สวัสดีค่ะตอนนี้เราท้อง8เดือนตอนนี้เรายุที่บ้านของพ่อเเม่เราค่ะเเละเเฟนก็ย้ายมาอยู่ด้วยต้องเเต่คบกับจนท้องเรายอมรับค่ะเรารักเขามากเเต่พอมาตอนนี้หลายๆอย่างทำให้เราเริ่มคิดว่าสิ่งที่ครอบครัวเขาเเสดงออกกับเรามันถูกเเล้วหรอ เริ่มเลยน้ะค่ะตอนเเรกเรายุกับเเฟนที่กรุงเทพเลยตัดสิใจกับไปยุบ้านเเฟนได้ประมาณ1-2เดือนเราตรวจเรยขึ้น2ขีดในใจเราก็ดีใจนะค่ะเเต่มันก็มากับคำว่าไม่พร้อมพอเราบอกเเฟนๆดีใจมากๆเเต่เราก็บอกเขาเช่นกันว่าเราไม่พร้อมตอนเเรกเขาจะไม่บอกครอบครัวเขาค่ะเราเลยถามว่าจะบอกคนเเก่ตอนไหน2-3วันเขาก็บอกเเต่ทางเเฟนเขาก็เฉยๆจนมาวันหนึ่งพี่สาวเค้าพูดขึ้นมาว่าถ้าไม่พร้อมจะเอายามาให้กินให้ไปซื้อยายเพื่อขับลูกออกมาเราเลยบอกว่าไม่เราจะเลี้ยงเเต่เขากับพูดว่างั้นก็คิดดูดีๆเพราะทางบ้านเขาไม่มีคนเลี้ยงให้ได้เราตัดสินใจบอกพ่อเเม่เราทางพ่อเเม่เราเลยบอกว่าจะไม่ให้ใครเลี้ยงจะเลี้ยงเองเราเป็นลูกสาวคนเดียวเเละนี้คือหลานคนเเรกของเขา ตอนนั้นเราก็ยังอยู่ที่บ้านของเเฟนน้ะค่ะเพราะเราคิดว่าเราอยู่ได้อยากให้ลูกได้อยู่กับพ่ออยากให้ลูกอบอุ่นตลอดเวลาที่เรายุบ้านเเฟนทางเเฟนไม่เคยถามเราเลยว่าไปฝากครรภ์รึยังเป็นยังไงบ้างนมสักกล่องก็ไม่มีเขาซื้อนม10กว่าเเพคมาไห้หลานเขาก็ไม่เคยยื้นให้เรากับข้าวเราต้องทำกินเอง6-7โมงเขาจะก่อไฟครันก็เขาบ้านเราที่นอนอยู่ในบ้านก็รับไปเต็มๆจนวันเกิดเรื่องก็คือเราทนไม่เเร้วจิงๆพี่ชายของเเฟนเราขอเข้ามานอนในห้องด้วยเราก็ไม่ไดว่าอะไรเเต่ประเด็นยุที่ว่าพี่ชายของเขาเป็นไข้ค่ะเราไม่รู้ว่าไข้อะไรเขาไอ้ตลอดเราก็นอนอยู่ในห้อง3-4วันอาการเราเริ่มออกเราเป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นไข้น่ะค่ะเเต่ถ้าเป็นก็คือหนักเลยเคยเป็นทั้งไข้เลือดออก ไข้หวัดใหญ่นอนรพเป้น10คืน หลังจากอาการไข้ของเราคือเราตัวร้อนมากวินอ้วกกินอ้ะไรไม่ลงเราบอกเเฟนเราว่าเราอยากไปหาหมอเรากลัวลูกเป็นอะไรเเต่เเฟนบอกเราว่าไม่มีรถไปตอนนั้นรถกะบะจอดยุหน้าบ้านเราเรยเงียบไปวันต่อมาเราออกไปนอนที่หน้าบ้านเราพูดขึ้นมาว่าพาเราไปรพหน่อยไดไมรพใกล้ๆก็ได้พี่ชายเขาบอกว่ามันเป็นรพยุในป่าไม่ดีหรอกเราเรยบอกว่างั้นพาไปรพในตัวอำเภอได้ไมสุดท้ายเข้าบอกว่าถ้าจะไปก็ไปรพในป่านี้เเหร่ะจนตกเย็นค่ะถึงไดไปเพราะเราบอกเเฟนว่าถ้าจะขนาดนี้ไปส่งเราบ้านเราเถอะเดียวให้ยายที่บ้านพาไปเองทางบ้านของเเฟนเรยยอมไห้เเฟนเรารถกะบะพาไปรพตั๋วเเร้วหมอบอกว่าเราเป็นไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์รุ่นเเรงต้องให้เรานอนรพเเต่ต้องส่งไปโรงบาลในตัวอำเภอเราโทรบอกพ่อเเม่เราพ่อเเม่เราบอกว่าทำยังไงก็ได้ให้เรายุใกล้มือหมอที่สุดเเต่เชื่อไมค่ะสุดท้ายเราไดนอนกินยายุบ้านตอนนั่นคือ6โมงเย็นทางเเฟนบอกให้ไปหายืมรถมอไซไปเราเสียใจมากค่ะไม่รู้ว่าเขาจะอะไรขนาดนั่นจนเราหาย ต่อมาเราตัดสนใจกับมายุบ้านที่ชลบุรีกับพ่อเเม่เราบอกให้เเฟนมาด้วยเขาไม่มาเพราะพี่ชายเขาพูดกันประมาณว่าจะไปทำไมเราไปพูดกับยายของเเฟนเลยค่ะว่าจะให้เเฟนมายุไดระเขาก็พูดขึ้นมาว่า อย่างมันนี้น้ะจะไปยุไหนได้ เราเเบบรอบเเรกเรากับมาชลบุรีคนเด่วเรายุได2อาทิตเราเรยบอกเเฟนว่าไปตามเอาใบวุฒิน้ะเราจะลงไปรับเราก็นั่งรถคนเด่วไปร้บไปถึงครอบครัวเขาไม่พูดอะไรกับเราสักคำตอนนั้นเราไม่สนใจใครเเล้วตอนไห้ใครพูดอะไรเราด่าหมดเราตามเเฟนไปเอาวุฒิยุประมาณ2อาทิตก็ไม่ได้เเทบจะนอนยุบ้านเฉยๆเราร้องให้ทุกวันในที่สุดวันนั้นเราก็ปี้ดเเตกเราพูดเรยค่ะว่า"อยู่นี้มันมีหมาตัวไหนสนใจไม"พี่ชายเขาเงียบค่ะเเล้วยายของเเฟนเลยพูดขึ้นมาว่าถ้ามันลำบากมากก็กับไห้ยุบ้านตัวเองบ้านเราไม่ได้รวยน้ะค่ะพ่อเเม่เป็นเเค่พ่อค้าเเม่ค้า เราเลยโอเครเข้ามาเรากับค่ะเราเลยถ้าเเฟนว่าจะไปไมไม่ไปก็เริกกับกูไปกูเบื่อกูไม่อยากทนเเเล้ว เเฟนก็ดูเหมือนจะไม่อยากมาน่ะค่ะเเต่เขาก็มายุได1เดือนกว่าพ่อเเม่เราเรยพาเเฟนกับไปตามเอาวุฒิมาหางานทำค่ะพ่อเเม่เราจ่ายให้ทุกอย่างติดค่าเทอมไว้ก็จ่ายให้ค่ะเเต่กับกันคนในครอบครัวเเฟนไม่เคยสนใจเลยว่าจะเป็นยังไงเราก็ไม่รู้น่ะค่ะว่าเขาสอนกันมายังไง จนตอนกับตาของเเฟนเขารพยุในโคราชละเเฟนอยากไปเยี่ยมก็เเวะค่ะเราก็เอาเงินซื้อนมไปฝากเเกถึงมันจะเล็กน้อยเเต่เราก็ตั้งใจจะซื้อไปไห้พอออกมาเเร้วทางพี่ชายเเฟนโทรมาบอกว่ากับมาโคราชทำไมไม่มาบ้านบ้างเเฟนเราพูดเเค่ว่ารีบจนตอนนี้มีงานทำเก็บต้องไว้ไห้ลูกทางครอบครัวเเฟนก็ไม่เคยถามค่ะว่าท้องกี่เดือนเเล้วคลอดเดือนไหนมีเเค่พี่ชาย2คนของเเฟนที่ทักมาว่ามีเงินไมขอยืมหน่อยละล่าสุดโทรมสบอกว่ามีผู้หญิงอยากคุยด้วยเเอดเฟสไปทำไมไม่รับเราโมโหมากเรยพูดไปว่า"ถ้าสมองคิดคำพูดที่วันดีๆกว่านี้ไม่ได้ก็เก็บปากไว้เเดกข้าวเถอะ"เเล้วเราผิดไมค่ะที่จะเกีดครอบครัวเเฟนขนาดนี้ตอนนี้เเฟนเหมือนมีเเค่เราพ่อเเม่เราที่คอยซัพพอร์ตค่ากินค่ายู