อยากมาเล่าค่ะเดี๋ยวลืม เรื่องของเรื่องวันนี้เราจะไปธุระแต่เช้ามากๆ  แล้วเราตื่นมาตี 4 มาซักชุดเพราะลืมซักพรุ่ฃนี้เช้าจะไม่มีใส่ แล้วเราก็นอนต่อตอนตี 5 ฝันว่าเราตื่นแต่เช้าไปกับอาจารย์และเพื่อนสนิท2คน เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนค่อนข้างสนิท พวกเราก็ขึ้นรถเมล์รวมถึงอาจารย์ด้วย นั่งท้ายสุดของรถเมล์ แล้วจู่รถเมล์ก็ถอยหลังยาวมาก ถอยหลังบนทางด่วน ถอยแบบไม่มีสิ้นสุด เราก็เลยสงสัยแล้วพูดขึ้นว่าทำไมถอยหลังยาว รถข้างหลังไม่ชนเหรอ แล้วคือเพื่อนเราบอกว่า ไม่มีรถสักคันนะ แต่สิ่งที่เราเห็นคือมันก็มีรถนะแต่น้อย จากนั้นรถก็พุ่งไปข้างหน้าแรงมาก อารมณ์เหมือนเล่นรถไฟเหาะที่กำลังดิ่งจากที่สูงลงมาข้างล่างค่ะ เพราะตูดรถชี้ขึ้น แล้วพอลงจากรถ พวกเราก็อยู่ริมถนน ยืนอยู่หน้าตลาดนึง แล้วเราก็ถามอาจารย์ว่า ไม่รีบไปกันเหรอจะสายแล้วนะ หนูกลัวว่าจะไปไม่ทัน แล้วอาจารย์ก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ทันขอแวะตลาด แล้วครูก็เดินเข้าตลาดไป เหลือเรากับเพื่อนคนนึง อีกคนไปไหนไม่รู้ แล้วเราก็เลยสงสัยนี่มันคือชีวิตจริงใช่ไหมที่เรามาตรงนี้  แต่จิตใต้สำนึกคือต้องไปทำธุระไม่ใช่เหรอทำไมเรามาอยู่ตรงนี้ เราก็เลยถามเพื่อนไปว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว เพื่อนก็เปิดโทรศัพท์ให้ดู เป็นเวลา บ่ายโมงกว่า เราก็พูดขึ้นแบบเชี้ยนี่เราฝันเหรอ เราตบหน้าตัวเองในฝัน หยิกแขนตัวเอง มันไม่เจ็บเลย ตบแล้วตบอีกเราก็ไม่หลุดออกจากความฝัน  แล้วเราก็พูดอีกว่าจะตื่นยังไง กลัวไปสาย จากนั้นเราก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองจะดูเวลาอีกรอบเผื่อจะเห็นเวลาจริงว่าสายหรือยัง แล้วเพื่อนก็เข้ามาแย่งโทรศัพท์จากเรา เราก็แย่งกันไปมา เพื่อนพยายามจะทำร้ายเราด้วย ตอนนั้นกลัวมากแล้วก็ไม่ตื่นสักที ไปเราสู้กันสักพักเราก็ตื่นค่ะ เป็นเวลา 05.49 ก่อนนาฬิกาปลุก 1 นาที แต่ขอพูดเรื่องก่อนกำลังจะตื่นมันรัสึกวูบวาบ แล้วภาพมันยืดๆ จากนั้นตัวเราก็ลอยขึ้นเหมือนมีอะไรดูดให้กลับรอบๆตัวเรามีแต่สีดำ  แต่พอเราก้มมองลงไปเห็นภาพในฝันเหมือนเป็นแผนที่เป็นแผ่นบางๆ มีลักษณะเป็นชั้นๆ หลายชั้น เราก็ถูกดูดขึ้นฟ้าไปเรื่อยๆจนออกมาแล้วตื่นค่ะ