011 011 011 011
011 011 011 011
0 ลหุ
1 ครุ
14.45 น.
ทุเรียนสวน เราดอกดก นรกตก -น้ำ
พิรุณหลง ฤดู วู้ มิอู้ฟู่ จะบ้าตาย
ใบเขียวสด สิหดเหี่ยว ขจี เชียว กะเดี๋ยวไหม้
สุรีย์แสง เผาขอบใบ ซะ งอหงิก มิพลิกฟื้น
ระดมน้ำสระ ราดรด สะตังหมด ไปหลายหมื่น
ไฟฟ้าแพง จำแกล้งฝืน ใจนั่งยืน ตลึงไป
ฤดู-เอลนิโญ-นี้ จะป่นปี้ ขนาดไหน
พิรุณหลวง ก็หายไป ฤ หมดงบ ประมาณทำ
ภุชงค์ นาคราชเจ้า ฤ หายเข้า ไปในถ้ำ
จำศีล ปิด-ประตูน้ำ ระบาย สายพิรุณ ฤๅ
ก็สู้ ตามประสา ไป จะมีใคร จะยื่นมือ
จะช่วยจ่าย สตางค์ ซื้อ ชลาสินธุ์ เจาะบาดาล
จะต้องแห่ วิฬาร์ ขอ พิรุณ พ่อในหลวงท่าน
จะต้องบ่น ฤ บนบาน ถวายทาน สลิ่มดี
กระแสเสียง สะท้อนกลับ ไป ใครรับ ฤ ไม่มี
จะรับฟัง ฤ เจ้าที่ ในเมืองฟ้า สวรรค์หิว
ทุเรียนต้อง-สลัดใบ ไป-เหลือไว้ ใบอ่อนพลิ้ว
ไปตามสาย พระพายปลิว ละอองน้ำ นะ ค้างคืน
ก็พอ-สังเคราะห์-อาหาร และน้ำหวาน สิ หวานชื่น
แมลงบิน เกาะ กลางคืน ผสมดอก ทุเรียนเรา
จะรอดไหม นะ ขาดน้ำ จะตอกย้ำ อะไรเล่า
ประปา ไม่ไหล ร้อนเร่า ใจคนเมือง ใครเอาใจ
ในเขื่อนใหญ่ สงวนไว้ก่อน เกษตรหอนไป ได้ไหม
การเมืองเขา เอาใจใคร ฤ ว่าผลไม้-หลาย
ชนิด-เหลือคณานับ จะรับฝน ก็ หล่นหาย
ทุเรียนทั่วประเทศตาย ไปบ้าง ชั่ง-หะ-ห่ามัน
15.47 น. 28 10
จะพาชาวสวนทุเรียนก้าวไปไหนคร้าบบบ
ก้าวไปกินทุเรียนกันดีกว่ามะคร้าบบบ
๏ ... โอะโอ-เอลนิโญ ... ๏