พอดีเมื่อบ่ายแก่ๆ ที่ผ่านมา ขณะกำลังนั่งกินขนมกับน้องที่ทำงาน เราจุดประเด็นขึ้นมาว่าคำว่า ความผูกพันนี่มันต้องรู้สึกทั้งสองฝ่ายเนาะ ไม่ใช่เรารู้สึกฝ่ายเดียว ถ้าเรารู้สึกฝ่ายเดียว มันต้องเรียกความมโน เช่น
ชายหญิงเคยเป็นแฟนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย เหตุการณ์นู้นนี่นั้น รักกันปานจะแหกตูดดมในตอนนั้น แต่พอเลิกกัน ฝ่ายชายรู้สึกคิดถึงอดีต คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ กิจกรรมที่เคยทำร่วมกัน มีความห่วงหาอาทรต่อฝ่ายหญิง ในขณะที่ฝ่ายหญิงไม่ได้รู้สึกอะไร
เราไม่เรียกความรู้สึกนี้ว่าความผูกพันเพราะความผูกพัน มันต้องรู้สึกทั้งสองฝ่าย แต่น้องที่ทำงานบอก มันไม่เกี่ยวกับความรู้สึกของอีกฝ่าย มันเป็นความรู้สึกของเราที่มีต่อคนๆนั้น เราก็ถกต่อ ก็ถ้าเราเป็นฝ่ายรู้สึกอยู่ฝั่งเดียว มันจะเรียกว่าผูกได้ยังไง ถ้าปลายเชือกมันหันไปคนละทาง
ถกไปกินไปขำไป สรุปไม่ได้จ้อย ... เพื่อนๆว่าไงกันบ้างค่ะ คิดเหมือนเราไหม
คำว่า "ความผูกพัน" ต้องรู้สึกกันทั้งสองฝ่ายหรือฝ่ายเดียวก็ได้
ชายหญิงเคยเป็นแฟนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย เหตุการณ์นู้นนี่นั้น รักกันปานจะแหกตูดดมในตอนนั้น แต่พอเลิกกัน ฝ่ายชายรู้สึกคิดถึงอดีต คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ กิจกรรมที่เคยทำร่วมกัน มีความห่วงหาอาทรต่อฝ่ายหญิง ในขณะที่ฝ่ายหญิงไม่ได้รู้สึกอะไร
เราไม่เรียกความรู้สึกนี้ว่าความผูกพันเพราะความผูกพัน มันต้องรู้สึกทั้งสองฝ่าย แต่น้องที่ทำงานบอก มันไม่เกี่ยวกับความรู้สึกของอีกฝ่าย มันเป็นความรู้สึกของเราที่มีต่อคนๆนั้น เราก็ถกต่อ ก็ถ้าเราเป็นฝ่ายรู้สึกอยู่ฝั่งเดียว มันจะเรียกว่าผูกได้ยังไง ถ้าปลายเชือกมันหันไปคนละทาง
ถกไปกินไปขำไป สรุปไม่ได้จ้อย ... เพื่อนๆว่าไงกันบ้างค่ะ คิดเหมือนเราไหม