เราเป็นพยาบาลโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ที่มาตั้งกระทู้เพราะเรามีความรู้สึกช่วงนี้ตัวเองหมดแพสชั่นในการทำงานมาก อยากลาออกทุกวัน ที่รู้สึกแบบนี้อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการทำงาน เพราะคนไข้เยอะมากกกกก ทำงาน8-16ชม พัก8ชม กว่าจะลงเวรได้นอนจริงๆวันละ4-5ชม กินนอนไม่เป็นเวลาเหมือนคนปกติ สุขภาพกายเสีย ไม่มีเวลาให้ตัวเองและครอบครัวเลย งานหนักก็ส่วนหนึ่ง แต่เหนื่อยกายไม่พอยังเหนื่อยใจอีกที่ต้องเจอคนไข้ ญาติ เหวี่ยง วีนใส่ รอนานก็วีน คือเราเข้าใจนะ และเห็นใจด้วยที่บางคนมารอนานมากๆ แต่เราก็ไม่รู่จะแก้ยังไง ในเมื่อคนไข้เยอะมาก หมอและพยาบาลก็ทำงานกันไม่ได้หยุดเลย บางทีเราเสียใจนะ ที่เราพยายามช่วยทุกคน พยายามทำให้มันดี อธิบายดีๆ หวังดีกับคนไข้ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเราโดนว่า โดนวีนทั้งๆที่เราก็พูดดีด้วย  คนไข้และญาติบางคนก็น่ารักมาก ขอบคุณส่วนนี้จริงๆที่ฮีลใจเราได้บ้าง ที่เราออกมาบ่นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความอดทน หรือไม่มีใจรักในงานนะ เราก็รักในวิชาชีพ แต่ตอนนี้มันเหนื่อยมากจนรู้สึกหมดแพสชั่นสุดๆ เราควรทำยังไงดีเพื่อให้มีแพสชั่นในการทำงานต่อไป 🥹