เราเป็นคนนึงที่รู้สึกกลัวผู้ชายมาตั้งแต่เด็กค่ะ เราขอเล่าเรื่องราวตอนเด็กก่อน ตอนนั้นเราได้ไปอยู่บ้านย่า ซึ่งมีเพื่อนของพ่อตั้งก๊งกินเหล้า 4-5 คน แล้วพอเราเดินไปเหมือนเขาขอให้หยิบน้ำไปให้แล้วเราโดนกระชากตัวให้ไปนั่งกับตักค่ะ ตอนนั้นเหมือนเขาพยายามจะหอมแก้มเรา เราก็พยายามดิ้นหนี พอหลุดออกมาได้เราก็รีบวิ่งไปหาย่าค่ะ เราจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี เราร้องไห้ด้วย ซึ่งตอนนี้นเด็กมากๆ น่าจะอยู่ในช่วงประถมที่ยังไม่ถึง ป.4 

ช่วงประถมเข้ามัธยมเรามีเพื่อนผู้ชายนะคะ ตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกถึงความกลัวผู้ชายเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยถึงเนื้อต้องตัวกัน อาจจะมีโดนตัวกันบางแบบเล่นๆ สมัยเด็ก ไม่คิดอะไรเลยค่ะ 

แต่พอที่เราเริ่มที่จะอยากลองมีแฟนเป็นผู้ชาย เราก็ไม่กล้า เราไม่ชอบที่เขาเข้ามาจีบ ( แต่ตอนเขาขอแทคเราให้นะคะ เรารู้สึกดีใจ ) แต่พอ ผ่านไปสักระยะ เรารู้สึกใจเต้นและกลัวค่ะ พอเขาทักมา เราเกิดอาการมือสั่น จนบางทีก็ไม่ตอบคนคนนั้นและลบเพื่อนออกค่ะ จนเรามีแฟนเป็นผู้หญิงมาหลายคน เราสบายใจมาก ( แต่ก็ยังชอบผู้ชายนะคะ ) ในปัจจุบัน เราก็เริ่มอยาดมาคบหากับผู้ชายค่ะ ช่วงนี้เราได้พูดคุยกับผู้ชายในแชท เราไม่กลัวหรือเกิดอาการมือสั่นแล้วค่ะ แต่กลับกลายเป็นว่าเรากลัวที่จะเจอเขา หรือถ้าอยู่ๆ เขามีอารมณ์รักเราขึ้นมาจริงๆ หรือทำตัวรุกแรงขึ้น ้ เรารู้สึกไม่ไหวค่ะ เราอยากหนีออกมาจากจุดนั้นมากๆ 

บางคำคงมีคำย้อนแย้งตัวเองใช่มั้ยคะ แต่ตั้งแต่เกิดเค้าไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายเลยค่ะ มีแต่คุยแต่ไม่ได้สานสัมพันธ์กันต่อ 55555

พี่ๆว่ายังไงกับที่เราเป็นแบบนี้คะ จะมีโอกาสหายไหม
( เราพยายามเข้าหากับความกลัวเสมอเลยค่ะ )