เราอยากระบายเรื่องนี้ให้ใครสักคนฟังแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีใครรับฟังเราจริง ๆ มั้ย เรารู้จักกับเพื่อนคนนึงมาจะสามปีแล้วค่ะ เป็นผู้หญิง รู้จักเพราะเรียนห้องเดียวกัน ( ในห้องมีประมาณ12คนค่ะ ) ช่วงแรก ๆ ที่เรียน Online เราสองคนสนิทมาก เขาเล่าเรื่องอะไรหลายอย่างให้เราฟัง แทบได้ว่าตอนนั้นโทรคุยกันแทบทุกวัน แต่มันมีช่วงนึงตอนปิดเทอมที่เรากับเขาห่างกันเพราะด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง พอเปิดเทอมมาก็ได้ไปเรียน Onsite ตอนเจอกันครั้งแรก เราก็พยายามชวนเขาคุย เรารู้สึกว่าเรากับเขาคุยกันน้อยลง เขาบอกกลับมาว่า ที่ไม่ได้คุยกับเราเลยเพราะไม่รู้จะคุยอะไร เพราะตอนเรียน Online เราโทรกันบ่อยมาก เขาเล่าให้เราฟังทุกเรื่องแล้ว แต่กับเพื่อนคนอื่นในห้องไม่ได้คุยกันเยอะตอนนั้นเลยคุยกันเยอะเป็นพิเศษ เราก็ไม่ได้อะไร (ต้องบอกก่อนว่าครูจัดที่นั่งให้นั่งเป็นแถวแถวละ3คนค่ะ เรากับเขาได้นั่งคนละแถวกัน) เราก็เลยคุยกับเพื่อนที่นั่งใกล้ ๆ กันจนเราสนิทกับเพื่อนที่นั่งข้างกันมาก เราเห็นเขาก็ดูปกติดีมาตลอดไม่ได้คิดอะไรจนวันนึงเขาทำตัวแปลกไป พอชวนคุยก็นิ่ง แค่ยิ้ม ๆ ให้ เราก็ไม่ได้อะไรเหมือนเดิมแค่คิดว่าเขาคงมีปัญหากับที่บ้านอะไรรึเปล่า จนเขาเฟดตัวออกมาชัดเจนมาก ๆ ไม่ยอมไปกินข้าวที่โรงอาหารทั้ง ๆ ที่ปกติเราจะไปเป็นกลุ่มกันทั้งห้องตลอด จนเราสงสัยเลยไปถามเพื่อนอีกคนที่คุยกับเขาเยอะช่วงนั้น เพื่อนก็บอกว่าเขาเสียใจที่รู้สึกไม่สนิทกับเราเหมือนเดิม เห็นเราไปสนิทกับคนอื่น ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากเพราะเขาร้องไห้อยู่หลายรอบ พอเปิดเทอมปีการศึกษาใหม่ เราก็เลยกลับไปคุยกับเขาเหมือนเดิม ส่วนเพื่อนที่นั่งข้างกันวันนั้นเขาก็เข้าใจแล้วก็ไปสนิทกับคนอื่นแทน
ช่วงแรก ๆ ที่เรากลับมาคุยกันทุกอย่างก็เหมือนไปได้ดี เขาบอกตลอดว่าเขาดีใจมากที่กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่จุดที่ทำให้เรารู้สึกกับเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปก็ตอนที่เขาเริ่มงอนเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเราบ่อยมาก อาทิเช่น เราไปคุยกับเพื่อนคนอื่นเยอะ ๆ พูดเสียงดังใส่เขาทั้ง ๆ ที่ปกติเขาก็พูดกับเราตลอดนะซึ่งเราไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจว่าเราเล่น ๆ กัน ทำงานคู่กับคนอื่นก็เคยโดนมาแล้ว พูดแซวเขาไม่ได้เพราะเขาไม่ชอบซึ่งอันนี้ตอนแรก ๆ เราเข้าใจ เขาเป็นฝ่ายงอนเราแบบนี้มานานหลายเดือนมาก ๆ เราปล่อยผ่านและไม่ได้คิดอะไรมาตลอด จนมีอยู่วันนึงเรางอนเขาอยากให้เขาง้อบ้าง กลายเป็นว่าเขางอนเรากลับเฉยเลย เราก็ยอมที่จะเป็นฝ่ายง้ออีกเหมือนเดิม แล้วเมื่อ2-3วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันหนักเพราะเรื่องที่เราไปแซวผมเขา เขาไม่ชอบให้จับผมเปียของเขาเพราะกลัวเสียทรง เราก็แซว ๆ ไป ตอนนั้นนั่งกันอยู่ 2 คน อยู่ ๆ ก็นิ่งไป เราเลยรู้แล้วว่าเขางอนอีกแน่ ๆ เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วเลยลุกออกมา เราเอาเท้าเขี่ยเก้าอี้เพราะมือนึงถือโทสับอีกมือถือหนังสือจะเอาไปเก็บ วันนั้นตอนบ่ายเขากลับบ้านเลย วันต่อมาก็ไม่มาโรงเรียนอีก ครูที่ปรึกษาเลยถามว่าเราไปทำอะไรให้เพื่อนงอนอีกไหม เพราะครูจะรู้เสมอว่าเขางอนเราบ่อย เขาก็เอาเรื่องที่ทะเลาะกันไปปรึกษาเพื่อนในห้องกับครู แต่ไม่ยอมมาเคลียร์กับเราโดยตรง เขาเอาเรื่องไปเล่าผิด ๆ เพราะเขาเองก็เข้าใจผิดว่าเราเป็นคนกระแทกเก้าอี้ใส่เขาแล้วก็ลุกไปนั่งตรงอื่น ซึ่งเราไม่ได้เตะแต่ลุกจริงเพราะเราก็อึดอัดเป็น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ทักเขาไป เราบอกเขาว่าเราอยากมีระยะห่างให้เขาบ้าง เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น เพราะเราก็เหนื่อยที่บางทีต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขามาตลอด ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนไม่ได้ แต่เขาไม่ค่อยจะพยายามปรับตัวเองเพื่อเราเหมือนกัน แต่เขาจะพิมพ์กลับมาเสมอว่าเขารักเรามาก ๆ ไม่อยากเสียเราไป ที่เขาร้องไห้ งอนเราบ่อย ๆ เพราะเขาสนิทกับเราที่สุด เราควรทำยังไงดีคะ เพราะตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่มีใครถามเราสักคำว่าที่เป็นอยู่เราโอเคไหม มีแต่ถามเขาเพราะเขาอ่อนไหวง่าย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
โดนงอนบ่อยๆ เหนื่อยที่จะเป็นฝ่ายง้อ ทะเลาะกับเพื่อน
ช่วงแรก ๆ ที่เรากลับมาคุยกันทุกอย่างก็เหมือนไปได้ดี เขาบอกตลอดว่าเขาดีใจมากที่กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่จุดที่ทำให้เรารู้สึกกับเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปก็ตอนที่เขาเริ่มงอนเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเราบ่อยมาก อาทิเช่น เราไปคุยกับเพื่อนคนอื่นเยอะ ๆ พูดเสียงดังใส่เขาทั้ง ๆ ที่ปกติเขาก็พูดกับเราตลอดนะซึ่งเราไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจว่าเราเล่น ๆ กัน ทำงานคู่กับคนอื่นก็เคยโดนมาแล้ว พูดแซวเขาไม่ได้เพราะเขาไม่ชอบซึ่งอันนี้ตอนแรก ๆ เราเข้าใจ เขาเป็นฝ่ายงอนเราแบบนี้มานานหลายเดือนมาก ๆ เราปล่อยผ่านและไม่ได้คิดอะไรมาตลอด จนมีอยู่วันนึงเรางอนเขาอยากให้เขาง้อบ้าง กลายเป็นว่าเขางอนเรากลับเฉยเลย เราก็ยอมที่จะเป็นฝ่ายง้ออีกเหมือนเดิม แล้วเมื่อ2-3วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันหนักเพราะเรื่องที่เราไปแซวผมเขา เขาไม่ชอบให้จับผมเปียของเขาเพราะกลัวเสียทรง เราก็แซว ๆ ไป ตอนนั้นนั่งกันอยู่ 2 คน อยู่ ๆ ก็นิ่งไป เราเลยรู้แล้วว่าเขางอนอีกแน่ ๆ เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วเลยลุกออกมา เราเอาเท้าเขี่ยเก้าอี้เพราะมือนึงถือโทสับอีกมือถือหนังสือจะเอาไปเก็บ วันนั้นตอนบ่ายเขากลับบ้านเลย วันต่อมาก็ไม่มาโรงเรียนอีก ครูที่ปรึกษาเลยถามว่าเราไปทำอะไรให้เพื่อนงอนอีกไหม เพราะครูจะรู้เสมอว่าเขางอนเราบ่อย เขาก็เอาเรื่องที่ทะเลาะกันไปปรึกษาเพื่อนในห้องกับครู แต่ไม่ยอมมาเคลียร์กับเราโดยตรง เขาเอาเรื่องไปเล่าผิด ๆ เพราะเขาเองก็เข้าใจผิดว่าเราเป็นคนกระแทกเก้าอี้ใส่เขาแล้วก็ลุกไปนั่งตรงอื่น ซึ่งเราไม่ได้เตะแต่ลุกจริงเพราะเราก็อึดอัดเป็น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ทักเขาไป เราบอกเขาว่าเราอยากมีระยะห่างให้เขาบ้าง เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น เพราะเราก็เหนื่อยที่บางทีต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขามาตลอด ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนไม่ได้ แต่เขาไม่ค่อยจะพยายามปรับตัวเองเพื่อเราเหมือนกัน แต่เขาจะพิมพ์กลับมาเสมอว่าเขารักเรามาก ๆ ไม่อยากเสียเราไป ที่เขาร้องไห้ งอนเราบ่อย ๆ เพราะเขาสนิทกับเราที่สุด เราควรทำยังไงดีคะ เพราะตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่มีใครถามเราสักคำว่าที่เป็นอยู่เราโอเคไหม มีแต่ถามเขาเพราะเขาอ่อนไหวง่าย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ