ผมเล่นบาสเกตบอลมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ปี 2 ยังไม่เคยพาทีมชนะเลยซักครั่งจนทำให้ผมกลัวการแข่งขันไปเลยครับ
ตอนนั้นม.1 ผมติดกีฬาบาสงอมแงมมากช่วงนั้นเก็บเงินซื้อรองเท้าแทนกินข้าวได้ เล่นบาสทุกเย็นบ้าซ้อมพื้นฐานมากๆผมยอมไม่เล่นทีมกับเพื่อนเพื่อที่จะได้ฝึกเลย์1 2หรือฝึกชูตทุกมุมตามภาษาเด็กนะ แต่ผมไม่เคยดูแข่งบาสเพื่อศึกษาเลยเพราะมันน่าเบื่อไม่เหมื่อนออกมาเล่นเองทำให้ผมเป็นบาสชายเดี่ยวเต็มตัว ตอนซ้อมหรือเล่นธรรมดาจะกล้าเล่นกล้าทำจะมีเปอร์เซนลงสูงมากหลายคนก็บอกผมมีความสามรถด้านบาส พอแข่งขันจริง พอไปเล่นบาสที่ระดับความเข้มข้มสูงมีความกดดัน ตัวผมจะเกรงเหมื่อนใจผมจะไม่สู้ไปแล้วผมกลัวไปหมด ผมก็จะกลับมาซ้อมเพื่อเรียกความมั่นใจ แต่พอผมไปแข่งก็เหมือนเดิมผมก็ไม่มีใจสู้เลยแม้จะทำแต้มได้แต่ไม่มั่นคงเหมื่อนตอนซ้อม หลายคนก็บอกให้ตั้งใจใหม่เอาใหม่ๆใจเย็นๆยิ่งทำให้ผมรั่วหนักกว่าเดิมอีก โค้ชให้โอกาสผมลงไปแก้ตัวหลายครั้งผมก็จะมีอาการนี้ตลอด ผมรับบอลกระดอนหลุดตลอดหรือจังหวะเลย์อัพง่ายๆกับชูตโล่งๆมุมถนัดก็พลาด เหมือนผมจะไม่สามารถรับแรงกดดันได้ จนผมต้องเลิกเล่นเกี่ยวกับการแข่งขันมาได้2ปีกว่าแล้วหลังจบม.6 แต่ผมก็เล่นบาสกับเพื่อนๆหรือตามสนามบาสท้องถิ่นแต่เหมื่อนฝีมือผมจะไม่พัฒนาขึ้นเลยด้วยจนน้องๆหลายคนพัฒนาแล้วแซงผมไปยิ่งทำให้ผมมั่นใจได้ว่า ผมไม่สามารถพัฒนาทางด้านกีฬาให้สูงกว่านี้ได้แล้ว เพราะอยู่ในช่วงวัยที่ต้องเลือกสิ่งที่ใช่กับตัวเองแล้ว
ผมก็อายุ20แล้วด้วยควรเลิกวิ่งตามความฝันที่จะเป็นนักกีฬาอาชีพไหมเพราะผมไม่มีใจนักสู้ถึงจะเล่นเก่งยังไงก็ไม่น่าสามารถไปยื่นแนวหน้าได้เพราะไม่สามารถแบกรับความกดดันได้ไหว
ผมว่าจะตั้งใจยอมรับความจริงว่าเราไม่มีความสามารถมากพอกับความฝันนี้
หรือว่าผมอ้างนุ้นอ้างนี้ไม่ได้ตังใจเหมื่อนคนอื่นกันแน่หรือผมควรไปหาหมอจิตแพทย์เพื่อรักษา
ผมทำตามแนะนำของหลายคนแล้ว ให้ไปหาประสบการณ์เยอะๆถึงจะลดความตื่นสนามขี้กลัวนี้ได้แต่ผมก็ยังกลับมาใจลอยทุกครั้งหัวสมองโล่งแทนตลอดจนจบ ม.6
เป็นสิงค์สนามซ้อม เล่นจริงไม่ได้เรื่องเลย ขี้กลัวขี้แพ้ ควรแก้ยังไงครับ?
ตอนนั้นม.1 ผมติดกีฬาบาสงอมแงมมากช่วงนั้นเก็บเงินซื้อรองเท้าแทนกินข้าวได้ เล่นบาสทุกเย็นบ้าซ้อมพื้นฐานมากๆผมยอมไม่เล่นทีมกับเพื่อนเพื่อที่จะได้ฝึกเลย์1 2หรือฝึกชูตทุกมุมตามภาษาเด็กนะ แต่ผมไม่เคยดูแข่งบาสเพื่อศึกษาเลยเพราะมันน่าเบื่อไม่เหมื่อนออกมาเล่นเองทำให้ผมเป็นบาสชายเดี่ยวเต็มตัว ตอนซ้อมหรือเล่นธรรมดาจะกล้าเล่นกล้าทำจะมีเปอร์เซนลงสูงมากหลายคนก็บอกผมมีความสามรถด้านบาส พอแข่งขันจริง พอไปเล่นบาสที่ระดับความเข้มข้มสูงมีความกดดัน ตัวผมจะเกรงเหมื่อนใจผมจะไม่สู้ไปแล้วผมกลัวไปหมด ผมก็จะกลับมาซ้อมเพื่อเรียกความมั่นใจ แต่พอผมไปแข่งก็เหมือนเดิมผมก็ไม่มีใจสู้เลยแม้จะทำแต้มได้แต่ไม่มั่นคงเหมื่อนตอนซ้อม หลายคนก็บอกให้ตั้งใจใหม่เอาใหม่ๆใจเย็นๆยิ่งทำให้ผมรั่วหนักกว่าเดิมอีก โค้ชให้โอกาสผมลงไปแก้ตัวหลายครั้งผมก็จะมีอาการนี้ตลอด ผมรับบอลกระดอนหลุดตลอดหรือจังหวะเลย์อัพง่ายๆกับชูตโล่งๆมุมถนัดก็พลาด เหมือนผมจะไม่สามารถรับแรงกดดันได้ จนผมต้องเลิกเล่นเกี่ยวกับการแข่งขันมาได้2ปีกว่าแล้วหลังจบม.6 แต่ผมก็เล่นบาสกับเพื่อนๆหรือตามสนามบาสท้องถิ่นแต่เหมื่อนฝีมือผมจะไม่พัฒนาขึ้นเลยด้วยจนน้องๆหลายคนพัฒนาแล้วแซงผมไปยิ่งทำให้ผมมั่นใจได้ว่า ผมไม่สามารถพัฒนาทางด้านกีฬาให้สูงกว่านี้ได้แล้ว เพราะอยู่ในช่วงวัยที่ต้องเลือกสิ่งที่ใช่กับตัวเองแล้ว
ผมก็อายุ20แล้วด้วยควรเลิกวิ่งตามความฝันที่จะเป็นนักกีฬาอาชีพไหมเพราะผมไม่มีใจนักสู้ถึงจะเล่นเก่งยังไงก็ไม่น่าสามารถไปยื่นแนวหน้าได้เพราะไม่สามารถแบกรับความกดดันได้ไหว
ผมว่าจะตั้งใจยอมรับความจริงว่าเราไม่มีความสามารถมากพอกับความฝันนี้
หรือว่าผมอ้างนุ้นอ้างนี้ไม่ได้ตังใจเหมื่อนคนอื่นกันแน่หรือผมควรไปหาหมอจิตแพทย์เพื่อรักษา
ผมทำตามแนะนำของหลายคนแล้ว ให้ไปหาประสบการณ์เยอะๆถึงจะลดความตื่นสนามขี้กลัวนี้ได้แต่ผมก็ยังกลับมาใจลอยทุกครั้งหัวสมองโล่งแทนตลอดจนจบ ม.6