คือตอนนี้เราอยู่ม.5ค่ะ แต่ต้องเล่าย้อนไปตอนม.4เราเป็นนักเรียนใหม่เลยไม่รู้จักเพื่อนใหม่ๆสักคนในห้องเลยค่ะ แล้วเราก็เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยคุยกับใครเพราะคุยไม่เก่งเลยไม่ชอบยุ่งกับใครเลยค่ะ แต่ก็มักจะโดนคนที่ไม่รู้จักไม่ชอบเราหรือมาเกลียดเราตลอดเลยค่ะทั้งๆที่เราไม่เคยไปทำอะไรให้เลย ไม่เคยคุยด้วยสักประโยคด้วยซ้ำก็ถูกไม่ชอบหน้าค่ะ เราเลยพยายามอยู่อย่างสงบเงียบๆค่ะ แต่เรื่องสังคมในห้องเรียนเราค่อนข้างดีนะคะกับเพื่อนๆถึงจะไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ แต่จะมีหลักๆอยู่4คนค่ะ ที่ไม่ชอบเราออกนอกหน้ามากๆคอยแซะคอยแขวะตลอดเลยค่ะ แต่เราก็ทำเป็นไม่รับรู้เหมือนเขาเป็นอากาศ แต่ถึงแบบนั้นมันก็ทำให้เราเครียดมากๆเหมือนกันค่ะเรียนก็เหนื่อยแล้วยังมาเจอเรื่องแบบนี้ 4คนนี้เขาอยู่กับกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆค่ะซึ่งเราไม่รู้นะคะว่าคนในกลุ่มคนอื่นๆเขาคิดยังไงกับเราแต่เขาก็ไม่ได้วุ่นวายกับชีวิตเราเหมือน4คนนี้นะคะ แต่ว่าสิ่งต่างๆที่4คนนี้ทำกับเรามันเหมือนกับทำให้เราหลอนไปด้วยว่าคนอื่นๆนอกจาก4คนนี้เขาก็ไม่ชอบเราเหมือนกัน(มันค่อนข้างทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เจอน่ะค่ะ) และเพื่อนที่เราพอสนิทคนนึงเขาเป็นเพื่อนกับ1ใน4คนนี้ เพื่อนเราเขาก็เล่าว่า4คนนี้ชอบนินทาเราค่ะอารมณ์เหมือนอิจฉาหมั่นไส้เรื่องไลฟ์สไตล์เรากับเรื่องหน้าตาของเราจนเกิดเป็นความอคติแล้วก็สร้างเรื่องนินทาเราในเรื่องที่เราไม่เคยทำด้วยซ้ำ(เราไม่ได้จะอวยตัวเองนะคะเรารู้สึกว่าหน้าตากับไลฟ์สไตล์เราก็ธรรมดาไม่ได้มีอะไรให้อิจฉา) แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราเลยรู้สึกว่าเราควรจะซ่อนสตอรี่เราไม่ให้พวกเขาเห็นเพื่อความสบายใจมั้ยคะเพราะว่าการที่คนที่ไม่ชอบเราแล้วเรารู้มาดูสตอรี่ตามดูชีวิตเรามันก็รู้สึกแปลกๆ หรือควรเปิดให้พวกเขาดูจะได้ให้พวกเขารู้ว่าเราไม่ได้สะเทือนกับสิ่งที่พวกเขาทำกับเรา เพราะยังไงชีวิตของเราก็ยังดีอยู่