40 ปีก่อน ตื่นเช้ามา สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดก็คือ ตื่นมาดูการ์ตูนช่อง 9 และเสียงพากย์คือ น้าต๋อย เซมเบ้ ครับ

ผมจะดูตั้งแต่ราวๆ 8 โมงเช้า จำเวลาเป๊ะๆไม่ได้ การ์ตูนจะมีอยู่ 3 - 4 เรื่องนะครับ จะไปจบในเรื่องเคนชิโร่ หมัดเทพพระเจ้าดาวเหนือ

ก็จะเศร้าเลยครับ จบแล้ว 

สำหรับคู่แข่งของช่อง 9 ก็จะมีช่อง 5 กับช่อง 7 ละครพื้นบ้าน

เด็กๆมีโอกาสได้ดูช่องพวกนี้ ก็ตอนช่อง 9 โฆษณา เราก็จะเปลี่ยนไปช่องอื่น

ผมจำได้ว่า บางทีก็ไปดูละครจักรๆวงศ์ๆช่อง 7 อยู่เหมือนกัน เรื่องสังวาลย์ ทับทิม มรกต จำชื่อเรื่องจริงๆไม่ได้ อันนี้เมื่อ 30 ปีก่อนนะครับ ไม่ใช่เวอชั่นใหม่

หรือว่าเคยแอบนอกใจช่อง 9 ไปดูช่อง 5 ตอนเฮงเจีย พระถังซัมจั๋ง ฉาย ก็เคยมี

เป็นอันว่านอกจากช่วงโฆษณา แล้ว ถ้าตอนช่อง 9 มีการ์ตูนไม่สนุก ก็ย้ายช่องบ้างเหมือนกัน อยู่ที่พี่ๆน้องๆ ด้วยว่าเห็นตัวยมั้ย เพราะมีทีวีเครื่องเดียว แถมเป็นทีวี 14 นิ้วอีกต่างหาก มันเล็กจริงๆ แต่ทำไมดูกันได้สบายๆไม่รู้

ทีวีสียี่ห้อ nordmende 14 นิ้ว น่าเสียดายที่ผมไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ตอนที่ขายไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน(ขายรถรับซื้อของเก่าแบบแทบไม่ได้อะไรเลยรวมๆกับขยะอื่นๆ)

บางทีก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมากันเป็นระยะตามจังหวะโฆษณาก็มีเหมือนกัน 5555  เช่นพี่สาวซึ่งเป็นลูกคนโต เค้าก็จะโตกว่า บางทีเค้าก็ชอบดูการ์ตูนที่มันดูเป็นวัยรุ่นมากขึ้น แต่เด็กกว่าแบบผมก็ยังไม่ค่อยชอบ

แต่สรุปเลยครับคือผมอ่านเจอในเฟสว่า การ์ตูน ที่ดูกันเหล่านี้ ซึ่งสมัยก่อนผู้ใหญ่ก็จะว่าไร้สาระ เสียเวลา อยากให้เด็กดูข่าว หรือทำอะไรที่มีสาระ เช่นอ่านหนังสือ ช่วยพ่อแม่ทำงาน

แต่จริงๆการ์ตูนพวกนี้ไม่ได้ทำร้ายใคร จริงมั้ยครับ? ถ้าถามผมผมว่าไม่ทำร้ายครับ

แต่ผมก็สงสัยว่าถ้าตอนนั้นผมเอาเวลาที่นั่งดูการ์ตูนไป นั่งอ่านนั่งท่องหนังสือ ตามที่ผู้ใหญ่สมัยนั้นชอบ ผมจะเรียนเก่งขึ้นมั้ย และชีวิตปัจจุบันจะเป็นยังไงนะถ้าไม่มีความทรงจำนั่งดูการ์ตูน แบบนั้นเลย

ใครที่เป็นคนเรียนเก่ง หรือ มีเพื่อนพี่น้อง ที่เรียนเก่ง สมัยเมื่อ 40 ปีก่อนได้ดูการ์ตูนยาวๆแบบผมมั้ยครับ?