สวัสดีค่ะ เราแค่อยากปรึกษาใครสักคนเกี่ยวกับเรื่องนี้
คือเรามีแฟนคบกันมา10ปีแต่งงานและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เรากับแฟนอายุห่างกัน5ปี เรา23เขา28 ทีนี้แฟนเรามีงานประจำเป็นรปภอยู่ที่บริษัทหนึ่ง ส่วนเราเองไม่มีงานประจำแต่จะมีงานที่ทำเป็นระยะสั้นๆ3เดือนต่อสัญญาพอมีรายได้บ้าง ระยะที่ทำก็คือเดือนกุมภาถึงเมษ ช่วงนั้นพอมีรายได้บ้าง
หมดงานตรงนั้นเราก็จะมาปลูกมัน (พึ่งมีที่ทำปีแรก) เวลาที่เหลือก็ทำหน้าที่รับผิดชอบงานบ้าน เช้าตื่นมาต้องเตรียมลูกไปยืนส่งขึ้นรถกลับมาห่อข้าวให้แฟนไปทำงาน จากนั้นเคลียร์งานบ้านซักผ้า รีดผ้าให้ลูก เก็บกวาดห้อง เก็บผ้าพับ เย็นมาทำงานบ้านทำกับข้าวรอแฟน สอนลูกทำการบ้าน
ทีนี้มันมามีปัญหาตรงที่ว่าแฟนเราอยากได้รถอยากให้เราทำงานประจำ ซึ่งเขาฝากเราเข้าทันที(จริงแล้วเราก็ไปสมัครอีกงานนึงไว้และเขาเรียกสัมภาษณ์ผ่านแล้วแต่แฟนอยากให้ทำที่นี่) งานที่ได้เป็นงานคิวซีบริบัทยางแห่งหนึ่ง ซึ่งเราก็ไปอบรมเริ่มทำ ต้องบอกก่อนว่างานที่เราเจอมันไม่ใช่งานแรงอย่างเดียวแต่ต้องทำเอกสารด้วยซึ่งเราไม่ถนัด หัวเรามันไม่ไปกับตัวเลขเอกสาร เราพยายามทำความเข้าใจทุกอย่างที่เขาสอนแล้วแต่มันไม่ได้จริงๆ เราเลยบอกแฟนไปตรงๆว่าเราทำไม่ได้ แต่เขาบอกให้เราอดทนลองพยายามก่อนพร้อมยื่นคำขาดว่าถ้าเราไม่ได้งานนี้เขาจะเลิกกับเรา ช่วงบ่ายเราเลยลองอีกครั้งแต่ก็เหมือนเดิม เราจำอะไรไม่ได้สักอย่างที่เกี่ยวกับตัวเลข บวกกับกลิ่นยางที่ทำให้ปวดหัวมากๆและเราเป็นหวัดด้วย ในตอนนั้นเราทั้งเครียดกดดันตัวเองมาก เราไม่อยากเสียเขาไป แต่ฝืนทำต่อมันก็ยิ่งแย่ ตอนที่พี่หัวหน้าเลยเดินมาถามว่าเราไหวไหม เราน้ำตาแตกเลยไม่รู้จะบอกจะเลือกยังไง จึงอธิบายให้เขาฟัง ถ้าเราทนมันมีผลกระทบหลายอย่าง ตัวเราเองก็แย่ งานของเขาก็จะออกมาไม่ดี เราเลยตัดสินใจไม่ทำต่อ คิดอย่างเดียวว่าแฟนคงเข้าใจเรา เดี๋ยวงานที่เราสมัครไว้ก็เรียกแล้วบวกกับมันที่ทำไว้ได้ผลผลิตคงพอช่วยเขาได้ แต่กลับมาบ้านเราทะเลาะกันเขาไม่ฟังอะไรเลยบอกเลิกและเก็บของออกจากบ้านไปเลย เราเสียใจมากที่มันจบลงแบบนี้ เราผิดที่พยายามไม่มากพอใช่ไหม
แฟนเราเป็นคนที่ตั้งความหวังกับเรามากๆ พอเราทำไม่ได้กลายเป็นว่าเขาผิดหวัง จบที่การเลิกรา
คือเรามีแฟนคบกันมา10ปีแต่งงานและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เรากับแฟนอายุห่างกัน5ปี เรา23เขา28 ทีนี้แฟนเรามีงานประจำเป็นรปภอยู่ที่บริษัทหนึ่ง ส่วนเราเองไม่มีงานประจำแต่จะมีงานที่ทำเป็นระยะสั้นๆ3เดือนต่อสัญญาพอมีรายได้บ้าง ระยะที่ทำก็คือเดือนกุมภาถึงเมษ ช่วงนั้นพอมีรายได้บ้าง
หมดงานตรงนั้นเราก็จะมาปลูกมัน (พึ่งมีที่ทำปีแรก) เวลาที่เหลือก็ทำหน้าที่รับผิดชอบงานบ้าน เช้าตื่นมาต้องเตรียมลูกไปยืนส่งขึ้นรถกลับมาห่อข้าวให้แฟนไปทำงาน จากนั้นเคลียร์งานบ้านซักผ้า รีดผ้าให้ลูก เก็บกวาดห้อง เก็บผ้าพับ เย็นมาทำงานบ้านทำกับข้าวรอแฟน สอนลูกทำการบ้าน
ทีนี้มันมามีปัญหาตรงที่ว่าแฟนเราอยากได้รถอยากให้เราทำงานประจำ ซึ่งเขาฝากเราเข้าทันที(จริงแล้วเราก็ไปสมัครอีกงานนึงไว้และเขาเรียกสัมภาษณ์ผ่านแล้วแต่แฟนอยากให้ทำที่นี่) งานที่ได้เป็นงานคิวซีบริบัทยางแห่งหนึ่ง ซึ่งเราก็ไปอบรมเริ่มทำ ต้องบอกก่อนว่างานที่เราเจอมันไม่ใช่งานแรงอย่างเดียวแต่ต้องทำเอกสารด้วยซึ่งเราไม่ถนัด หัวเรามันไม่ไปกับตัวเลขเอกสาร เราพยายามทำความเข้าใจทุกอย่างที่เขาสอนแล้วแต่มันไม่ได้จริงๆ เราเลยบอกแฟนไปตรงๆว่าเราทำไม่ได้ แต่เขาบอกให้เราอดทนลองพยายามก่อนพร้อมยื่นคำขาดว่าถ้าเราไม่ได้งานนี้เขาจะเลิกกับเรา ช่วงบ่ายเราเลยลองอีกครั้งแต่ก็เหมือนเดิม เราจำอะไรไม่ได้สักอย่างที่เกี่ยวกับตัวเลข บวกกับกลิ่นยางที่ทำให้ปวดหัวมากๆและเราเป็นหวัดด้วย ในตอนนั้นเราทั้งเครียดกดดันตัวเองมาก เราไม่อยากเสียเขาไป แต่ฝืนทำต่อมันก็ยิ่งแย่ ตอนที่พี่หัวหน้าเลยเดินมาถามว่าเราไหวไหม เราน้ำตาแตกเลยไม่รู้จะบอกจะเลือกยังไง จึงอธิบายให้เขาฟัง ถ้าเราทนมันมีผลกระทบหลายอย่าง ตัวเราเองก็แย่ งานของเขาก็จะออกมาไม่ดี เราเลยตัดสินใจไม่ทำต่อ คิดอย่างเดียวว่าแฟนคงเข้าใจเรา เดี๋ยวงานที่เราสมัครไว้ก็เรียกแล้วบวกกับมันที่ทำไว้ได้ผลผลิตคงพอช่วยเขาได้ แต่กลับมาบ้านเราทะเลาะกันเขาไม่ฟังอะไรเลยบอกเลิกและเก็บของออกจากบ้านไปเลย เราเสียใจมากที่มันจบลงแบบนี้ เราผิดที่พยายามไม่มากพอใช่ไหม