สวัสดีครับ
วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ การทำธุรกิจ โดยคนไม่มีต้นทุนในชีวิต กัน
เนื่องจากเคยตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนเริ่มทำธุรกิจว่า
ถ้าเปิดบริษัทครบ 10 ปีแล้วไม่เจ๊งไปเสียก่อน จะมาแบ่งปันประสบการณ์กัน
ก่อนอื่น ผมขอแนะนำตัว สั้นๆ ก่อนละกันครับ
ตอนเด็กๆ ที่บ้านมีฐานะค่อนข้างดี คุณพ่อทำธุรกิจอสังหาฯ
มีบ้าน มีรถ ได้อยู่โรงเรียนเอกชนดีๆ ชีวิตสวยงามเหมือนในละคร
พออายุได้ 11 ปี ก็เข้าสู่ยุคต้มยำกุ้ง บรู้มม เป็นโกโก้ครั้นช์
จากที่เคยรวย ธุรกิจที่บ้านก็ล้มละลาย โดนยึดบ้าน ยึดรถ ปลาทูตัวนึงแบ่งกินกับข้าว 4 จาน
พร้อมกับหนี้สินที่เรียกได้ว่า ถูกฟ้องล้มละลายง่ายกว่า
ปัจจุบัน ผมอายุ 30 ปลายๆ
เปิดบริษัทเกี่ยวกับ การพัฒนา ซอฟต์แวร์หรือระบบ ให้กับองค์กร ต่างๆ (หรือที่หลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินคำว่า ERP)
เป็นอาจารย์ (พิเศษ) มหาวิทยาลัย ผู้อบรม ที่ปรึกษาให้กับองค์กรต่างๆ
มีทรัพย์สินและ ธุรกิจอสังหาฯ อีกนิดหน่อย
ซึ่งสำหรับตัวผมนั้น ผมถือว่าผมพอใจกับสิ่งที่ผมมีวันนี้แล้ว
ก่อนจะเริ่ม ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่า
"ประสบการณ์ที่เล่า เป็นประสบการณ์ส่วนตัว
สิ่งที่แบ่งปันไปนั้น บางคนอาจจะทำแล้วสำเร็จกว่า บางคนอาจจะทำแล้วล้มเหลว
หลายๆ อย่างที่ผมทำ อาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูก หรือไม่ควร
ซึ่งก็อาจจะมีวิธีที่ดีกว่า ถูกต้องกว่า เหมาะสมกว่า เช่นกัน
ดังนั้นแล้ว ถ้าเห็นว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่น่าเอาอย่าง
ก็จงอย่าลอกไปใช้ทั้งหมด แต่จงนำไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกันนะครับ"
งั้น มาเริ่มกันเลยครับ
ปล 1. ทั้งหมดนี้ เล่าแบ่งปันประสบการณ์อย่างเดียว ดังนั้นจะไม่ขอเปิดเผยตัว หรือใบ้คำย่อใดๆ นะครับ
ไม่ได้จะมาขายคอร์ส หรือหาลูกค้าเพิ่ม ทุกวันนี้ก็เพียงพอแล้ว
ปล 2. จะพยายามหาเวลาเขียนให้ได้วันละตอน ให้ครบนะครับ ถ้าวันไหนหายไป โปรดจงรู้ไว้ว่า งานยุ่ง
แชร์ประสบการณ์ การทำธุรกิจ โดยคนไม่มีต้นทุนในชีวิต (หรือ คนจน)
วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ การทำธุรกิจ โดยคนไม่มีต้นทุนในชีวิต กัน
เนื่องจากเคยตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนเริ่มทำธุรกิจว่า
ถ้าเปิดบริษัทครบ 10 ปีแล้วไม่เจ๊งไปเสียก่อน จะมาแบ่งปันประสบการณ์กัน
ก่อนอื่น ผมขอแนะนำตัว สั้นๆ ก่อนละกันครับ
ตอนเด็กๆ ที่บ้านมีฐานะค่อนข้างดี คุณพ่อทำธุรกิจอสังหาฯ
มีบ้าน มีรถ ได้อยู่โรงเรียนเอกชนดีๆ ชีวิตสวยงามเหมือนในละคร
พออายุได้ 11 ปี ก็เข้าสู่ยุคต้มยำกุ้ง บรู้มม เป็นโกโก้ครั้นช์
จากที่เคยรวย ธุรกิจที่บ้านก็ล้มละลาย โดนยึดบ้าน ยึดรถ ปลาทูตัวนึงแบ่งกินกับข้าว 4 จาน
พร้อมกับหนี้สินที่เรียกได้ว่า ถูกฟ้องล้มละลายง่ายกว่า
ปัจจุบัน ผมอายุ 30 ปลายๆ
เปิดบริษัทเกี่ยวกับ การพัฒนา ซอฟต์แวร์หรือระบบ ให้กับองค์กร ต่างๆ (หรือที่หลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินคำว่า ERP)
เป็นอาจารย์ (พิเศษ) มหาวิทยาลัย ผู้อบรม ที่ปรึกษาให้กับองค์กรต่างๆ
มีทรัพย์สินและ ธุรกิจอสังหาฯ อีกนิดหน่อย
ซึ่งสำหรับตัวผมนั้น ผมถือว่าผมพอใจกับสิ่งที่ผมมีวันนี้แล้ว
ก่อนจะเริ่ม ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่า
"ประสบการณ์ที่เล่า เป็นประสบการณ์ส่วนตัว
สิ่งที่แบ่งปันไปนั้น บางคนอาจจะทำแล้วสำเร็จกว่า บางคนอาจจะทำแล้วล้มเหลว
หลายๆ อย่างที่ผมทำ อาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูก หรือไม่ควร
ซึ่งก็อาจจะมีวิธีที่ดีกว่า ถูกต้องกว่า เหมาะสมกว่า เช่นกัน
ดังนั้นแล้ว ถ้าเห็นว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่น่าเอาอย่าง
ก็จงอย่าลอกไปใช้ทั้งหมด แต่จงนำไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกันนะครับ"
งั้น มาเริ่มกันเลยครับ