ผมคบกับแฟนมาปีกว่า อยู่ด้วยกันทุกวัน ช่วง2-3 เดือนแรกแฟนไม่มีปัญหากับการที่ผมกินเที่ยวกับเพื่อน แต่หลังจากนั้นมันก็เริ่มเป็นปัญหาขึ้นมาทีละเรื่อง ให้ผมเลิกคบหากับเพื่อน ถึงแม้ว่าผมจะแบ่งเวลาให้เขามากกว่า 70% ในแต่ละวัน ผมอยู่กับเพื่อนวันละประมาณ 2-3 ชม.ต่อวัน เริ่มแรกเขาบอกว่า ผมไม่มีเวลาให้อยู่กับเพื่อนทุกวัน ต่อมาเขาไม่ชอบที่ผมทำกับเพื่อนเวลาที่เจอกันเช่น กินน้ำกระท่อม สูบกัญชา ผมเข้าใจว่าที่ทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี และเขาก็มีความคิดกับสิ่งพวกนี้ในแง่ลบมากๆ เขามองว่ามันต่ำ น่ารังเกียจ พวกนี้ทำให้ผมทะเลาะกับแฟนบ่อยครั้ง และผมก็ทำความเข้าใจ และเปลี่ยนที่ตัวเอง คือเลิกทุกอย่างที่ทำอยู่ เพราะผมอยากให้เขารู้ว่าผมเข้าใจ และผมเลือกเขามากกว่าสิ่งของพวกนั้น และสุดท้ายผมก็เลิกคบกับเพื่อนที่สนิทกันมา10 กว่าปี ช่วยเหลือกันในเวลาที่ผมลำบากและไม่มีใคร เพราะแฟนผมเกลียดสังคมที่และคนที่ทำสิ่งพวกนี้ ผ่านมาจนช่วงท้ายปี ผมฝึกงาน ผมใช้ชีวิตโดยที่ไม่ติดต่อใครเลย ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม และใช้เวลาหลังเลิกงานมาเทคแคร์แฟน จนถึงเวลาผมเข้านอน แต่มันมีปัญหาที่ผมรู้สึกบั่นทอนคือ เวลาที่ผมอยู่กับแฟน เขาจะบอกว่าผมไม่สนใจ ผมเบื่อ ผมไม่ได้รักเขาแล้ว มันเกิดจากปฏิกรรมที่ผมทำคือ นอนเล่นโทรศัพท์ เพียงเท่านั้น เขาก็จะคิดกับผมขึ้นมาเลยและหันหลังให้ ไม่พูดกับผม คืองอนไปเลย ถึงขั้นบางทีก็นอนร้องไห้ ผมแค่อยากพักอยู่เฉยๆ นอนดูอะไรบ้าง เพราะทั้งวันผม ทำงาน กลับมาผมก็ดูแลเขา พาไปกินข้าว เขาง่วงผมก็ต้องนอนด้วย ถึงเวลาดึกๆหรือเขาอยากกลับเมื่อไหร่ผมก็ไปส่งที่บ้าน พอเขาถึงบ้านผมก็ต้องโทรคุยกับเขาจนเรานอน ต้องนอนพร้อมกัน และผมก็ต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำงานต่อในวันถัดไป ทั้งหมดนี้ผมแทบไม่มีเวลาของตัวเอง ผมอยากทำเพลงเป็นความฝันผม และตั้งใจทำมันมา 5-6 ปี ผมก็ต้องหมดความตั้งใจไปเพราะผม ไม่มีเพื่อนคนนั้นที่ทำเพลงด้วยกัน เขาเป็นคนทำบีทให้ผม และแลกเปลี่ยนความคิดกันตลอด ผมเอาเวลามาทำให้ชีวิตคู่มันดี และเทคแคร์เขา ทำให้เขามีความสุข เพราะผมรู้สึกบั่นทอนเวลา ผมได้ยินปัญหาความทุกข์ที่เขารู้สึกกับตัวผม คือเพื่อนไม่ดี ทำสิ่งไม่ดีกัน ทำเพลงคือข้ออ้างที่จะเจอเพื่อน
อยู่ด้วยกันเขาก็มองว่าผมไม่สนใจเขา ผมเบื่อเขา ณ ปัจจุบันผมโฟกัสที่ความสุขเขา จนผมไม่มีความฝัน และเวลาที่จะทำอะไรของตัวเองเลย เพราะถ้าเขาไม่มีความสุข เขาเป็นทุกข์ในวันนั้น มันก็ทำให้ผมเป็นทุกข์ไปด้วย ผมก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไร คอยเทคแคร์ความรู้สึกเขา ผมรู้สึกว่างเปล่ากับตัวเองมากจากคนที่มีแพทชั่นกับตัวเองสูงมากๆ ณ ตอนนี้ผมพยามเป็นโลกทั้งใบให้กับเขา เพื่อให้เขามีความสุข เพราะผมเกลียดคำว่า ผมไม่สนใจเขา หรือ ผมไม่รักเขา ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไง ผมแค่อยากมีพลังบวกและสดใส อยากให้เขาเข้าใจผมบ้าง ว่าผมต้องการอะไร พอพูดไปเขาก็จะโทษตัวเองและเสียใจและคิดมาก กลายเป็นความคิดในแง่ลบ ผมควรทำยังไง หรือ ปรับตัวยังไง เพื่อให้อยู่กับเขาได้โดยที่ผมก็จะไม่อึดอัด เพราะผมรักเขามาก อยากสร้างอนาคตไปด้วยกันอยากให้เขามีความสุข ไม่คิดลบกับความสัมพันธ์ เพราะผมรู้สึกว่าตอนนี้โลกผมมันแคบมาก ผมเลือกหรือพูดอะไรมันก็จะไม่ดีต่อเขาสักอย่างเลย อยากได้คำแนะนำจริงๆครับ🙏🏽