คือเรื่องมีอยู่ว่า แม่กับพ่อเลิกกันตั้งแต่เราอายุ 4 ขวบ เห็นพ่อทำร้ายร่างกายแม่ ด่าแม่รุนแรง  หอบเสื้อผ้าแม่และของเราของน้องทิ้งออกจากห้อง ไล่เรากับแม่เหมือนเราไม่ใช่ลูก หลังจากเลิกกันพ่อเขาก็ไปมีครอบครัวใหม่ของเขา  มีลูกกับครอบครัวใหม่สบายใจ แม้ตอนที่พ่อป่วยหนักเราลาโรงเรียนเราไปเยี่ยมเขา ทางญาติเขาก็ไม่ให้เราไปเยี่ยมพ่อเลย(ทางบ้านพ่อขายที่นาได้ 800,000 บาทแล้วแบ่งกันเราก็ไม่ได้อะไรจากเขา) อันนี้เราไม่ได้เสียใจเราไม่อยากได้อะไรของเขา เขาถูกหวย 500,000 เขาก็ไม่นึกถึงเรากับน้อง   เราก็อยู่กับแม่ (แม่ก็มีครอบครัวใหม่ เราอยู่กับน้อง แม่และพ่อเลี้ยง) แม่ก็เลี้ยงเราส่งเราเรียนจนจบ ป.ตรี ตอนเราอยู่ ปวช เขาติดต่อมาว่าอยากให้เราเรียนทหาร ซึ่งมันคนละสายกับที่เราเรียนมา เราจึงไม่ไปเรียนทหารให้ เขาก็พูดใส่เราว่า ใช่สิ ไม่ได้เลี้ยงมาพูดอะไรก็ไม่ฟัง ซึ่งตอนเราจบ ม.3 เราติดต่อไปหาเขาเองขอเงินค่าสมัครสอบนายร้อยซึ่งแม่ไม่มีเงิน ซึ่งคิดว่าเขาจะเป็นที่พึ่ง แต่เขาก็เลือกที่จะหายไปเลยไม่ติดต่อเราเลย ไม่ให้เงินเรา เราต้องไปหายืมคนอื่นแทน เราเลยตัดสินใจเรียน ปวช แทนเพื่อทำงานหาเงินด้วย  ตั้งแต่อายุ 4 ขวบถึงอายุ 23 พ่อติดต่อมาแค่ 4 ครั้ง  4ครั้งนี้คือติดต่อทางโทรศัพท์ ไม่เคยมาหาทั้งที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน  ติดต่อมาแต่ละทีก็เห็นรูปเราในเฟส ก็ชอบพูดว่าเราหน้าตาไม่ดีขี้เหล่อ้วนหน้าเป็นสิวทุกครั้งไม่เคยมีคำพูดดีๆ บางทีก็เหยียดเพศเรา พ่อไม่เคยส่งเสียเราเลย จนเราอายุ 23 แม่เราเสีย พ่อติดต่อมาทางเฟส(เขาหาเฟสเราเจอจากญาติเขา) ตอนแรกเราไม่ยอมรับสายเลย ไม่รับเพื่อน จนสุดท้ายเขาส่งแชทมาว่า รับสายพ่อหน่อยพ่อคิดถึง เราก็เชื่อคำพูดเขาใจอ่อน แต่สุดท้ายที่เขาติดต่อมาเพื่อ ขอเงินเรา เราเลยไม่อยากติดต่อเขาไม่อยากคุยกับเขา เหมือนเขาโกหกเราว่าคิดถึง แต่ก็ขอแต่เงินเรา (ซึ้งตอนนี้เราต้องส่งเสียเงินให้น้องเราเรียนมหาลัย)  อันนี้เขารู้ว่าเราส่งน้องเรียนต่อเราบอกเขา แต่เขาก็จะขอแต่เงินเรา เราผิดมากไหมที่เราจะไม่ต่อต่อเขาเลย  เราไม่อยากยุ่งกับเขา  หรือเราควรทำยังไงดี