เรี่องมีอยู่ว่าเรากะเเฟนใช่ชีวิตอยู่ด้วยกัน
มา15ปี ที่ผ่านมาดูครอบครัวจะมีความสุขมากเรามีหน้าที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเขาเปิดร้านขายของชำให้เขาทำงานเป็นหัวหน้าเกียวกับเครื่องจักรในโรงงานส่วนมากจะไม่ได้อยู่ด้วยกันจ้าล่าสุดปี2566
เขาเสนองานได้ไปทำงานที่กำพูชาในเวลา7เดือนล่าสุดเราไปรับเขากลับบ้านในเดือนธันวาคม2566พอออกรถได้สามีก็มีสายเข้าเเต่เขาไม่รับสายเราเลยถามว่าใคร
เขาตอบว่ารลูกสาวเเต่เขาก็ไม่รับสายสักพักมีสายเขามาอีกสามีเลยเหมือนจะดึงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงเเล้วมือถือมันสำผัสกับกางเกงเเล้วมันรับเองปลายสายก็เป็นผู้หญิง
ผู้หญิงพูดว่าคิดถึงจังโอนเงินให้หน่อยอยู่ไหนพูดไม่ชัดเราฟังไม่ค่อยเข้าใจน่าจะคนกำพูชา เราก็ตกใจเเต่ไม่พูดสามีเลยเอากล้องหันมาทางเราเเล้วบอกผู้หญิงว่าอยู่ประเทศไทยถึงเเล้วเเฟนมารับ เราก็ไม่รู้เราก็ได้เเค่สงสัย พอเขาวางสายเราเลยถามสามีว่าใคร
เขาตอบเเฟนลูกน้องเราก็ไม่ได้เชือหรอก
พอกลับบ้านผู้หญิงคนนี้เหมือนส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้ ใจเราเเตกสลายมากเราคิดว่าใช่เเน่เลยเราเลยถามสามี เป็นอะไรกันไปถึงไหนเเล้ว สามีก็บอกบ้าหรอ ไม่ยอมรับ เหมือนเขาสองคนจะคุยกันปล่อยมันขึ้นฟืตตลอดผู้หญิงก็โพสต์อกหักบ้าง เราเลยลองเปลียนรูปหน้าปกสามีเป็นรูปครอบครัวลงสตอรี่ ครอบครัว มันจัดเจนมากไม่ว่าเราจะลงอะไรนางก็จะไปโพสต์ในเฟสตัวเองว่าเขามีความสุข กับหันมามองเราอะไรแบบนี้ สามีไม่ไดติดต่อนางไปประมาณ7วันเริ่มส่งสติ๊กอยู่ไม่สุขเเล้วเราเริ่มชัดเจน บวกกะเเฟนไม่เหมือนเดิมห่างกันต้อง7เดือนกลับมาไม่มีอะไรกะเราเลยในวันเเรกมันแปลกมากเราเลยถามตรงๆไปเลยเราถามว่าพี่กลับเขาไปถึงไหนกันเเล้วสามีเราตอบไม่มีไรหรอกคิดมากเมียลูกน้อง เราเริ่มร้องไห้ เริ่มอึดอัดสามีเลยยอมพูดพึ่งคบกันได้2เดือนก่อนจะมา หัวใจเราทำไมเเตกสลาย จังเราอยู่บ้านเลี้ยงลูกให้เขาเเต่เขาตอบเเทนเราด้วยการนอกใจ เราร้องไห้3วันร้องทุกวัน
เราสงสารตัวเองมาก มันมืดไปหมด เราสงสารลูกมากเลย เราเลยถามพี่จะเลิกติดต่อกับเขาไหม สามีก็เอามือมาเกียวก้อยเเล้วพูดว่าเลิกคับ เเล้วสามีก็ไปดูงานที่ชลบุรีพอไปถึง เที่ยงสามีก็โทรหาเขาคุยกันทุกคืนวันล่ะ30-40นาที เราคิดอยู่ว่าเขาจะทำตามสัญญาไหมเราเเอบเปลียนระหัสตอนเขาหลับเข้ากับมือถือเราไว้ เราเสียใจจัง เราอดทนเเคปหน้าจอไว้ได้สามวัน จริงคิดว่าจะเก็บหลักฐานเขากับมาเราค่อยจะเคลียร์ด้วยการที่เขาคุยกันเหมือนรักกันมากเราเจ็บอ่ะที่เราทนไม่ไหวผู้คนนั้นแคปหน้าจอเวลาเราโพสต์อะไรก็ไปเเคปมาให้สามีเราดูก็เเสดงว่านางรู้ว่ามีลูกมีเมียเราเลยโมโหตอบเเชทแทนสามี ส่งข้อความเสียง แปลภาษาต่อว่าไปเยอะ เเล้วก็บอกสามีลงมาหย่า
สามีกลับว่าเรา เธอกำลังคิดอะไรอยู่
เราพิมยาวมากเขาก็เเค่อ่านเเล้วพูดว่าจะบ้าตาย ไม่มีคำปลอบโยนไม่มีคำขอโทษ
เราบอกให้เขาลงมาหย่า พอจบสนทนา
เลยเลยขอบล๊อกเขา นี้ก็ได้2วันล่ะ
เขาไม่ลงมาเคลียร์ มันคงชัดเจนเเล้วว่าเขาหมดใจ เรารู้สึกเจ็บจังไม่มีวันไหนที่เราไม่ร้องไห้ เขาเเค่รักลูกเขาไม่ได้รักเราเเล้วเราคิดว่านะ เรางงตรงทำไมเขาไม่ย่อมหย่าทั้งๆที่วันนี้เราพร้อมเปิดทางให้เขา
เราไม่อยากทะเลาะกันอยากจากกันด้วยดีเป็นพ่อเเละเเม่ให้กับลูกสาวทั้งสอง
เเต่เขากับว่าเราบ้าคิดอะไรอยู่ ทุกคนว่าเราควรทำไงดี ถ้าว่าเล่นๆกะผู้หญิงคนนั้นกลับมาเเล้วทำไมยังติดต่อลับหลังเรา ตลอด
พอให้ไปก็ไม่ไป เพราะอะไร
สามีเราดูมีความสุขนะเวลาคุยกัน
บอกรักกันเหมือนจีบกันใหม่ๆเราก็อยากให้เขาไปนะเราอยากทำใจอยากมูฟออนไม่อยากเสียใจ ไม่หย่าไม่เลิกก็เห็นก็เจ็บอยู่เเบบนี้มันชัดเจนว่าเราไม่รักเราเเล้ว
ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้ง15ปีเราไม่รู้มาก่อนเลยมาก่อนเลยว่าเขาไม่รักเราตอนไหน
เราอายุ32เขา40
เพื่อนๆว่าเราควรทำไง
เราอยากผ่านไปไว ๆเเต่เขาไม่มาเคลียร์
เเต่เขาโทรหาลูกนะ เขาก็เเค่ถามว่าเรานอนยังในทุกๆวัน
เดือนเมษายนสามีก็ได้ไปกำพูชาอีกตอนแรกเราว่าจะปล่อยผ่านเเต่เขาก็ต้องไปเจอกันอยู่ดี เราไม่รู้จะเดินไปทางไหน
เรี่องเงินเขาดีมาตลอด15ปีเราคิดว่าต่อให้เลิกเขาก็จะรับผิดชอบลูก เเต่ที่เราไม่เข้าใจทำไมไม่ชัดเจน ไม่มาหย่าทั้งที่เราก็ไม่ได้ขออะไร เราขอเเค่บ้านที่เราอยู่กับบ้านร้านค้ารถ1คัน ส่วนลูกเเล้วเเต่ลูกจะอยู่กับใคร
เเต่เขาก็ทิ้งให้เราทุกข์อยู่คนเดียว
กลับมาคงก็ทำตัวปกติ ว่าเราบ้า เราควรทำไงถึงจะผ่านเรื่องร้ายๆไปได้
ไม่หย่าไม่เลิกไม่มูฟออน วันครั้งหน้าคงเป็นอีกคงไปเรื่อย