คือว่าผมอายุ 18-19 ผมช่วยที่บ้านทำงานแล้วก็เรียนไปด้วยแต่เขาชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับน้องบอกผมไม่ตั้งใจเรียนดูอย่างน้องสิ่งน้องขยันเอาอย่างน้องบ้างสิ่ผม ส่วนตัวผมตั้งใจเรียนมากเลยครับพยายามทำตามฝันมาตลอด แต่มักจะถูกเอาเปรียบเทียบกับคนข้างบ้านไม่ก็น้อง

ตอนนี้ ผมเรียน ก.ศ.นไป ร.ร ทุกตลอดไม่เคยขาด ผมอยากเป็นนักเขียนโปรแกรม ภาษาอังกฤษผมก็ได้เกรด3.5คอมพิวเตอร์4เกรด เฉลี่ย3ตลอด สาเหตุที่มาเรียน ก.ศ.น เพราะไม่ทีเวลาไปเรียน แต่ผมก็ฝึกอ่านภาษาฝึกเขียนโค้ดด้วยตนเองมาตลอดผมเคยถามเขาว่าจะต้องทำยังไงให้เลิกเซอะผมสักทีเขาตอบกลับมามาเลิกเล่นเกมสิ่ทั่งๆที่วันๆผมนั่งฝึกภาษากับเขียนโค้ด ผมอยากให้เขามองเห็นคุณค่าในตัวผมบ้างแม่ผมเขาก็บอกว่ายายหวังดีแต่โดนแซะทุดวันเราเอาเกรดภาษาที่เรียนมาได้ให้ดูก็ทำเป็นดูแล้วก็ลืม สรุปทุกสอ่งที่ทำมาเขาหวังดีหรือหวังอะไรครับคือตอนนี้ผมเห็นซึมเศร้าอ่อนๆเพราะความหวังดีครับ