คือผ้าห่มผืนนี้อยู่กับเรามาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ก็ยังอยู่แต่ค่อนข้างขาดหลุดลุ่ยหมดละแต่ยังห่มยังใช้ได้ แต่เหมือนมันจะขัดใจพ่อเราทั้งๆที่เราก็ใช้เองห่มเองดูแลเอง เรารักผ้าห่มผืนนี้มากๆมันมีผลต่อจิตใจเรามากเพราะอยู่ด้วยกันมานาน แต่พ่อไม่พอใจอะไรก็ไม่รู้ชอบด่าชอบว่าเราเรื่องผ้าห่ม เราก็ทนมาตลอดพ่อไม่ชอบก็เพราะเวลาเราเอาไปตากพ่อชอบบอกว่าอายคนเค้าที่มาเห็นผ้าห่มเรา แต่ที่ๆเราเอาไปตากมันก็คืนราวในบ้านแต่พอก็คือไม่เข้าใจอยู่ดีพ่อเค้าดูมีปัญหากับผ้าห่มเราตลอดทั้งที่คนในบ้านเค้าไม่มีใครมีปัญหากับเราสักคนเรื่องผ้าห่ม เราก็บอกพ่อไปหลายครั้งละนะว่า"พ่อผ้าห่มผืนนี้มันอยู่กับหนูมาตั้งแต่เด็กมันมีคุณค่าทางจิตใจหนูมาก" แต่พ่อก็ดูทําหูทวนลม เราทนมาตลอดเลยกับเรื่องแบบนี้เราก็บอกพ่อหลายครั้งว่าถ้สะอทําผ้าห่มผืนนี้หายไปเราโคตรจะรู้สึกแย่เลยพ่อ "ทําให้ของที่มันมีคุณค่าทางจิตใจของเราดูแย่มาก"