สวัสดีค่ะ เราอยากให้เพื่อนๆช่วยตอบเราหน่อย ตอนนี้เราอายุ18 เราไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิตเพราะรู้สึกว่าไม่มีก็ไม่เป็นไร มีคนมาจีบเราก็ให้เขาจีบนะเผลอๆชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วด้วย(สันดานเราเอง) เวลาที่เจอคนหน้าตาดีหรือรู้สึกว่าคนนี้โอเคนะ ก็จะชอบไปทำให้เขาหวั่นไหวพอถึงจุดที่เขาเริ่มแสดงออกมาชัดเจนว่าชอบเราหรือพยายามจะบอกเรา เราจะตัดบทโดยการบอกอ้อมแบบตรงๆเลยเช่น เขาถามอ้อมๆทำไมถึงไม่มีแฟน เราจะตอบว่า"ไม่อยากมี จริงๆมันไม่สำคัญอะไรกับการใช้ชีวิตเลย" แล้วก็ตีตัวห่างแบบเนียนๆ(เขาหลบหน้าส่วนใหญ่) ส่วนมากคนที่ชอบจะเป็นคนสนิทซึ่งเราไม่ชอบมากๆ ยิ่งสนิทมากถ้าเขาเข้าหาเชิงนั้นยิ่งหนีห่างมาก(แต่จะมีบางคนที่เป็นกรณียกเว้น ชอบไปทำให้เขาหวั่นไหว แต่ก็ไม่เอาอยู่ดีพอเขาชอบกลับจริงๆ;^;) ยอมรับว่าเป็นคนที่หน้าตาค่อนไปดีเลยแหละรู้จักใช้สเน่ห์ตัวเองเป็นด้วยซ้ำ แต่พอเขาชอบจริงๆก็ไม่เอาตลอด หรือถ้าคนที่เข้าหาแต่แรกเลยเจตนาขอจีบชัดเจน 3วันจะหายตลอดเพราะบอกว่าเราเย็นชาเกินไป(มันน่าเบื่อสำหรับเราที่ต้องตอบอะไรเดิมๆ และเราก็ไม่ชอบชวนคนไม่สนิทคุย) เรารู้ว่าในอนาคตต้องเจอคนอีกมากนะ แต่เราก็รู้สึกว่าเราไม่เจอง่ายๆแน่ พอเราเจอคนถูกใจคิดว่าเอ้อคนนี้โอเค แต่อีกใจก็จะหาเรื่องมาแย้งว่ามันไม่ได้ เช่น คนนี้นิสัยดีเอาใจเก่งหน้าตาก็ไม่แย่ อีกใจกลับหาข้อติเช่น แต่เขาบุคลิกไม่ดีนะมีพุงเหมือนคนดื่มแอลกอฮอล์เยอะแถมติดหื่นไปนิดด้วย อะไรประมาณนี้ เราอยากรู้ว่าทำไมเราเหมือนจะอยากมีแฟนแต่พอมีคนสนใจเราจริงๆเรากลับเบื่อแล้วไม่อยากมีไปดื้อเลย
ปล.ยาวไปหน่อยแต่ขอความกรุณาด้วยนะคะ จะว่าเรามั่นหน้าก็ได้(แม่สอบให้มั่นหน้าไว้ตลอก)แต่เราไม่มีเจตนามาอวดหรือคุยโวนะ