พอดีเราค่อนข้างบื้อเรื่องความรักมากเลย บื้อแบบเพื่อนมันบ่นแล้วบ่นอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ก็ยอมรับได้แหละ 

ซึ่งข้อเสียของตัวเลย คือ การเสียดายกับทุกๆ เรื่องนี่สิ เคยเป็นกันไหมแบบว่าเวลาเราเลี้ยงดูอะไรมาแล้ว แบบว่าถะนุถนอมมากกก เอาก.ไก่ไปอีกล้านตัว แต่สุดท้ายแล้วมันก็เหมือนว่าตัวเองเป็นแค่คนคอยรับเลี้ยงหรือดูแล จนเขาเติบโตและไปอยู่กับคนอื่น โดยที่ภายในใจก็รู้สึกเจ็บนะ แต่มันไม่เคยร้องไห้เลย (เรื่องร้องไห้นี่คือเหมือนคนตายด้านยังไงก็ไม่รู้ แทบไม่เคยร้องไห้เลยตั้งแต่เด็กๆ จนโตคือไม่มีเลยซะแอะ) 

บางที่เพื่อนก็ชอบว่าเราชอบทำตัวเหมือนเ่นพ่อแม่ลูกอ่ะ หรือว่ามันจะจริงนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

จนกลับมาคิดทบทวนกับตัวเองหลายครั้งแล้วว่า "หรือเราตั้งสเปคที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย" 

ขนาดไปดูดวงกับหมอดู ทุกคนคือทักเหมือนกันคือในสมองมีแต่เรื่องเงินขนาดนั้น จะเอาเวลาไหนไปมีแฟน แต่ถ้าจะว่ามีก็คือมีแน่นอน โดยที่ไม่มีใครสามารถบอกเราได้เลยว่าจะมีเมื่อไหร่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ต้องขอบอกตามตรงเลยว่าเวลาเจอผู้หญิงที่ตรงสเปคจริงประมาณ 80% คือหัวใจสั่นจริงนะ แล้วแบบบางที่คือหยุดยิ้มไม่ได้เลย 

และที่เคยถูกเพื่อนบ่นจนหูชามากที่สุดคือมีคนเคยพยายามมาจีบ โดยมีเพื่อนสนิทเรานี่แหละคอยเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ แต่ว่าเราคือไม่รู้เรื่องออะไรจนฝ่ายนั้นเขาหายไปเอง 

สรุปว่าเราตายด้านความรักจริงใช่ไหมเนี่ย อยากรบกวนขอคำปรึกษาจากทุกคนหน่อย