คือผมทะเลาะกับแฝดตัวเองอ่ะครับ ผมแค่อยากให้เขาเปลี่ยนความคิดแต่เขากลับด่าผม
เรื่องมันมีอยู่ว่าเขาเข้ามาในห้องของผมในตอนที่ผมไม่อยู่ ในวันนั้นคือมันเป็นวันที่ผมต้องนอนรร.เพราะจะเดินพาเหรด แล้วในตอนที่ผมนอนอยู่รร.ผมก็ไม่ได้กังวลอะไรหรอกครับ พอผมกลับจากรร.ผมเข้ามาในห้องผมเห็นว่าห้องผมมันถูกเปิดเอาไว้เพราะผมจะปิดตลอดแต่ไม่ได้ล็อคเพราะไว้ใจคนในครอบครับ ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเท่าไหร่เพราะคิดว่าน่าจะเป็นพ่อที่เข้าดู พอผมดูของในห้องดีๆแล้วเห็นว่าโคมไฟในห้องหายไปเลยตะโกนถามไป แล้วก็สังเกตุอีกว่าสายชาร์จถูกถอดออกจากกัน เพราะตอนที่ผมออกจากห้องผมมั่นใจได้ว่าผมไม่ได้เป็นคนถอดออกเพราะผมจะเสียบไว้เสมอ ผมเลยคิดว่าในใจว่าน่าจะฝาแฝดเป็นคนเอาไปผมเลยตะโกนถามอีกทีก็ยังไม่มีใครตอบ ผมเลยจึงเดินลงไปถามเลยว่าโคมไฟในห้องไปไหนก็ยังไม่มีคนตอบทั้งๆที่ฝาแฝดผมก็อยู่ด้านหน้าผมแล้วก็แม่ แล้วในตอนที่ผมจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง แฝดผมเลยพูดว่าอยู่ในห้อง แล้วผมก็งงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก พอมันผ่านมาได้สักพัก ผมสังเกตุเห็นว่าแฝดผมโพสต์ด่าผมในเฟสว่าผมพูดเร็ว ผมก็เข้าใจแหละว่าผมพูดเร็ว แต่ทำไมไม่ขอก่อนหล่ะถ้าจะเข้าไปในห้องหรือขอโคมไฟ เขาไม่ได้ทักบอกเลย ผมคาดว่าเขาน่าจะเอาไปตอนกลางคืนที่ผมอยู่รร. ถ้าจะเอาไปแต่ไม่ขอก็รบกวนเอากลับคืนให่ด้วยเถอะ ตอนนั้นมันเป็นตอนที่ผมไม่ไหวแล้วที่โดนโพสต์ด่าเพราะเคยถูกแฝดผมเนี่ยแหละโพสต์ด่าหลายรอบอยู่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ผมเลยโพสต์ในเฟสตัวเองว่ามีมารยาทด้วยนะเข้ามาแล้วไม่ขออะไรเลยประตูก็ไม่ปิดให้เพราะแมลงมันชอบเข้าไปในห้อง ตอนแรกผมก็คิดว่าเรื่องจะจบแค่นี้แต่ไม่เลยเขากลับด่าผมอีกครั้งว่าไปรร.พรุ่งนี้จับรถดีๆนะประมาณว่าเขาจะขับรถแรง ซึ่งผมเป็นคนที่ไม่ชอบขับรถแรงไง ผมก็เลยตอบกลับโพสต์ตัวเองต่อว่า ใช้ความคิดดีกว่าใช้กำลังในการแก้ปัญหานะ เขาก็ตั้งโน้ตในแชทว่า
ๆ อะไรประมาณนี้ซึ่งยังไงมันก็ต้องสื่อถึงผมแน่นอน ผมแค่อยากให้เขาเปลี่ยนนิสัยตัวเองที่ตัวเองไม่มีมารยาทแค่นั้นแล้วเขาจะมาโพสต์ด่าทำไม แล้วผมก็ตอบกลับโพสต์ตัวเองอีกว่าใช้ความคิดเด็กๆที่ชอบใช้กำลังมากกว่าในการแก้ปัญหา อย่างเช่นพวกอยากตีกันต่อยกันเพราะไม่ได้ตีกันมานานล่ะ เมื่อก่อนตอนเด็กผมกับเขาตีกันบ่อยแต่โตมาไม่ค่อยตีกัน แล้วเขาก็ตั้งโน้ตด่าผมต่อครับ แล้วเขาก็มาแสดงความรู้สึกต่อโพสต์กับตอบกลับโพสต์ผมว่าขอตึงๆนะ ซึ่งมันทำให้ผมโมโหแล้ว ผมเลยตะโกนถามว่าจะมาด่าทำไมนักหนา ตอนนั้นผมตะโกนเสียงดังพอควรคือผมอยากจะบ้าตายว่าเป็น
อะไรทำไมชอบด่าเอาๆ ใช้ความคิดมั้งเถอะชอบใช้แต่กำลังทั้งนั้น พ่อกับแม่ผมได้ยินเลยเดินขึ้นมาถามว่าเป็นอะไรกันผมก็อธิบายไปแม่เลยไปถามแฝดต่อ แฝดบอกว่าอะไรไม่ได้ทำ ตอนนั้นใครจะไปทนต่อหล่ะครับผมเลยบอกว่า
ยังโพสต์ด่ากูอยู่เลย แล้วแฝดผมก็ขึ้นสิครับ ขึ้นเสียงว่ากูก็เกลียดมันเหมือนกัน(มันหมายถึงผมนะครับ)กูทนมาตลอด อ่าวแล้วผมไม่ทนหรอครับ???? หลังจากนั้นก็ด่ากันยาวเลยครับ เขาก็เอาเรื่องอื่นมาพูดขึ้นบ้างเรื่องที่ผ่านมาแล้วบ้างเรื่องที่ขอเงินไปแต่พอขอคืนไม่ได้ งง ขอนะครับไม่ได้ยืม มันไม่มีใครเลยที่ผมขอเงินแล้วเขามาทวงเงินทั้งๆที่ผมขอ เขาดูเหมือนจะหาเรื่องอื่นๆมาปนๆกันให้ตัวเองดูชนะตอนนั้นเขาขึ้นเสียงด้วยแถมร้องให้ไปด้วย แต่ผมไม่ได้ร้องทั้งที่เหมือนก่อนผมทะเลาะกับใครแล้วด่าจะร้องให้ตลอดแต่ตอนนี้ผมไม่ต้องให้แต่แฝดผมกับร้องให้แทน แล้วแฝดผมก็ปาโทรศัพท์ที่พี่สาวซื้อให้ลงพื้นครับแตกเลย แม่ก็ตกใจใช้ไม่ได้ เขาใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหาจริงๆครับ แม่ก็เดินไปบอกว่าใจเย็นๆมีสติอย่าใช้อารมณ์ แล้วมันมีช่วงนึงที่เขาพูดว่าเมื่อก่อนกูอ่ะปกป้องมันหวังดีกับมัน อยากถามนะครับนั้นหวังดีแล้วหรอปกป้องแล้วหรอ นิสัยเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เข้าม.1ล่ะครับ ตอนนี้อยู่ม.2 แล้วตอนช่วง ป.4, 5, 6 เขายังดีๆอยู่มีทะเลาะกันบ้างมันแทบไม่มีหวังดีเลย แล้วช่วงนี้ที่เขาไม่อยู่บ้านหรือกลับบ้านดึกผมจะรู้สึกดีหรือแบบมีความสุขที่ไม่มีเขาอ่ะครับ แล้วหลังจากนั้นก็เงียบลงครับ
คือผมแค่อยากให้เขาใช้ความคิดตัวเองที่ไม่ใช่เด็กใช้แต่อารมณ์ใช้แต่กำลังในการแก้ปัญหาแค่นั้นเอง แล้วผมผิดมั้ยครับ ;-;
ผมผิดมั้ยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าเขาเข้ามาในห้องของผมในตอนที่ผมไม่อยู่ ในวันนั้นคือมันเป็นวันที่ผมต้องนอนรร.เพราะจะเดินพาเหรด แล้วในตอนที่ผมนอนอยู่รร.ผมก็ไม่ได้กังวลอะไรหรอกครับ พอผมกลับจากรร.ผมเข้ามาในห้องผมเห็นว่าห้องผมมันถูกเปิดเอาไว้เพราะผมจะปิดตลอดแต่ไม่ได้ล็อคเพราะไว้ใจคนในครอบครับ ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเท่าไหร่เพราะคิดว่าน่าจะเป็นพ่อที่เข้าดู พอผมดูของในห้องดีๆแล้วเห็นว่าโคมไฟในห้องหายไปเลยตะโกนถามไป แล้วก็สังเกตุอีกว่าสายชาร์จถูกถอดออกจากกัน เพราะตอนที่ผมออกจากห้องผมมั่นใจได้ว่าผมไม่ได้เป็นคนถอดออกเพราะผมจะเสียบไว้เสมอ ผมเลยคิดว่าในใจว่าน่าจะฝาแฝดเป็นคนเอาไปผมเลยตะโกนถามอีกทีก็ยังไม่มีใครตอบ ผมเลยจึงเดินลงไปถามเลยว่าโคมไฟในห้องไปไหนก็ยังไม่มีคนตอบทั้งๆที่ฝาแฝดผมก็อยู่ด้านหน้าผมแล้วก็แม่ แล้วในตอนที่ผมจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง แฝดผมเลยพูดว่าอยู่ในห้อง แล้วผมก็งงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก พอมันผ่านมาได้สักพัก ผมสังเกตุเห็นว่าแฝดผมโพสต์ด่าผมในเฟสว่าผมพูดเร็ว ผมก็เข้าใจแหละว่าผมพูดเร็ว แต่ทำไมไม่ขอก่อนหล่ะถ้าจะเข้าไปในห้องหรือขอโคมไฟ เขาไม่ได้ทักบอกเลย ผมคาดว่าเขาน่าจะเอาไปตอนกลางคืนที่ผมอยู่รร. ถ้าจะเอาไปแต่ไม่ขอก็รบกวนเอากลับคืนให่ด้วยเถอะ ตอนนั้นมันเป็นตอนที่ผมไม่ไหวแล้วที่โดนโพสต์ด่าเพราะเคยถูกแฝดผมเนี่ยแหละโพสต์ด่าหลายรอบอยู่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ผมเลยโพสต์ในเฟสตัวเองว่ามีมารยาทด้วยนะเข้ามาแล้วไม่ขออะไรเลยประตูก็ไม่ปิดให้เพราะแมลงมันชอบเข้าไปในห้อง ตอนแรกผมก็คิดว่าเรื่องจะจบแค่นี้แต่ไม่เลยเขากลับด่าผมอีกครั้งว่าไปรร.พรุ่งนี้จับรถดีๆนะประมาณว่าเขาจะขับรถแรง ซึ่งผมเป็นคนที่ไม่ชอบขับรถแรงไง ผมก็เลยตอบกลับโพสต์ตัวเองต่อว่า ใช้ความคิดดีกว่าใช้กำลังในการแก้ปัญหานะ เขาก็ตั้งโน้ตในแชทว่า
คือผมแค่อยากให้เขาใช้ความคิดตัวเองที่ไม่ใช่เด็กใช้แต่อารมณ์ใช้แต่กำลังในการแก้ปัญหาแค่นั้นเอง แล้วผมผิดมั้ยครับ ;-;