เมื่อสมัยนานมาแล้วในหมู่บ้านชื่อ แม่วาง มีตำนานเรื่องราวที่มืดมนถล่มทลายหมู่บ้านนี้ทั้งหมด นั่นคือเรื่องของกระต่ายที่กินคนที่ถูกเรียกราวในภูมิท้องถิ่น ตำนานนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่มีปีศาจชุดหนึ่งเข้ามาอาศัยในป่าห่างไกลที่มีดินแดนราบรื่นกว่าแคบแถบในหมู่บ้านนี้
ปีศาจนี้ชื่อว่าผีพาย มีรูปร่างที่หลอมเหลือมระหว่างคนและกระต่าย ดวงตาและหนวดมันเหมือนกระต่าย แต่ร่างกายมีความเป็นมันและเลือดร้อนเหมือนคน ผีพายมีความอัปยศที่สามารถควบคุมสัตว์ป่าทุกชนิดในป่า และมีความฉลาดมากที่สามารถนำสัตว์ต่างๆ มาใช้เป็นทาสในการล่าหาอาหาร
คนในหมู่บ้านต่างก็รู้สึกกลัวมาก มีเสียงราวจากป่าทุกคืน และคนหลายคนที่ออกไปล่าสัตว์กลับไม่กลับมา เมื่อมีคนกลับมาแล้วก็เป็นซากกระต่ายที่ถูกหย่าเสียหาย เป็นเหตุให้หมู่บ้านตัดสินใจที่จะต่อสู้กับผีพาย
มีนักรวมตัวกันเพื่อสร้างความกลัวให้ผีพาย เหล่านี้มีผู้นำคือราชาหนุ่มชื่ออาจารย์แก้ว ผู้มีความสามารถพิเศษในการใช้ดาบที่สามารถต่อสู้กับผีพายได้
แต่ผีพายไม่ได้มาเพื่อทำลายหมู่บ้าน มันต้องการสมาคมกับคนและทำให้ทุกคนรู้จัก แต่วิธีที่มันเลือกก็ไม่ได้เป็นไปตามแผน เพราะมันเริ่มล่าสัตว์ทั้งในป่าและคนในหมู่บ้าน เป็นทางลับๆ ที่มันเลือก
เวลาผ่านไป หมู่บ้านต่างเริ่มเครียดกลัวเมื่อมีคนหลายคนหายตัวไปอีกครั้ง และซากกระต่ายที่ถูกหย่าเสียหายก็ปรากฎขึ้นทุกหน้าที่เขาเดินทาง คนหนึ่งที่ชื่อว่าอ้ายคำ เป็นนักรู้ใจธรรมที่มีสายตาที่แวววาวในการวิจารณ์สถานการณ์ อ้ายคำเริ่มสงสัยเกี่ยวกับผีพาย และเขาตัดสินใจที่จะตามหาความจริง
การต่อสู้มีความดุเดือดขึ้น เมื่อเด็กหนึ่งของหมู่บ้านถูกล่าถูกทำลาย คนทุกคนตัดสินใจที่จะต่อสู้จนตาย เวลาผ่านไปทีละนาที คนในหมู่บ้านใช้กำลังอดทนในการต่อสู้กับผีพาย แต่ความสามารถของผีพายในการควบคุมสัตว์ป่าทำให้มันเป็นอุปสรรคที่ยากที่จะเอาชนะ
แต่อ้ายคำที่มีสายตาที่แวววาวเด่นชัด สังเกตเห็นแสงส่องผ่านจากตาผีพาย เขาทำหน้าที่ตัดสินใจที่จะผจญภัยเข้าไปในป่าและสวมบทบาทของนักรบที่ต่อสู้กับผีพาย
เมื่อเขาเข้าไปในป่า อ้ายคำพบกับผีพายที่กำลังมีความสุขกับการเล่นน้ำกับสัตว์ป่า ทั้งนี้เป็นความสุขที่มีความรู้สึกต่อสัตว์ที่มันควบคุมได้
อ้ายคำเลือกใช้วิธีติดต่อกับผีพาย ไม่ใช้ความรุนแรง และพูดคุยกับมันให้เข้าใจถึงทางการกระทำของมัน อ้ายคำต้องการให้ผีพายเห็นว่าการทำลายคนและหมู่บ้านไม่ได้นำความสุขและความเป็นสุขแก่มัน เขาใช้คำพูดที่ไพเราะในการสื่อสาร และเชื่อว่าผีพายสามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจของมันได้
ผีพายสันนิษฐานที่อ้ายคำเห็น และสัมผัสความเปลี่ยนแปลงภายในตัวมัน มันจึงเหล่าเกรงว่าคนในหมู่บ้านจะรับมันเข้าสู่สังคมได้หรือไม่ ความกลัวและความสงสัยกำลังระลอกไป
ในที่สุด คนในหมู่บ้านตัดสินใจที่จะให้ผีพายอยู่กับพวกเขา และร่วมกันสร้างสรรค์สังคมที่ร่วมมือกันอย่างสันติสุข ผีพายกลับไปหาป่าของมันและทิ้งความรุนแรงที่เคยทำไว้หลัง นานเท่านั้น เขาจึงมีชื่อเสียงว่า "ผีพาย กระต่ายที่เปลี่ยนแปลง" และเป็นสัญลักษณ์ของการเรียนรู้และการเปลี่ยนแปลงในหมู่บ้านชื่อ แม่วาง ต่อไป