เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ก็คือแฟนเราไปถ่ายรูปกับเพื่อนเขาแบบใกล้ชิดกันอันนี้ก็ยังเข้าใจนะว่าเพื่อนกันแต่ที่ขึ้นรถด้วยกันนั่งติดกันคนเขาเห็นกันทั่วบ้าน แล้วให้ยืมโทรศัพท์อีกแันนี้มะนก็น่าเครียดน่าน้อยใจแล้วใช่มั้ยคะ พอวันที่30ใกลเวันเค้าดาวเราก็ได้รวมตัวกันกับเพื่อนเพื่อนเราก็มาเล่าให้ฟังว่าแม่แฟนเราอ่ะไปดล่าในวงเหล้าว่าเหมือนเราเอาแต่ใจคุยกัยกับลูกเขาไม่กี่วันก็ให้ลูกเขาซื้อรองเท้าให้ซึ่งรองเท้าที่ซื้อให้ก็ราคาประมาณพันกว่าเลยนั่นแหละค่ะ แต่เราไม่ได้บอกให้ลูกเขาซื้อให้นะคะลูกเขาถามว่าอยากได้อะไรเราก็ตอบไปแค่นั่นไม่ได้คิดว่าดขาจะซื้อให้ด้วยซ้ำ แล้วก้คุยกันมาหลายเดือนแล้วด้วยไม่ใช่ไม่กี่วัน คนในวงเหล้านั่นก้มีเพื่อนแฟนอยู่ในนั่นด้วยค่ะแล้วแม่เขาก็ถามเขาว่าจะไปไหนเพื่อนเขาก้บอกว่าจะไปรับลูกแม่นั่นแหละแล้วแม่เขาก้พูดแบบไปรับกันถึงในที่นอนเลยแบบอะไรเชิงนี่อ่ะ มันน่าน้อยใจนะแบบคนที่นั่งรถกับแฟนเราเหมือนแม่เขาชอบมากกว่าเราแต่เราเป้นแฟนทำไมเราถึงโดนพูดแบบนั่น แล้วมันเกิดเรื่องที่เขาไปถ่ายรูปด้วยกันให้ยืมโทรศัพท์กัน นั่งรถไปซื้อน้ำปั่นด้วยกันนั่นแหละค่ะ เราก้เลยเลิกคุยกับเขา พอมาวันเค้าดาวเขาก้ทักมาหาเราถามว่าอยากได้อะไรคืนมั้ย เราก้บอกว่าไม่เขาก้บอกว่าไม่ให้คืนเหมือนกันแต่ก้ไม่อยากเห็นเาเราก้บอกว่าไม่เขาก้บอกว่าไม่ให้คืนเหมือนกันแต่ก้ไม่อยากเห็นเราเลยบอกให้เขาทิ้งเลย แล้วก้คุยกันจนมาถึงคำว่าเราบอกว่ารักเหมือนเดิมแค่ไปด้วยกันไม่ได้แม่พี่คงไม่ชอบเค้า เขาก้บอกประมาณว่าแม่พี่ไม่ชอบแล้วมันยังไง รักกัน ชอบกันมันขึ้นอยู่ระหว่างพี่กับน้อง เขาก้อธิบายมาเขาบอกว่าไม่อยากเลิกเราก้ยังคบกับเขามาจนถึงทุกวันนี้เพราะหลังจากนั่นมาเขาก้เปลี่ยนมาเป็นอีกคนเป้นคนที่ใส่ใจเรามากขึ้นเขาบอกให้เราสู้ไปกับเขาถึงแม่เขาจะยังไม่ชอบแต่สักวันแม่เขาจะยอมรับมันเอง แต่ทุกวันนี้เวลาขับรถผ่านกับแม่เขาแม่เขายังไม่อยากมองหน้าเราเลย เวลาไปหาก้เหมือนไม่ชอบแหละ เป็นทุกคนจะยังสู้ต่อมัยทำไมเรารู้สึกอึดอัดจัง แล้วทำไมแม่เขาต้องไปเล่าให้คนอื่นฟังแบบนั้นด้วย มันเหนื่อยมันท้อนะ