เรื่องมีอยู่ว่า
แฟนไปเก็บหมาจรพันธุ์ไทยมา เพราะสงสารที่ไม่สามารถเข้าฝูงกับหมาจรตัวอื่นๆได้และผอมโซ ซึ่งมันมาอยู่ตั้งแต่อายุได้ 3 เดือน ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเริ่มทำลายข้าวของในบ้าน โซฟา 2 ตัว, ผ้าม่าน, ประตูห้องน้ำ, อึบนที่นอน, ยกขาฉี่ใส่ขอบเตียงนอน, เตียงนอนสุนัขที่ซื้อมาให้ก็กัดขาด และอื่นๆในบ้านอีกมากมาย เวลาคนมาบ้านก็ปล่อยให้สุนัขกระโดดใส่จนเสื้อผ้าเค้าเปื้อนไปหมด จนตอนนี้มันอายุ 1 ปี 3 เดือนแล้ว ไม่มีพฤติกรรมไหนเปลี่ยนไปเลย
หลักๆคือแฟนเราไม่สามารถควบคุมสุนัขตัวนี้ได้ เหตุผลว่า “มันยังเด็ก เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น” ซึ่งเรามีสุนัขเหมือนกัน เราเลยรู้ว่ายิ่งเด็กยิ่งต้องรีบฝึกก่อนที่มันจะทำลายข้าวของไปมากกว่านี้ แฟนก็เหมือนไม่เข้าใจ แค่คิดว่า “ต้องพามันออกไปเดินเล่นข้างนอกเท่านั้นสุนัขตัวนี้ถึงจะไม่มีพฤติกรรมแบบนี้” บางครั้งก็มีดุและตีบ้าง ในมุมของเราการพาสุนัขออกไปเดินเล่นอย่างเดียวไม่ใช่การแก้ปัญหาทั้งหมด การฝึกก็สำคัญเช่นกัน
แล้วพอสุนัขทำลายข้าวของชิ้นใหญ่ๆในบ้าน แฟนโมโหก็ปล่อยมันออกจากบ้านไปโดยไม่แคร์ว่ามันจะไปทำความเดือนร้อนให้กับบ้านอื่นมั้ย ให้เหตุผลว่า “ไม่เลี้ยงมันแล้ว ถ้ามันกลับมาไม่ต้องเปิดประตูให้ จะไปไหนก็ไป” สุดท้ายพอมันกลับมาแฟนก็ให้มันเข้ามา มันเลยไม่ได้เรียนรู้ว่ามันทำผิด มันแค่คิดว่ามันได้ออกไปวิ่งเล่นข้างนอกและกลับมาที่บ้านปกติ ซึ่งแฟนทำแบบนี้ทุกครั้งที่โมโหมัน ตัวเราไม่เห็นด้วยมากกับการทำโทษสุนัขแบบนี้ ทำให้เราทะเลาะกัน เพราะเค้าไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุแต่กลับแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
ล่าสุดจะพาสุนัขตัวนี้ไปทำหมัน พอกำลังจะพามันขึ้นรถ แฟนไม่สามารถจับมันขึ้นรถได้เพราะมันไม่ฟังแฟนและคิดว่าเปิดประตูบ้านคือมันจะได้ออกไปวิ่งเล่น มันดิ้นจนหลุดและหนีออกจากบ้านไป กลายเป็นว่าวันนั้นไม่ได้พามันไปทำหมัน แฟนให้เหตุผลเดิมว่า “ไม่เอามันแล้ว ไม่เลี้ยงมันแล้ว ไม่ต้องเปิดประตูให้มันกลับเข้ามา” สุดท้ายก็ให้มันกลับมาเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราทนไม่ไหวกับพฤติกรรมแบบนี้ มันจะทำให้เราเป็นคนประสาทเสียเข้าทุกวันเพราะแฟนไม่มีความเป็นระบบระเบียบในการจัดการเลี้ยงสุนัขจรพันธุ์ไทยนี้
เราเหนื่อย แค่ทำงานรับผิดชอบภาระในแต่ละวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว และยังต้องมานั่งทะเลาะกันเรื่องหมาอีกเกือบแทบจะทุกวันตลอดที่อยู่กับสุนัขตัวนี้ อยากตื่นมากับความสุขที่ไม่ต้องนั่งกังวลว่าวันนี้มันจะพังข้าวของอะไรอีก
เราควรทำยังไงดี?
ควรคุยด้วยเหตุผลอีกครั้งหรือควรเดินออกมา?
เราไม่เคยมีความคิดที่อยากให้เอาสุนัขกลับไปปล่อยที่เดิม จนกระทั้งเราเริ่มเห็นว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมทางด้านอารมณ์ที่เจอในแต่ละวันกับพฤติกรรมสุนัขตัวนี้ ดูเป็นคนอารมณ์โมโหง่าย หงุดหงิดง่าย หวาดระแวง ส่งผลให้เป็นปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวัน ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่ใช่เป็นคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้เครียดมากค่ะ
ทนพฤติกรรมทำลายข้าวของสุนัขจรพันธุ์ไทยของแฟนไม่ไหว ควรไปต่อหรือพอแค่นี้?
แฟนไปเก็บหมาจรพันธุ์ไทยมา เพราะสงสารที่ไม่สามารถเข้าฝูงกับหมาจรตัวอื่นๆได้และผอมโซ ซึ่งมันมาอยู่ตั้งแต่อายุได้ 3 เดือน ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเริ่มทำลายข้าวของในบ้าน โซฟา 2 ตัว, ผ้าม่าน, ประตูห้องน้ำ, อึบนที่นอน, ยกขาฉี่ใส่ขอบเตียงนอน, เตียงนอนสุนัขที่ซื้อมาให้ก็กัดขาด และอื่นๆในบ้านอีกมากมาย เวลาคนมาบ้านก็ปล่อยให้สุนัขกระโดดใส่จนเสื้อผ้าเค้าเปื้อนไปหมด จนตอนนี้มันอายุ 1 ปี 3 เดือนแล้ว ไม่มีพฤติกรรมไหนเปลี่ยนไปเลย
หลักๆคือแฟนเราไม่สามารถควบคุมสุนัขตัวนี้ได้ เหตุผลว่า “มันยังเด็ก เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น” ซึ่งเรามีสุนัขเหมือนกัน เราเลยรู้ว่ายิ่งเด็กยิ่งต้องรีบฝึกก่อนที่มันจะทำลายข้าวของไปมากกว่านี้ แฟนก็เหมือนไม่เข้าใจ แค่คิดว่า “ต้องพามันออกไปเดินเล่นข้างนอกเท่านั้นสุนัขตัวนี้ถึงจะไม่มีพฤติกรรมแบบนี้” บางครั้งก็มีดุและตีบ้าง ในมุมของเราการพาสุนัขออกไปเดินเล่นอย่างเดียวไม่ใช่การแก้ปัญหาทั้งหมด การฝึกก็สำคัญเช่นกัน
แล้วพอสุนัขทำลายข้าวของชิ้นใหญ่ๆในบ้าน แฟนโมโหก็ปล่อยมันออกจากบ้านไปโดยไม่แคร์ว่ามันจะไปทำความเดือนร้อนให้กับบ้านอื่นมั้ย ให้เหตุผลว่า “ไม่เลี้ยงมันแล้ว ถ้ามันกลับมาไม่ต้องเปิดประตูให้ จะไปไหนก็ไป” สุดท้ายพอมันกลับมาแฟนก็ให้มันเข้ามา มันเลยไม่ได้เรียนรู้ว่ามันทำผิด มันแค่คิดว่ามันได้ออกไปวิ่งเล่นข้างนอกและกลับมาที่บ้านปกติ ซึ่งแฟนทำแบบนี้ทุกครั้งที่โมโหมัน ตัวเราไม่เห็นด้วยมากกับการทำโทษสุนัขแบบนี้ ทำให้เราทะเลาะกัน เพราะเค้าไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุแต่กลับแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
ล่าสุดจะพาสุนัขตัวนี้ไปทำหมัน พอกำลังจะพามันขึ้นรถ แฟนไม่สามารถจับมันขึ้นรถได้เพราะมันไม่ฟังแฟนและคิดว่าเปิดประตูบ้านคือมันจะได้ออกไปวิ่งเล่น มันดิ้นจนหลุดและหนีออกจากบ้านไป กลายเป็นว่าวันนั้นไม่ได้พามันไปทำหมัน แฟนให้เหตุผลเดิมว่า “ไม่เอามันแล้ว ไม่เลี้ยงมันแล้ว ไม่ต้องเปิดประตูให้มันกลับเข้ามา” สุดท้ายก็ให้มันกลับมาเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราทนไม่ไหวกับพฤติกรรมแบบนี้ มันจะทำให้เราเป็นคนประสาทเสียเข้าทุกวันเพราะแฟนไม่มีความเป็นระบบระเบียบในการจัดการเลี้ยงสุนัขจรพันธุ์ไทยนี้
เราเหนื่อย แค่ทำงานรับผิดชอบภาระในแต่ละวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว และยังต้องมานั่งทะเลาะกันเรื่องหมาอีกเกือบแทบจะทุกวันตลอดที่อยู่กับสุนัขตัวนี้ อยากตื่นมากับความสุขที่ไม่ต้องนั่งกังวลว่าวันนี้มันจะพังข้าวของอะไรอีก
เราควรทำยังไงดี?
ควรคุยด้วยเหตุผลอีกครั้งหรือควรเดินออกมา?
เราไม่เคยมีความคิดที่อยากให้เอาสุนัขกลับไปปล่อยที่เดิม จนกระทั้งเราเริ่มเห็นว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมทางด้านอารมณ์ที่เจอในแต่ละวันกับพฤติกรรมสุนัขตัวนี้ ดูเป็นคนอารมณ์โมโหง่าย หงุดหงิดง่าย หวาดระแวง ส่งผลให้เป็นปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวัน ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่ใช่เป็นคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้เครียดมากค่ะ