สวัสดีค่ะ  ก่อนอื่น  จะบอกว่า  จริงๆแล้ว  พวกเรา เป็นกลุ่มปั่นจักรยานนะคะ ชื่อกลุ่ม " ปั่นให้มีความสุข "   ปั่นก็สุข  ไม่ปั่นก็สุข  เพราะ  เน้นปั่นไปกิน  ปั่นไปเที่ยว  ปั่นไปทำบุญ  ไม่เน้นแข่ง  ไม่เน้น AV เพราะสมาชิกส่วนใหญ่  เป็นวัย สว.ค่ะ  ลุงกับป้าก็เช่นกัน 555

     ครั้งนี้  หัวหน้ากลุ่ม  หนุ่มใหญ่วัยเกษียณ  จัดทริป เที่ยว สปป.ลาว 3วัน สองคืนค่ะ  รวบรวมผู้ร่วมชะตากรรมในกลุ่ม มาได้ 27 ท่าน รวมๆแล้วน่าจะเกินหลายพัน  อายุนะคะ  เพราะสูงวัยสุดในทริป  คือเกินเจ็ดสิบ ไปถึง  ก็ เที่ยวในเวียงจันท์ก่อน  จากนั้นก็ไปเมืองเฟือง คืนแรกพักบนเรือนแพ  ที่เมืองเฟือง  แล้วคืนที่สอง  ก็มาพักกัน ที่ วังเวียงค่ะ  กิจกรรมยาวเป็นหางว่าว  เพราะนานๆได้พากัน มาปล่อยแก่อิๆ  

      กระทู้นี้ ขอรีวิว  แค่ผาหนามไซจ้า  ตอนเดินทาง  คุยกันไว้กับน้องๆ  ที่นั่งรถมาด้วยกันว่า  เราขึ้นด้วยกันนะ  ไหนๆก็มาแล้ว  และไม่รู้สว่าจะได้มาอีกเมื่อไหร่?  ตกปากรับคำเป็นอย่างดี  แต่น่าตีที่สุด  เพราะ พอถึงเวลา  ป้าโดนเทจ้า  น้องบอกไปเล่นน้ำที่ บลูลากูนดีกว่า ( ด้วยเวลาที่มีจำกัด  ทุกคนต้องเลือกไป  ระหว่าง   ไปเล่นกิจกรรมทางน้ำ  ที่บลูลากูน  และ ขึ้น ผาหนามไซ )  สรุป  คณะทัวร์พันปี  27 ท่าน  มีคนไปขึ้น ผาหนามไซ แค่ 3 คน คือ ลุง กับ ป้า  แล้วก็หนุ่มหนึ่ง  ผู้พิชิตออแด็กซ์  มาแล้วหลาย SR  เอาวะ!  ไหนๆลุงก็ไม่ห้ามแล้ว  เพราะห้ามไปก็คงจะไม่ฟัง   ลองดู  ค่อยๆไต่  ไปเรื่อยๆ หัวใจเต้นเป็นร็อคแอนด์โรล  เมื่อไหร่ค่อยหยุด  รอให้เป็นจังหวะสโลว์  แล้วค่อยไปต่อ  แล้วถ้าไม่ไหวจริงๆ  ก็จะไม่ฝืน  ความปลอดภัยต้องมาเป็นอันดับแรกเนาะ  อัะนนี้บอกตัวเอง

     ที่ตัดสินใจลอง  เพราะ  ตอนอายุห้าสิบกว่า  เคยขึ้นภูกระดึง  และเดินรอบบนภู ยี่สิบกว่าโลมาแล้ว (มโนเอาเองว่า  น่าจะไหว555)  และทริปล่าสุด  เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา  ป้าเพิ่งไปปีน เขาหินปูนที่สระบุรี ตามกระทู้น้มาค่ะ  https://ppantip.com/topic/42279430  แล้ว  น้องสาว  ที่ไปขึ้นมาแล้วบอกว่า  ป้าน่าจะไหว  อีกอย่าง  มีผู้ช่วยตั้งสองคน  ยังไงคงไม่มีใคร  เค้า ทิ้งคนแก่ไว้กลางทางเนาะ

     ก่อนที่ทุกคน  จะไปเล่นน้ำลั๊ลลา  ที่บลูลากูน น้องหมี  น้องไกด์คนสวย  บอกว่า  ให้เวลาขึ้น-ลง ชั่วโมงกว่า  แล้วจะให้รถตู้มารับ ห๊ะ!

ใส่หมวกนี้  ผ่านด่าน  เอาฤกษ์เอาชัยก่อนค่ะ555

ถึงแล้วค่ะ  ทางขึ้น  มีจักรยานจอดอยู่หนึ่งคัน  วิญญาณนักปั่นแก่ๆ  ก็เข้าสิงร่างเลยจ้า

 

ไปถึงทางขึ้น  ก็บอกหนุ่มหนึ่งเลยว่า  ไปก่อนเลยนะ  ไม่ต้องรอป้า   เดี๋ยวจะค่อยๆตามขึ้นไป  ทางขึ้นค่อนข้างชัน  แต่ไม่อันตรายค่ะ  เพราะมีราวไม้ไผ่  มีต้นไม้  และเถาวัลย์  ให่เราเกาะไปตลอด   หินก็ไม่คม  เรียกว่า  เลื่อมจนลื่น  เพราะผ่านการเหยียบย่ำอยู่ตลอดเวลา  ไปกันเรื่อยๆ   เหนื่อยก็หยุดพัก  หายเหนื่อยก็ไปต่อ  เพราะเราไม่ได้แข่งกับใคร   ระหว่างทางที่ขันไป   ก็จะมีนักท่องเที่ยว   ที่ขึ้นไปก่อนหน้า  เดินสวนลงมาเป็นระยะๆ   ส่วนใหญ่จะเป็นชาวยุโรป   จากการทักทาย  ก็มีมาจากเยอรมันเป็นส่วนใหญ่  มีฝรั่งเศส  แล้วก็ อังกฤษ  เจอน้องๆชาวสปป.ลาวอยู่  สองสามคน

ค่อยไปเรื่อยๆ  เหนื่อยก็หยุดพักค่ะ

ระยะทำใจ  ไหวมั๊ยป้า?555

สรุปว่า  ป้าสู้จ้า

ถึงแล้วจ้า  แทบร้องออกมาดังๆ  วิว  360  องศา  คุ้มค่ากับความเหนื่อยค่ะ  สวยเว่อร์วัง  ปล.ให้เกียรติลุงก่อน  เดี๋ยววันหลังเค้าไม่ให้ไปด้วยอิๆ 

แลดูขลัง  ดูอลัง...วิวนะ555

บนนั้น  มีมอร์เตอร์ไซค์   ให้เรานั่งถ่ายรูปอยู่สองคัน  เราก็ขึ้นมันให้ครบค่ะ 

อยากให้เห็นวิวสวยๆ  เลยลงรูปที่เห็นวิวเยอะหน่อยนะคะ

อันนี้ขาลงแล้วค่ะ   ต้องค่อยๆ  เพราะมีบางจุดก็ลื่น  โชคดีของป้าอีกแล้ว  ที่มีคนน้ำหน้า  ไม่ต้องหาไลน์ลง

ขาลง  เดินสวนกับนักท่องเที่ยว  ที่กำลังเดินขึ้นไป  ตลอดทาง ทั้งคนไทย  และคนต่างชาติ  ไม่มีเหงาแน่นอนค่ะ

เจอน้องๆ  จากขอนแก่น  บอกขี่มอเตอร์ไซค์มากัน  น้องคนที่นั่งอยู่  บอกว่าจะไม่ไปต่อ  ป้าบอก  ไปเลยลูก  ข้างบนวิวสวยมากๆ   

ลงมาถึงข้างล่าง  ก็เก็บภาพซะหน่อย

จากนั้นก็ตรงลิ่วไปร้านค้า  ที่อยู่  จัดน้ำมะพร้าว  กับ  เสาวรสปั่น  กันชื่นใจหายเหนื่อย   รอรถมารับค่ะ

ปล.ขออภัย กับภาพ ที่ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง  ตามประสาสว.  ผู้อ่อนด๋อย  ในด้านการถ่ายภาพ นะคะ555  จบแล้วจ้า