เรื่องมันมีอยู่ว่า พี่ชายชอบพาคนมาดื่ม สังสรรค์ที่บ้าน ตลอดเกือบ10ปี ได้ 
พามาทุกอาทิตย์ และมักจะใช้ประโยคว่า " นานๆกินทีหนึ่ง " พูดตรงๆนานของพี่เนี่ยนี้นับเป็นชั่วโมงหรือป่าว เพราะกินดิ่มแทบทุกอาทิตย์
ความลำบากที่ว่าคือ พ่อแม่ก็หมดปัญญาที่จะห้าม เพราะ จะมีคำว่ารักลูกไม่เท่ากันโพล่ขึ้นมา ส่วนน้องอย่างเราก็รับกรรมไปตามระเบียบ
ไม่ได้นอน ไปทำงานแบบไม่ได้นอน ตีสอง ตีสาม กว่าจะได้นอน และเกิดความเครียดมาก เนื่องจาก จานที่เต็มอ่าง บ้านที่รก สกปรก เพิ่งทำความสะอาดไป ก็รกอีกแล้ว ส่วนเจ้าตัวนั้น เมา พอตื่นก็ไม่ทำอะไร เหมือนอึลงโถ่แล้วรอให้คนอื่นมาเช็ดก้นให้ สุดท้ายพอเราเลือกจะไม่ทำ ไม่เก็บให้ กรรมก็ตกไปที่แม่ ก็ต้องมาเก็บแทน
เอาจริง พี่ชายเราไม่มีความเกรงใจต่อเราเลย ไม่ว่าเราจะพูดให้เห็นถึงความลำบากของเรายังไงก็ไม่มีคำว่า เห็นใจเลยซักนิด 
อยากจะย้ายออกมาก แต่ก็ย้ายไม่ได้ เงินไม่พอใช้ และเราก็คิดว่า มันไม่ใช่ความผิดเรา ซะหน่อย ทำไม่เราถึงต้องหนีด้วย ? 
ส่วนพี่สะใภ้เรา เอาญาติตัวเองมาที่บ้านทุกอาทิตย์ โวกเวก มาก เราเองทำงานก็อยากจะพักแบบเงียบสงบ วันหยุดมันควรจะแบบได้พักอ่ะ นี่เล่นเอาเด็กมาเล่น กรี๊ดๆ ก็ไม่ไหว คือเขาไม่ใช่เด็กๆฝั่งญาติเรา จะให้มาเอ็นดูก็ไม่ใช่เรื่อง  พูดได้เลยว่าหลายๆเดือนมานี้ ทั้งตัวพี่ชายและพี่สะใภ้ ทำเราเครียดและลำบากใจมาก ถ้าเราพูดหรือต่อว่า ว่าเราต้องการความสงบ พี่ชายจะสวนกลับมาว่า ไม่มีมารยาท เข้าสังคมไม่เป็น หรือแม้แต่บอกให้เราย้ายไปอยู่ ป่าช้า หมดปัญญาเลยทีนี้ ก็ได้แต่เครียดต่อไป พอจะมีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างไหม อยากหาทางบรรรเทาให้ชีวิตเราไม่เครียดไปมากกว่านี้ 55555555555555555555555555555555555

จริงๆเราไม่ค่อยชอบเสียงดังเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนกลางคืน ชอบอยู่แบบเงียบสงบอ่ะ แต่พวกเขาไม่เข้าใจและพยายามจะให้เราเข้าใจเขา ซึ่ง ก็อยากจะสวนกลับไปว่า ช่วยไปเข้าสังคมที่อื่นได้ไหม เหนื่อยจะสู้แล้ว TT  หรือว่าเราต้องไปบวชตลอดชีวิต? หรือ เป็นความผิดเราที่ชอบความสงบมากเกินไป