-คาถาแก้ปีชง-
(ใช้ปากท่องบ่น แล้วใช้ใจภาวนา)
สูงสุดคือสามัญ
ความผิดพลาดทำให้เริ่มต้นใหม่
ความว่างทำให้ถูกเติมเต็ม
ความเห็นผิดทำให้เห็นถูก
ความอยากทำให้ควบคุม
ความเบื่อหน่ายทำให้แสวงหา
ผู้เขย่งจักยืนไม่นาน
ผู้ก้าวเร็วจักเดินไม่ไกล
ผู้แสดงตนจักไม่โดดเด่น
ผู้หลงตนจักไม่เห็นความจริง
ผู้โอ้อวดจักไม่มีใครนับถือ
ผู้หยิ่งผยองจักทำลายตนเอง
ผู้เข้มแข็งปกป้องอ่อนแอ
เป็นเสมือนที่พักพิงของโลก
ห้องที่กว้างใหญ่นั้นไม่มีมุม
การกระทำที่ดีไม่หวังผล
คำพูดที่ดีไม่ทำร้ายใคร
ความคิดที่ดีไม่วาดฝัน
การสนทนาทีดีไม่นอกเรื่อง
คำสัญญาที่ดีไม่ต้องทบทวน
ผู้ไม่ปรารถนาสิ่งใด จักไม่สูญเสียอะไร
ผู้ไม่เห็นแก่ตัว จักได้รับอิสรภาพ
ระหว่างสวรรค์กับโลก
ดำรงอยู่ในอุปทานอันว่างเปล่า
หลอกลวงและไม่เคยล้มเหลว
สวรรค์เป็นนิรันดร์และโลกยืนยง
เพราะไม่ได้ดำรงอยู่เพื่อตนเอง
ใครเสียสละตัวตนเพื่อโลก
สมควรมอบโลกให้ดูแล
ใครอุทิศตัวตนนี้เพื่อโลก
สมควรฝากโลกไว้กับเขา
สงบและสันติ
เหมือนมหาสมุทรที่ว่างเปล่า
เปิดใจอิสระ เหมือนสายลม
ที่โบกพัดอย่างไรก็พะวง
ไม่เห็นแก่ตัว จึงเป็นคนสำคัญ
ไม่โอ้อวด จึงน่าไว้วางใจ
ไม่ฟุ่มเฟือย ชีวิตไม่ถดถอย
ไม่ขัดแย้งใคร ไม่มีใครขัดแย้งด้วย
ผู้ยอมรับทุกข์ของโลก
คือแบบอย่างของโลก
โลกที่ไม่เบียดเบียนกัน
เป็นที่พักพิงอย่างสันติสุข
รู้จักผู้อื่นคือรอบรู้
รู้จักตัวเองคือรู้แจ้ง
ชนะผู้อื่นคืออำนาจ
ชนะตัวเองคือยิ่งใหญ่
ผู้ทรงธรรม
ไม่อวดอ้างศีลธรรม
จึงมีศีลธรรม
ระหว่างจิตใจกับร่างกาย
สิ่งใดน่าหวงแหนกว่า
ชีวิตกับความมั่งคั่ง
สิ่งไหนมัความสำคัญ
แบกเอาไว้กับปล่อยวาง
อะไรลำบากกว่ากัน
รู้จักพอจักไม่เสื่อมเสีย
รู้จักยับยั้งจักไม่เสียใจ
รู้จักตัวเองจักมั่นคง
ความโลภนำภัยมาให้
ความทะเยอทะยานไม่มีวันพอ
ความยึดมั่นทำให้เห็นผิด
ความเชื่อมั่นก่อความผิดพลาด
การโต้เถียงทำให้วกวน
ไม่มีหายนะใด
ยิ่งใหญ่กว่าไม่รู้จักพอ
ไม่อาชญากรรมใด
ยิ่งใหญ่กว่าความทะเยอทะยาน
ถนอมรักษาความอ่อนโยน
คือความเข้มแข็ง
ยิ่งมีข้อห้าม ผู้คนยิ่งยากจน
ยิ่งมีอำนาจ ผู้คนยิ่งอ่อนแอ
ร้อยเล่ห์เพทุบาย สังคมจักวิปริต
กฎหมายยิ่งมาก ผู้คนยิ่งคิดโกง
ยิ่งไม่บังคับบงการ ผู้คนยิ่งพึ่งพาตนเอง
ยิ่งเงียบสงบ ผู้คนยิ่งพัฒนา
เมื่อรัฐบาลเรียบง่าย ผู้คนจักจริงใจ
เมื่อรัฐบาลบังคับบงการ ผู้คนยิ่งขาดแคลน
ผู้ปกครองที่ดี ไม่ใช่กำลังทหาร
นักรบที่ดี ไม่จู่โจมสู่วาม
ผู้ชนะที่ดี ไม่ใช้กำลัง
ผู้นำที่ดี รับใช้ประชาชน
ไม่เสี่ยงตั้งรับและไม่อยากนึกก่อน
ไม่ใช่ความรุนแรง ชีวิตก็ยังคงอยู่
ไม่มีภัยใดยิ่งใหญ่กว่าดูหมิ่นศัตรู
ไม่ดูแคลนศัตรู รักษาชีวิตไว้ได้
ชนะด้วยการยอมแพ้
เรียกว่าเข้มแข็ง
ตอบโดยไม่ต้องถาม
เรียกว่ารู้แจ้ง
มาถึงโดยไม่ได้เรียกร้อง
เพราะสร้างเหตุ
ประหารชีวิต คือเพชฌฆาต
ยับยั้งกิเลสตัณหา คือสุดยอดนักฆ่า
ความแข็งขืนนำไปสู่ความตาย
ความอ่อนโยนช่วยรักษาชีวิต
สละส่วนเกินที่สะสม ผู้ขาดแคลนจักเติมเต็ม
คำจริงไม่ถูกใจ คำถูกใจนั้นไม่จริง
ผู้รู้ไม่โต้เถียง ผู้โต้เถียงนั่นไม่รู้
ยิ่งช่วยเหลือผู้อื่นมากเท่าไร
ยิ่งร่ำรวยความพอเพียง
คาถาแก้ปีชง
(ใช้ปากท่องบ่น แล้วใช้ใจภาวนา)
สูงสุดคือสามัญ
ความผิดพลาดทำให้เริ่มต้นใหม่
ความว่างทำให้ถูกเติมเต็ม
ความเห็นผิดทำให้เห็นถูก
ความอยากทำให้ควบคุม
ความเบื่อหน่ายทำให้แสวงหา
ผู้เขย่งจักยืนไม่นาน
ผู้ก้าวเร็วจักเดินไม่ไกล
ผู้แสดงตนจักไม่โดดเด่น
ผู้หลงตนจักไม่เห็นความจริง
ผู้โอ้อวดจักไม่มีใครนับถือ
ผู้หยิ่งผยองจักทำลายตนเอง
ผู้เข้มแข็งปกป้องอ่อนแอ
เป็นเสมือนที่พักพิงของโลก
ห้องที่กว้างใหญ่นั้นไม่มีมุม
การกระทำที่ดีไม่หวังผล
คำพูดที่ดีไม่ทำร้ายใคร
ความคิดที่ดีไม่วาดฝัน
การสนทนาทีดีไม่นอกเรื่อง
คำสัญญาที่ดีไม่ต้องทบทวน
ผู้ไม่ปรารถนาสิ่งใด จักไม่สูญเสียอะไร
ผู้ไม่เห็นแก่ตัว จักได้รับอิสรภาพ
ระหว่างสวรรค์กับโลก
ดำรงอยู่ในอุปทานอันว่างเปล่า
หลอกลวงและไม่เคยล้มเหลว
สวรรค์เป็นนิรันดร์และโลกยืนยง
เพราะไม่ได้ดำรงอยู่เพื่อตนเอง
ใครเสียสละตัวตนเพื่อโลก
สมควรมอบโลกให้ดูแล
ใครอุทิศตัวตนนี้เพื่อโลก
สมควรฝากโลกไว้กับเขา
สงบและสันติ
เหมือนมหาสมุทรที่ว่างเปล่า
เปิดใจอิสระ เหมือนสายลม
ที่โบกพัดอย่างไรก็พะวง
ไม่เห็นแก่ตัว จึงเป็นคนสำคัญ
ไม่โอ้อวด จึงน่าไว้วางใจ
ไม่ฟุ่มเฟือย ชีวิตไม่ถดถอย
ไม่ขัดแย้งใคร ไม่มีใครขัดแย้งด้วย
ผู้ยอมรับทุกข์ของโลก
คือแบบอย่างของโลก
โลกที่ไม่เบียดเบียนกัน
เป็นที่พักพิงอย่างสันติสุข
รู้จักผู้อื่นคือรอบรู้
รู้จักตัวเองคือรู้แจ้ง
ชนะผู้อื่นคืออำนาจ
ชนะตัวเองคือยิ่งใหญ่
ผู้ทรงธรรม
ไม่อวดอ้างศีลธรรม
จึงมีศีลธรรม
ระหว่างจิตใจกับร่างกาย
สิ่งใดน่าหวงแหนกว่า
ชีวิตกับความมั่งคั่ง
สิ่งไหนมัความสำคัญ
แบกเอาไว้กับปล่อยวาง
อะไรลำบากกว่ากัน
รู้จักพอจักไม่เสื่อมเสีย
รู้จักยับยั้งจักไม่เสียใจ
รู้จักตัวเองจักมั่นคง
ความโลภนำภัยมาให้
ความทะเยอทะยานไม่มีวันพอ
ความยึดมั่นทำให้เห็นผิด
ความเชื่อมั่นก่อความผิดพลาด
การโต้เถียงทำให้วกวน
ไม่มีหายนะใด
ยิ่งใหญ่กว่าไม่รู้จักพอ
ไม่อาชญากรรมใด
ยิ่งใหญ่กว่าความทะเยอทะยาน
ถนอมรักษาความอ่อนโยน
คือความเข้มแข็ง
ยิ่งมีข้อห้าม ผู้คนยิ่งยากจน
ยิ่งมีอำนาจ ผู้คนยิ่งอ่อนแอ
ร้อยเล่ห์เพทุบาย สังคมจักวิปริต
กฎหมายยิ่งมาก ผู้คนยิ่งคิดโกง
ยิ่งไม่บังคับบงการ ผู้คนยิ่งพึ่งพาตนเอง
ยิ่งเงียบสงบ ผู้คนยิ่งพัฒนา
เมื่อรัฐบาลเรียบง่าย ผู้คนจักจริงใจ
เมื่อรัฐบาลบังคับบงการ ผู้คนยิ่งขาดแคลน
ผู้ปกครองที่ดี ไม่ใช่กำลังทหาร
นักรบที่ดี ไม่จู่โจมสู่วาม
ผู้ชนะที่ดี ไม่ใช้กำลัง
ผู้นำที่ดี รับใช้ประชาชน
ไม่เสี่ยงตั้งรับและไม่อยากนึกก่อน
ไม่ใช่ความรุนแรง ชีวิตก็ยังคงอยู่
ไม่มีภัยใดยิ่งใหญ่กว่าดูหมิ่นศัตรู
ไม่ดูแคลนศัตรู รักษาชีวิตไว้ได้
ชนะด้วยการยอมแพ้
เรียกว่าเข้มแข็ง
ตอบโดยไม่ต้องถาม
เรียกว่ารู้แจ้ง
มาถึงโดยไม่ได้เรียกร้อง
เพราะสร้างเหตุ
ประหารชีวิต คือเพชฌฆาต
ยับยั้งกิเลสตัณหา คือสุดยอดนักฆ่า
ความแข็งขืนนำไปสู่ความตาย
ความอ่อนโยนช่วยรักษาชีวิต
สละส่วนเกินที่สะสม ผู้ขาดแคลนจักเติมเต็ม
คำจริงไม่ถูกใจ คำถูกใจนั้นไม่จริง
ผู้รู้ไม่โต้เถียง ผู้โต้เถียงนั่นไม่รู้
ยิ่งช่วยเหลือผู้อื่นมากเท่าไร
ยิ่งร่ำรวยความพอเพียง