สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
อาจเพราะไทยเป็นเมืองพุทธ คำสอนเรื่องบุญบาปฝั่งหัว ความเชื่อว่าคำสาบแช่งด่าทอจากพ่อแม่ จะทำให้ลูกหลานไม่เจริญ ทำอะไรก็ไม่ก้าวหน้า
แต่ถ้าลูกคนไหนดูแลพ่อแม่ดี ทำอะไรก็ขึ้น ชีวิตเจริญๆร่ำรวย
สำหรับเรา ในฐานะที่เป็นคนหาเงินส่งให้พ่อแม่ พ่อแม่ต้องฟังเรา จะมาเอาแต่ใจงอแงอยากได้อยากมีแข่งกับข้างบ้านไม่ได้
เราให้พ่อแม่มีบ้านอยู่ มีที่นอนสะอาดๆ มีอาหารอร่อยๆ มีเสื้อผ้าให้ใส่ พาไปหาหมอตอนเจ็บไข้
แต่จะมาเรียกร้องอยากได้ฟุ้งเฟ้อไม่ได้ จะไปก่อหนี้ให้ตามใช้ไม่ได้ ต้องมีเรียกคุย ถ้าดื้อก็ตัดเบี้ยเลี้ยง
แต่ถ้าลูกคนไหนดูแลพ่อแม่ดี ทำอะไรก็ขึ้น ชีวิตเจริญๆร่ำรวย
สำหรับเรา ในฐานะที่เป็นคนหาเงินส่งให้พ่อแม่ พ่อแม่ต้องฟังเรา จะมาเอาแต่ใจงอแงอยากได้อยากมีแข่งกับข้างบ้านไม่ได้
เราให้พ่อแม่มีบ้านอยู่ มีที่นอนสะอาดๆ มีอาหารอร่อยๆ มีเสื้อผ้าให้ใส่ พาไปหาหมอตอนเจ็บไข้
แต่จะมาเรียกร้องอยากได้ฟุ้งเฟ้อไม่ได้ จะไปก่อหนี้ให้ตามใช้ไม่ได้ ต้องมีเรียกคุย ถ้าดื้อก็ตัดเบี้ยเลี้ยง
ความคิดเห็นที่ 5
จะติดกับไหมคงขึ้นอยู่กับบุคคลนะครับ เราอยู่กับพ่อ พอเริ่มทำงานก็ให้เงินพ่อทุกเดือนนะครับ เพราะรู้สึกว่าตอนเรียนท่านก็ให้เราทุกเดือน ตอนแรกๆ อาจจะให้น้อยกว่าที่ท่านเคยให้เรา แต่หลังก็เพิ่มขึ้นตามรายได้เราที่เพิ่มขึ้นนะครับ ปีก่อนเราหยิบสมุดบัญชีท่านมาดูมีเงิน7หลักแล้ว จากที่ท่านไม่เคยมีเงินเก็บเลยเพราะเลี้ยงดูเรากับน้องนะครับ เราบอกท่านเสมอให้ใช้เงินบ้าง จะเก็บเอาไว้ทำไม อยากได้อะไรก็นำเงินไปใช้นะครับ
ความคิดเห็นที่ 4
ถ้าเราไม่แคร์คำพูดคนอื่น เรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำถูกต้อง สามารถทำอะไรก็ได้
เคยอ่านเจอกระทู้หนึ่ง ถามว่า พ่อแม่ดูแลตัวเองมาดีมาก ตัวเองเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เสียสละให้ทุกอย่าง ตอนนี้เรียนจบแล้ว มีเป้าหมาย อยากย้ายรกรากไปอยู่ต่างประเทศ แต่พ่อแม่ ไม่สามารถไปด้วยได้ ทำอย่างไรจึงจะกตัญญู
คนที่ถามแบบนี้ ถ้ายึดติดกับคำพูดคนอื่น ก็จะเหมือนกับคุณที่ตั้งคำถามนี้
ถ้าไปถามพ่อแม่ที่เสียสละพ่อแม่ก็จะบอกว่าไปเลยพ่อแม่อยู่กันได้ แล้วบั้นปลายเขาก็ขายสมบัติของเขาอยู่กันเอง 2 คนหรืออาจจะไปอยู่บ้านพักคนชรา ถ้าคุณไม่ได้ไปเอาสมบัติที่เขาจะใช้ในวาระสุดท้ายทิ้งให้เขาอยู่ ลำพังคุณก็ไม่ผิดหรอก พ่อแม่ที่ดีจะอยากเห็นรูปมีความเจริญก้าวหน้าไม่อยากเป็นตัวถ่วง
แต่พ่อแม่ที่ดีคิดว่ามีไม่มากพ่อแม่ จำนวนมาก เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบลูก ตัวเองหาได้ ใช้เองเยอะมาก ใช้เพื่อลูกน้อยมาก แต่พอบั้นปลายกลับอยากที่จะพึ่งพาอาศัยลูกอยากให้เขา เลี้ยงดูตัวเองเรียกว่ามีลูกเพื่อใช้ยามแก่ทั้งๆที่ตัวเองเป็นพ่อแม่เห็นแก่ตัว ไม่เคยให้อะไรเขา ถ้าพ่อแม่แบบนี้ ก็จะบอกว่าอย่าไปจะต้องอยู่ดูพ่อแม่ไม่อย่างนั้นเนรคุณ
แม้แต่เป็นอย่างหลัง คุณก็ไม่จำเป็นต้อง ฟังคำพูดของพ่อแม่ด้วยซ้ำ ฟังใจตัวเอง ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับตัวเอง อะไรทำแล้วไม่บาปอะไรทำแล้วไม่ผิดต่อตัวเองจะไม่เสียใจภายหลังอะไรที่รู้สึกว่า กตัญญูแล้วและไม่ได้เนรคุณก็ทำไปได้เลย
เคยอ่านเจอกระทู้หนึ่ง ถามว่า พ่อแม่ดูแลตัวเองมาดีมาก ตัวเองเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เสียสละให้ทุกอย่าง ตอนนี้เรียนจบแล้ว มีเป้าหมาย อยากย้ายรกรากไปอยู่ต่างประเทศ แต่พ่อแม่ ไม่สามารถไปด้วยได้ ทำอย่างไรจึงจะกตัญญู
คนที่ถามแบบนี้ ถ้ายึดติดกับคำพูดคนอื่น ก็จะเหมือนกับคุณที่ตั้งคำถามนี้
ถ้าไปถามพ่อแม่ที่เสียสละพ่อแม่ก็จะบอกว่าไปเลยพ่อแม่อยู่กันได้ แล้วบั้นปลายเขาก็ขายสมบัติของเขาอยู่กันเอง 2 คนหรืออาจจะไปอยู่บ้านพักคนชรา ถ้าคุณไม่ได้ไปเอาสมบัติที่เขาจะใช้ในวาระสุดท้ายทิ้งให้เขาอยู่ ลำพังคุณก็ไม่ผิดหรอก พ่อแม่ที่ดีจะอยากเห็นรูปมีความเจริญก้าวหน้าไม่อยากเป็นตัวถ่วง
แต่พ่อแม่ที่ดีคิดว่ามีไม่มากพ่อแม่ จำนวนมาก เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบลูก ตัวเองหาได้ ใช้เองเยอะมาก ใช้เพื่อลูกน้อยมาก แต่พอบั้นปลายกลับอยากที่จะพึ่งพาอาศัยลูกอยากให้เขา เลี้ยงดูตัวเองเรียกว่ามีลูกเพื่อใช้ยามแก่ทั้งๆที่ตัวเองเป็นพ่อแม่เห็นแก่ตัว ไม่เคยให้อะไรเขา ถ้าพ่อแม่แบบนี้ ก็จะบอกว่าอย่าไปจะต้องอยู่ดูพ่อแม่ไม่อย่างนั้นเนรคุณ
แม้แต่เป็นอย่างหลัง คุณก็ไม่จำเป็นต้อง ฟังคำพูดของพ่อแม่ด้วยซ้ำ ฟังใจตัวเอง ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับตัวเอง อะไรทำแล้วไม่บาปอะไรทำแล้วไม่ผิดต่อตัวเองจะไม่เสียใจภายหลังอะไรที่รู้สึกว่า กตัญญูแล้วและไม่ได้เนรคุณก็ทำไปได้เลย
แสดงความคิดเห็น
ทำไมลูกถึงต้องติดกับดักคำว่า "กตัญญู"ด้วยหรอค่ะ
บางพ่อแม่ไม่ได้มีการวางแผนชีวิตของเขาเอง มารอลูกเลี้ยง คือไม่แน่ใจว่ามองเราเป็นเครื่องมือในการเลี้ยงเค้า ทำให้เค้าสบายที่สุดรึป่าวคะ
บางทีเค้าก็เอาเงินเราไปกินเหล้า เลี้ยงคนอื่นแบบนี้ บางทีเราก็เหนื่อยอยู่นะ ความฝันตัวเองก็ทำไม่ได้เพราะต้องเอาเงินสร้างความฝันตัวเองมาเลี้ยงเค้าพอเราอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีค่า ก็กังวลว่าพ่อแม่จะมีกินหรือเปล่า เราควรทำให้กับกับดักนี้ค่ะ
ทั้งที่เราไม่ได้อยากเกิดมาเจออะไรแบบนี้เลย เราอยากเลี้ยง หรือพร้อมเลี้ยงเราจะไม่ปฏิเสธที่จะเลี้ยงเค้าเลย แต่ทำไมต้องมองเราเป็นเครื่องมือในการตอบสนองตัวเองในวัยชราด้วยค่ะ
เรารู้สึกว่าคำพูดที่ทวงบุญคุณมันไม่ควรเป็นสิ่งที่กดดันลูกๆ เพราะชีวิตในยุดนี้มันยากมาก
มันทำให้เรารู้เลยได้ว่าถ้าเรามีลูกเราจะไม่ให้เค้าต้องมาเลี้ยงเรา ไปใช้ชีวิตตัวเองเถอะเพราะจุดประสงค์ของการมีลูกของเราคือไม่ได้ให้เค้ามาเลี้ยงเรา เค้าเกิดมาแล้วเค้าควรมีชีวิตของเค้า สร้างเค้าให้เป็นคนดีของสังคม สร้างประโยชน์ให้สังคมพอ ส่วนเราก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเยอะๆ แล้วไปอยู่บ้านพักคนชราอย่างหรูดีกว่า ถ้าอยากเลี้ยงโดยไม่ลำบากใจเค้าก็เลี้ยง แต่ถ้าลำบากใจเค้าก็ไม่ต้องเลี้ยง ร่างกายเค้าเป็นของเค้า เราไม่ใช่เจ้าของเค้า บังคับเค้ามาปรนนิบัติเราให้สุขสบายไปตลอดไม่ได้หรอก
แต่ประเด็นคือตอนนี้ไม่อยากมีลูก เพราะ 1. เลยสวัสดิรัฐ ค่าครองชีพ ไม่อำนวยที่จะให้เค้าเกิดมามีชีวิตที่ดีได้ 2. เราเลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย มีลูกเมื่อพร้อมเถอะ อย่ามาบอกว่ามีลูกไปก่อนเดี๋ยวอ่อนเอง!! สภาพ!!
เพื่อนๆ มีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง แชร์ความคิดเห็นให้เราพบแสงสว่างหน่อยค่ะ