เหนื่อย ที่ต้องผ่อนบ้านให้ทุกคนอยู่
เหนื่อย ที่ต้องส่งเงินให้ที่บ้าน
เหนื่อย ที่ต้องทำงานบ้านทุกวัน
เหนื่อย ที่คนในบ้านไม่ช่วยกันดูแลบ้าน
เหนื่อย ที่ต้องทนอยู่กับคนในบ้าน
เหนื่อย ที่ต้องหาเงินมาซัพพอร์ตที่บ้าน
เหนื่อย ที่ต้องหาเงินมาจ่ายทุกอย่างในบ้าน
เหนื่อย ที่ทำอะไรเหมือนไม่ดีสักอย่าง
เหนื่อย ที่ต้องอดทนกับหลายๆอย่างในบ้าน
เหนื่อย ที่คนที่บ้านไม่รับผิดชอบตัวเอง
เหนื่อย ที่ไม่มีใครเห็นเลยว่าเราเหนื่อยแค่ไหน
เหนื่อย ที่ต้องอยู่บ้านหลังนี้เต็มทน
นี่คือบ้านเราเอง ทุกคนเอาแต่อยู่บ้านโดยที่ไม่ดูแล ไม่ทำความสะอาด
อยู่กันอย่างเดียว ไม่หยิบจับ ไม่กวาดถู ตั้งแต่ซื้อบ้านมา น้อง2คนขนของเข้ามาอยู่ ขนทุกอย่างมาไว้ในบ้าน อีกคนไม่เคยเจอหน้าเลย อีกคนไปทำงานข้างนอก ไม่เคยมีใครมาช่วยดูบ้าน ของอะไรก็เอามาทิ้งไว้นี่หมด ล้อรถ ท่อรถ ไม่เคยเก็บ ก่อนซื้อตกลงกันแม่กับน้องช่วยจ่ายค่าน้ำไฟ ปัจจุบัน ไม่มีวี่แวว พ่อแม่ขนของทุกอย่างเข้าบ้าน วางทุกที่ที่มีพื้นที่ว่าง
ไม่เคยจัดเก็บให้เป็นระเบียบ ทุกคนเอาแต่ขนของเข้าอย่างเดียว ไม่เคยจัด จนบ้านรกและดูไม่ได้ ของทุกอย่างที่ไม่ได้ใช้ไม่ให้เก็บทิ้ง วางรกเต็มไปหมด ทั้งข้างบ้านหน้าบ้านในบ้านท เราพยายาม เคลียออกให้ได้เยอะที่สุด และซื้อของใหม่มาทดแทน ก็โดนว่า และเกิดความไม่พอใจ แต่ของที่ที่บ้านเก็บ ไม่จัดหมวดหมู่ให้เป็นระเบียน วางรกบ้านเต็มไปหมด หมกๆกันไว้ สกปรกแบบสกปรกมาก ทำอะไรกิน ไม่เช็ด ไม่ล้างเขียง ล้างกะทะ ครัวไม่เคยเช็ด กินเสร็จวางไว้ โต๊ะไม่เคยว่าง ของวางเต็มโต๊ะไปหมด ตั้งแต่เข้ามาอยู่น่าจะไม่เคยกวาดเคยถู พ่อเลี้ยงกินเบียร์ทุกวัน กินเสร็จก็สะบัดตูดเข้าไปนอน กับแก้มขวดเบียร์ ก็ตั้งไว้ตรงโต๊ะที่เดิม ขยันหน่อยก็เอาไปไว้ที่ซิ้ง แม่ก็ดูซีรี่ย์ บ้านในฝัน ราคา8ล้าน ทุกอย่างสลาย เพราะไม่มีใครคิดจะทำความสะอาดมันเลยทั้งต้นไม้ใบหญ้า เราทำงาน กับบ้านมาต้องมาทำความสะอาดบ้านทุกวัน รวมถึงต้นไม้ ความสะอาดรอบบ้าน
บ่นก็ไม่ได้ พอบ่นก็จะมีปัญหาตลอด ตอนหลังเริ่มไม่พูด ทุกอย่างต้องทนทำไป ตั้งหน้าตั้งตาทำเอง
ภาระตอนนี้ผ่อนบ้าน 2หมื่นกว่า ส่งเงินให้แม่กับพ่อเลี้ยง คนละหมื่น บ้านไม่ใช่เซฟโซน ทุกคนคงคิดว่าเราเรื่องเยอะ เราคงอยู่ผิดที่ผิดทางเอง คิดไปเองว่ามันน่าจะดีขึ้น คงไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า มันไม่ได้แตกต่างจากเดิมเลย
มันมีแต่ความเหนื่อยหน่าย อยากหนีไปจากตรงนี้ ไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกแล้ว ถ้าตายไปได้ก็คงจะดี ตายไปทุกอย่างน่าจะเรียบร้อย ตายไปแล้วจะได้ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องเหนื่อยกับงาน ไม่ต้องเหนื่อยกับบ้านไม่ต้องเหนื่อยกับทุกคน
แค่อยากบอกว่าเหนื่อย เหนื่อยจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
เหนื่อย ที่ต้องส่งเงินให้ที่บ้าน
เหนื่อย ที่ต้องทำงานบ้านทุกวัน
เหนื่อย ที่คนในบ้านไม่ช่วยกันดูแลบ้าน
เหนื่อย ที่ต้องทนอยู่กับคนในบ้าน
เหนื่อย ที่ต้องหาเงินมาซัพพอร์ตที่บ้าน
เหนื่อย ที่ต้องหาเงินมาจ่ายทุกอย่างในบ้าน
เหนื่อย ที่ทำอะไรเหมือนไม่ดีสักอย่าง
เหนื่อย ที่ต้องอดทนกับหลายๆอย่างในบ้าน
เหนื่อย ที่คนที่บ้านไม่รับผิดชอบตัวเอง
เหนื่อย ที่ไม่มีใครเห็นเลยว่าเราเหนื่อยแค่ไหน
เหนื่อย ที่ต้องอยู่บ้านหลังนี้เต็มทน
นี่คือบ้านเราเอง ทุกคนเอาแต่อยู่บ้านโดยที่ไม่ดูแล ไม่ทำความสะอาด
อยู่กันอย่างเดียว ไม่หยิบจับ ไม่กวาดถู ตั้งแต่ซื้อบ้านมา น้อง2คนขนของเข้ามาอยู่ ขนทุกอย่างมาไว้ในบ้าน อีกคนไม่เคยเจอหน้าเลย อีกคนไปทำงานข้างนอก ไม่เคยมีใครมาช่วยดูบ้าน ของอะไรก็เอามาทิ้งไว้นี่หมด ล้อรถ ท่อรถ ไม่เคยเก็บ ก่อนซื้อตกลงกันแม่กับน้องช่วยจ่ายค่าน้ำไฟ ปัจจุบัน ไม่มีวี่แวว พ่อแม่ขนของทุกอย่างเข้าบ้าน วางทุกที่ที่มีพื้นที่ว่าง
ไม่เคยจัดเก็บให้เป็นระเบียบ ทุกคนเอาแต่ขนของเข้าอย่างเดียว ไม่เคยจัด จนบ้านรกและดูไม่ได้ ของทุกอย่างที่ไม่ได้ใช้ไม่ให้เก็บทิ้ง วางรกเต็มไปหมด ทั้งข้างบ้านหน้าบ้านในบ้านท เราพยายาม เคลียออกให้ได้เยอะที่สุด และซื้อของใหม่มาทดแทน ก็โดนว่า และเกิดความไม่พอใจ แต่ของที่ที่บ้านเก็บ ไม่จัดหมวดหมู่ให้เป็นระเบียน วางรกบ้านเต็มไปหมด หมกๆกันไว้ สกปรกแบบสกปรกมาก ทำอะไรกิน ไม่เช็ด ไม่ล้างเขียง ล้างกะทะ ครัวไม่เคยเช็ด กินเสร็จวางไว้ โต๊ะไม่เคยว่าง ของวางเต็มโต๊ะไปหมด ตั้งแต่เข้ามาอยู่น่าจะไม่เคยกวาดเคยถู พ่อเลี้ยงกินเบียร์ทุกวัน กินเสร็จก็สะบัดตูดเข้าไปนอน กับแก้มขวดเบียร์ ก็ตั้งไว้ตรงโต๊ะที่เดิม ขยันหน่อยก็เอาไปไว้ที่ซิ้ง แม่ก็ดูซีรี่ย์ บ้านในฝัน ราคา8ล้าน ทุกอย่างสลาย เพราะไม่มีใครคิดจะทำความสะอาดมันเลยทั้งต้นไม้ใบหญ้า เราทำงาน กับบ้านมาต้องมาทำความสะอาดบ้านทุกวัน รวมถึงต้นไม้ ความสะอาดรอบบ้าน
บ่นก็ไม่ได้ พอบ่นก็จะมีปัญหาตลอด ตอนหลังเริ่มไม่พูด ทุกอย่างต้องทนทำไป ตั้งหน้าตั้งตาทำเอง
ภาระตอนนี้ผ่อนบ้าน 2หมื่นกว่า ส่งเงินให้แม่กับพ่อเลี้ยง คนละหมื่น บ้านไม่ใช่เซฟโซน ทุกคนคงคิดว่าเราเรื่องเยอะ เราคงอยู่ผิดที่ผิดทางเอง คิดไปเองว่ามันน่าจะดีขึ้น คงไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า มันไม่ได้แตกต่างจากเดิมเลย
มันมีแต่ความเหนื่อยหน่าย อยากหนีไปจากตรงนี้ ไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกแล้ว ถ้าตายไปได้ก็คงจะดี ตายไปทุกอย่างน่าจะเรียบร้อย ตายไปแล้วจะได้ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องเหนื่อยกับงาน ไม่ต้องเหนื่อยกับบ้านไม่ต้องเหนื่อยกับทุกคน