เราเป็นลูกคนโตแถมเป็นผู้หญิง ถูกบังคับให้ฝึกทำอาหาร ซักผ้า ล้างจาน ฯลฯตั้งแต่ป.3 ซึ่งเรากับน้องห่างกัน3ปี น้องเป็นผู้ชายและตอนนั้นเราสงสัยว่าทำไมเราต้องทำงานบ้านทุกอย่างด้วยตัวเอง เราถามแม่ว่าทำไมน้องถึงไม่ทำอะไรเลยนั่งเล่นอย่างเดียว แต่ก็ตอบมาว่าน้องยังเด็ก ซึ่งเราก็เข้าใจเพราะในเวลานั้นตอนอายุเท่าน้องเราก็ไม่ทำงานบ้านเหมือนกัน พอผ่านไปหลายปีเข้ามีช่วงหนึ่งเราอยู่ป.6น้องเราอยู่ป.3เราก็ถามแม่อีกว่า ทำไมน้องไม่ทำงานบ้านอะไรเลยแม่ก็เลยตอบกลับเหมือนเดิมว่า น้องยังเด็กและเราเป็นผู้หญิงต้องทำงานบ้าน เราเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บกด เป็นคนดื้อเงียบด้วย เลยเก็บความน้อยใจทุกอย่างไว้ในใจ แต่นานๆไปทุกปีหลายๆครั้งเราก็จะได้ยินคำนี้จาก พ่อ แม่ น้า อา ญาติพี่น้องของเรา เวลาน้องหิว เขาก็สั่งให้เราไปทำอาหารให้น้องตลอด แล้วพูดกับเราว่าไปทำให้น้องมันเถอะ มันยังเด็ก หึๆผ่านมากี่ปีก็ยังพูดว่ามันยังเด็กตลอด พูดให้ท้ายมันจน ตอนนี้แค่ต้มมาม่ากับ ทอดไข่ยังทำไม่เป็น ถ้าไม่มีเราถามจริง!!!มันจะทำอะไรกิน แถมทำไมถึงยึดติดว่าผู้หญิงต้องทำงานบ้าน ในขณะที่ผู้ชายในบ้านเรานั่งเล่นโทรศัพท์ไม่ก็เล่นเกม ให้ท้ายจนคิดอะไรไม่ได้แค่ของตกแทนที่จะช่วยเก็บมันนั่งดู น้ำล้นออกจากถังน้ำมันก็นั่งฟังแถมเล่นเกมทำไม่สนใจ พอเวลาพูดนิดบ่น หน่อย มันก็โต้ออกมาไม่หยุดทำตัวน่ารำคาญ แถมยังทำหน้ากวนตีนอีก 

คอมเม้นอย่างมีสติไม่หยาบคายนะคะ
เรื่องนี้ไม่ได้เหมารวมแต่ เป็นเรื่องในบ้านของเราทุกคนมีความคิดเห็นยังไงบ้างแบ่งปันกันได้ แต่อธิบายไม่ค่อยละเอียดอาจจะมีข้ามไปทำให้อ่านลำบากก็ขอโทษด้วยค่ะ
#น้องยังเด็ก
#ผู้หญิงต้องทำงานบ้าน
#พี่ต้องเสียสละให้น้อง