วันที่ 13 ม.ค. 67 ระหว่างขับรถ พบพระธุดงค์เดินแบกกลด ตากแดดตัวดำอยู่ข้างถนน เกิดศรัทธาอยากจะถวายน้ำปานะให้แก่ท่าน บนรถมีน้ำปานะเตรียมไว้ถวายพระ ขวดใหญ่กับขวดเล็ก แต่กลัวท่านจะต้องแบกน้ำขวดใหญ่หนักเดินธุดงค์ จึงเปลี่ยนใจถวายปัจจัยให้ท่านใช้ระหว่างธุดงค์ (รู้อยู่ว่าพระเคร่งครัดในศีลจะไม่รับปัจจัย)

ผม: นมัสการหลวงตา กระผมขอโอกาสถวายปัจจัยค่าเดินทางได้ไหมครับ

หลวงตา : หลวงตาทราบในกุศลจิตของโยมดี แต่พระสงฆ์ที่บวชและเคร่งครัดในพระพุทธศาสนา การรับปัจจัยนั้นผิดศีล เป็นต้นเหตุให้ลงนรกอเวจี อย่าถวายปัจจัยแก่พระเป็นอันขาด ให้นำปัจจัยไปเลี้ยงครอบครัวหรือบริจาคให้โรงพยาบาลก็ได้
จะถวายหลวงตาเป็นน้ำเปล่าขวดละ 5 บาท 10 บาท ก็ได้ แค่โยมอยากถวายหลวงตาก็ได้บุญแล้ว เอ้ารับพร…..ท่านให้พร

ผม : ผมขอโอกาสถวายอย่างอื่นแทนปัจจัยได้ไหมครับ
วิ่งไปที่รถนำยาสีฟันแอมเวย์ขวดใหญ่และน้ำเก๊กฮวยน้ําหล่อฮั้งก้วย ถวายแทน

หลวงตา : นี่อะไรหรือ

ผม: ยาสีฟันและน้ำปานะครับ

หลวงตา : ดีๆๆๆ ถวายแบบนี้ประเสริฐแล้ว พระได้กินได้ใช้ ประเสริฐๆๆ

ผม : หลวงตาธุดงค์มาจากที่ไหนครับ

หลวงตา : หลวงตาอยู่วัดป่าบนเขาที่ชัยภูมิ ปีนี้มาจำพรรษาที่ อ.ท่าตะเกียบ ออกพรรษาจึง ธุดงค์กราบรอยพระพุทธบาทที่ต่างๆ กำลังธุดงค์ไป ชลบุรี ระยอง จันทบุรีและตราด แล้วกลับไปชัยภูมิ

ผม : เมื่อวานน้าผมเพิ่งเสียชีวิต อยากอุทิศบุญนี้ให้น้าครับ

หลวงตา : น้าชื่ออะไร…เดี๋ยวหลวงตาสวดมนตร์ ภาวนาคืนนี้ จะแผ่บุญไปให้น้าของโยม

ผม : สาธุๆๆๆ