หลังจากไปตกระกำ ลำบากที่ต่างแดน ณ Hokkaido

มาล่องเรือหาปลา ทำประมง

หลบซ่อนตัวที่หมู่บ้านร้างกลางป่า

เจอทั้งสภาพพายุ อันโหดร้าย

ความเหน็บหนาวและหิวโหย

เงียบเหงาและเดียวดาย

ต้องทนกินซุปหม้อไฟ กับไก่คาราเกะ

บางวัน ก็หมูทอดคงทะซึ กับซุปหม้อไฟ หมูทอดแห้ง

กับหม้อไฟทะเล

บางวันก็กินข้าวคลุกปลาเค็ม

ปลาเค็มตากแห้งย่าง

กินคู่กับซุปหม้อไฟ

กับไข่ตุ๋น แต่ซาลาเปาทอดอร่อยนะ แต่ไส้ถั่วแดงน้อยไปหน่อย

หรือวันไหนหิวโซ ราเมนสิ้นคิดก็ยังต้องทนกินไป

กินได้แค่ครึ่งชามก็ไม่ไหวแล้ว

ไม่รู้เจ้าของร้านบ่นไหม กินเหลือตั้งเยอะ

นานๆทีจะได้กินกับข้าว กับปลาบ้าง

ข้าวหน้าปลาแกะ

ขอเค้าเพิ่มเศษปูมาหน่อย

พี่เค้าใจดี แถมซุปหัวปลาให้ด้วย

น้ำชาเค้าให้ฟรี แต่ไม่มีเติมนะ

ร้านข้าวเฮียพลังหมี

ขายให้เฉพาะสำหรับพวกหมีควายเท่านั้น

ตบท้ายด้วยชูครีม เพิ่มน้ำตาลในเลือด

รำลึกความหลังปีนตึกขึ้นไปดูวิวก่อนกลับหน่อย

หน้าร้อนกับหน้าหนาวต่างกันมากเลย 

ความทรงจำเมื่อ เมษา 5 ปีที่แล้ว ช่างแตกต่างกันจริงๆ

นั่งนับคอยเวลากลับบ้าน อย่างทรมาน 
จนได้เวลากลับบ้านซะที




กลับมาถึงปุ๊บหาอาหารบ้านๆ ตามสไตล์คนบ้านนอกที่ ร้านครัวคุณยาย บางพระ ให้หายคิดถึง
เริ่มด้วย ปลาตะเพียนไร้ก้าง บั้งถี่ๆ ทอดจนกรอบ

กินคู่กับน้ำราดกุ้งปน มะม่วงสับ

ต่อด้วยแกงเขียวหวานกวาง

เนื้อกวางนุ่มไม่เหนียว ใส่ยอดมะพร้าวกับมะเขือแปะ

ตามด้วยหมูป่าผัดเผ็ด

ซดน้ำด้วยต้มยำไก่บ้าน

แค่ 4 อย่างก็อิ่มแล้ว