย่างรอบคอบ ทั้งค่าใช้จ่ายลูกเดือนละประมาณหมื่น ค่ากิน ค่าเดินทางไปทำงาน ค่าใช้จ่ายจิปาถะส่วนตัว
และตั้งแต่จากลูกมาทำงาน ไม่มีวันไหนมีความสุขเลย คิดถึงลูกมากๆ ความเครียดสะสม คุยกับแฟนก็ไม่ได้ เพราะต่าง คนต่างเครียดจากงาน
จนตอนนี้ไม่รู้จะเริ่มสร้างครอบครัวยังไง สร้างกับใคร จะมีบ้านเป็นของตัวเอง เอาลูกมาอยู่ใกล้ๆ ด้วยก็ไม่ได้
>> หากอ่านแล้วมันดูงงๆ ก็ขออภัยด้วย ตอนนี้เราเองก็งงกับตัวเอง มากในสมองคิดแค่ว่าอยากอยู่กับลูก
อยู่ใกล้ลูก เพราะเพิ่งจากลูกมา🥺
>> สิ่งที่เราเล่ามา เราอยากฟังความเห็นจากเพื่อนๆ ว่าควรทำอย่างไรดี...